Harry Potter (postać)

Harry James Potter

czarodziej półkrwi, Szukający, Auror

Postać z Harry Potter
Daniel Radcliffe, odtwórca roli Harry’ego Pottera
Pierwsze wystąpienie	Harry Potter i Kamień Filozoficzny
Grany przez	Daniel Radcliffe
Dubbing	Jonasz Tołopiło (1, 3–8) Aleksander Gręziak (2)
Dane biograficzne
Przynależność	Hogwart (Gryffindor)
Data i miejsce urodzenia	31 lipca 1980 Dolina Godryka
Rodzina	Lily Potter z domu Evans (matka – nie żyje) James Potter (ojciec – nie żyje) Syriusz Black (ojciec chrzestny – nie żyje) Marjorie Dursley („ciotka”) Vernon Dursley (wujek) Petunia Dursley z domu Evans (ciotka) Dudley Dursley (kuzyn) Ron Weasley (szwagier) Hermiona Weasley z domu Granger (szwagierka) Ginny Potter z domu Weasley (żona) James Syriusz Potter (syn) Albus Severus Potter (syn) Lily Luna Potter (córka)
Inne informacje
Zajęcie	Były uczeń Hogwartu Auror szef Biura Aurorów Szef Departamentu Przestrzegania Prawa Czarodziejów
Umiejętności	mowa językiem węży (czasowo)
Atrybuty	Różdżka - Ostrokrzew, 11 cali, Pióro feniksa

Harry James Potter – postać fikcyjna, główny bohater serii książek i filmów fantastycznych Harry Potter, syn Jamesa i Lily Potterów. Jako pomysł Potter narodził się w głowie autorki, J.K. Rowling, w pierwszej połowie lat 90. XX wieku.

Przeszłość

Harry James Potter urodził się 31 lipca 1980 roku jako syn Lily z domu Evans i Jamesa Potter, w Dolinie Godryka. Jego ojcem chrzestnym stał się przyjaciel Jamesa z lat szkolnych, jeden z „Huncwotów”, Syriusz Black. Piętnaście miesięcy później, w Halloween 1981 roku, Lord Voldemort zabił jego ojca. Próbował oszczędzić jego matkę, lecz zniecierpliwiony, także ją pozbawił życia. Zrobił to, ponieważ dwa lata wcześniej Sybilla Trelawney wygłosiła przepowiednię dotyczącą końca jego rządów terroru. Severus Snape zdołał mu przekazać tylko pierwszą część przepowiedni, dlatego Voldemort nie wiedział, że z chwilą, gdy będzie chciał zlikwidować chłopca, naznaczy go jako równego sobie. Koniec końców, poświęcenie matki chłopca wytworzyło tarczę miłości od której odbiło się mordercze zaklęcie (Avada Kedavra), co ocaliło Harry’ego. Trafiło w Voldemorta, który stracił całą swoją moc i władanie nad ciałem. Jego dusza ocalała, ale stała się słabym strzępem. W ten sposób, wbrew woli „Czarnego Pana” – jak nazywali Voldemorta jego poplecznicy − Harry został siódmym horkruksem. Jedynym śladem po próbie zabójstwa była blizna w kształcie błyskawicy na czole Harry’ego. Znak po ruchu dłoni podczas rzucania zabójczego zaklęcia.

Albus Dumbledore był przywódcą Zakonu Feniksa, w którym działali James i Lily. Od razu po ataku zadecydował o umieszczeniu Harry’ego u jedynych żyjących krewnych Lily. Byli to jej siotra Petunia z domu Evans i Vernon Dursley. Rubeus Hagrid – zamiast oddać Harry’ego Syriuszowi – spełnił to zadanie i dostarczył dziecko do domu na Privet Drive 4, w Little Whinging w hrabstwie Surrey. Albus naniósł na dom i okolice wszelkie możliwe zaklęcia ochronne a Petunia przypieczętowała je, akceptując obecność chłopca w swoim domu. Nawet sam „Czarny Pan” oraz jego zwolennicy nie mogli go tam dosięgnąć.

Teraźniejszość

Pierwsza dekada i pierwszy rok nauki (listopad 1981 do czerwca 1992)

Spędził u nich dziesięć lat, doznając nieuzasadnionych upokorzeń z zazdrości, stając się celem ataków kuzyna, Dudleya. W dniu swoich jedenastych urodzin Harry dowiedział się od Hagrida, posłańca Dumbledore’a, że jest czarodziejem, a jego rodzice nie zginęli (jak wmawiano mu przez lata) w wypadku samochodowym. Harry otrzymał zaproszenie do Hogwartu, szkoły dla czarodziejów. Po chwili wahania zgodził się wyruszyć z Hagridem do Londynu na ulicę Pokątną, by zakupić przedmioty niezbędne do czarodziejskiej edukacji. Okazało się, że w banku Gringota ma pieniądze po rodzicach, za które on kupił wyposażenie do szkoły. Hagrid kupił chłopcu śnieżnobiałą sowę, Hedwigę, którą Potter używał do przesyłania korespondencji.

W drodze do Hogwartu Harry poznał swoich pierwszych przyjaciół, na całe życie. Byli to Ron Weasley i Hermiona Granger. Inni czarodzieje uważali go za bohatera, gdyż przeżył atak Voldemorta przez co również stał się rozpoznawalny i popularny u większości czarodziejów. Na pewno nie u Draco Malfoy, który to z zazdrości stał się wrogiem #3 chłopca, po Voldemorcie i kuzynie Dudleyu Dursley, kuzynie z Privet Drive. Hogwart stał się jego prawdziwym domem. Nauka magii okazała się rzeczą trudną, aczkolwiek w większości przypadków dość przyjemną i owocną. Nie zapałał sympatią do nauczyciela Severusa Snape, mistrza eliksirów, z resztą z wzajemnością.

Harry trafił do Gryffindoru, wraz z Ronem i Hermioną. Na swoim pierwszym roku Harry stoczył i wygrał walkę z trollem górskim, został szukającym w drużynie Gryfonów jako najmłodszy od 100 lat zawodnik. Na święta dostał należącą do jego ojca pelerynę-niewidkę. Pod koniec roku odkrył tajemnicę Kamienia Filozoficznego i powstrzymał Voldemorta przed odrodzeniem. Kwiryniusz Quirrell, nosiciel Voldemorta, rozsypał się w proch.

Drugi rok nauki (wrzesień 1992 do czerwca 1993)

Chłopiek odkrył sekret Komnaty Tajemnic. Dowiedział się także, że jest wężousty – mówił językiem węży. Dzięki pomocy Faweksa – feniksa Dumbledore’a oraz miecza Godryka Gryffindora, pokonał wielkiego węża Bazyliszka zabijającego wzrokiem i toksyną z paszczy. Przebił mu czaszkę mieczem, a broń zaabsorbowała toksynę wielkiego gada. Ponownie przeszkodził Voldemortowi w odrodzeniu się i uratował Ginny Weasley, która nieświadomie stała się ofiarą „Czarnego Pana”. Jednocześnie zniszczył pierwszego horkruksa Voldemorta, przebijając dziennik Toma Marvolo Riddle kłem Bazyliszka. Zdołał również uwolnić skrzata Zgredka spod władzy Malfoyów. Gilderoy Lockhart, który próbował sobie przypisać te zasługi, a Ronowi i Harry’emu wyczyścić pamięć, sam przyjął atak swoim zaklęciem zapomnienia i trafił do szpitala dla czarodziejów.

Daniel Radcliffe, odtwórca roli Harry’ego Pottera, podczas kręcenia ostatniego filmu z cyklu

Trzeci rok nauki (wrzesień 1993 do czerwca 1994)

Pottera zaczął nauczać Remus Lupin, jeden z „Huncwotów” i przyjaciel jego zmarłego ojca. Od niego Potter nauczył się m.in. zaklęcia Patronusa, przeciw dementorom, którzy wysysali szczęście z ludzi oraz na których działanie chłopiec był podatny bardziej, niż inni. Harry poznał również swojego ojca chrzestnego, Syriusza Blacka oraz historię jego „zdrady”. Pod koniec roku poznał drugą przepowiednię Trelawney: Szablon:CytatD oraz prawdę o szczurze Rona – Peterze Pettigrew. Wraz z Hermioną cofnął się w czasie. Przepędził setki dementorów od zaklęciem Patronusa w postaci cielesnego jelenia od siebie i Syriusza. Także uratował hipogryfa Hardodzioba przed śmiercią na którym Syriusz uciekł. Podczas roku szkolnego Harry otrzymał od Blacka „Błyskawicę” – najszybszą miotłę świata – która to po sprawdzeniu przez nauczycieli, posłużyła mu w wygranej w meczach quidditcha i była prezentem za wszystkie minione urodziny.

Czwarty rok nauki (wrzesień 1994 do czerwca 1995)

W wyniku działań sługi Voldemorta – działającego pod powłoką Alastora Moody – Harry’ego zmuszono do udziału w Turnieju Trójmagicznym. W pierwszym zadaniu, dzięki zaklęciu przywołującemu Accio za pomocą miotły wykradł jajo smoka. Wnętrze jaja dało mu wskazówki do drugiego zadania. Okazało się, że musiał wyciągnąć Rona z jeziora. Udało mu się dzięki roślinie o nazwie skrzeloziele, dostarczonej przez Zgredka. Zgredek usłyszał o roślinie od owego sługi w jego zdawkowej rozmowie z innym nauczycielem. Natomiast w filmie to Neville powiedział Potterowi o tej możliwości. Harry wypłynął ostatni, ale za szlachetną postawę dostał najwięcej punktów. Dopłynął pierwszy do celu na dnie pobliskiego jeziora, ale upewnił się, że wszystkie „ofiary” są bezpieczne. Wyciągnął również Gabrielle Delacour, siostrę swpjej rywalki. Ostatecznie wygrał ex aequo z Cedrikiem Diggorym. Trzecim zadaniem było zdobycie pucharu turniejowwego w środku labiryntu. Sługa pozbył się rywali Harry'ego a puchar przeniósł Harry'ego i Cedrika na cmentarz w Little Haglenton, gdzie Voldemort się odrodził. Mógł to zrobić dzięki krwi Harry’ego, mięśniom dłoni Pettigrew oraz kościom swojego ojca. Cedrik zginął z ręki Petera Pettigrew. Voldemort i Harry stoczyli ze sobą pojedynek, podczas którego powstał bardzo rzadki efekt Priori Incantatem. Rdzenie różdżek Pottera i Riddle’a były takie same. Spowodowało to pojawienie się zjaw osób zabitych przez różdżkę Voldemorta od ostatniej ofiary: Cedrika, Franka Bryce, Berty Jorkins i w końcu rodziców Harry’ego. Harry uciekł swemu wrogowi, pochwycił ciało Cedrika i przywołał puchar przez co wrócił do Hogwartu. Tam sługa Voldemorta dowiedział się co się stało i usiłował zabić Harry’ego. Potem sam został obnażony przez Dumbledore’a, któremu – pod wpływem serum prawdy – opowiedział jak doszło do odrodzenia Czarnego Pana. Korneliusz Knot zablokował sobie możliwość przesłuchania sługi, czyli Bartemiusza Crouch Juniora. Nie uwierzył też w opowieści dyrektora Hogwartu i „Chłopca-Który-Przeżył”. Zakon Feniksa został reaktywowany i zmuszony do działania w podziemiu.

Piąty rok nauki (wrzesień 1995 do czerwca 1996)

Tymczasem Ministerstwo Magii zaczęło uprzykrzać działania oraz życie Dumbledore’a i Harry’ego. Przyzwyczajone przez 14 lat do życia w spokoju, wszczęło kampanię szyderstw wobec nich. Harry musiał użyć zaklęcia patronusa w rejonie mugoli by ochronić siebie i Dudleya przed nasłanym na nich dementorem, co było zabronione uczniom prawem czarodziejów. Cała akcja Dolores Jane Umbridge zakończyła się oczyszczeniem Harry’ego z zarzutów. Z niemałą pomocą wyrozumiałej Amelii Bones, świadka ataku Arabelli Figg i dyrektora Hogwartu, który zaczął unikać kontaktu z chłopcem. Ministerstwo Magii i tak wmieszało się w sprawy Hogwartu, czyniąc Umbridge nauczycielką obrony przed czarną magią. Wkrótce zaczęła nauczanie czystej teorii, bez zajęć praktycznych co spotkało się z buntem uczniów. Ci założyli pod jej nosem „Gwardię Dumbledore’a” z Harrym jako nauczycielem. Umbridge – która w międzyczasie stała się „Wielkim Inkwizytorem” szkoły a w końcu kwietnia 1996 roku, dyrektorem – jeszcze bardziej dręczyła Harry’ego. To szlabanami, to uniemożliwianiem odwiedzania Hogsmeade czy zakazem gry w quidditch. Do tego doznał on jeszcze wizji ataku w ciele węża Nagini na Artura Weasley. To ostatecznie uratowało życie ojcu Rona. Pomimo tego, przeżył swój pierwszy pocałunek z Cho Chang. Severus Snape, poproszony przez Dumbledore’a, pod przykrywką „korepetycji z eliksirów”, nauczał Harry’ego oklumencji by ten mógł zamknać swój umysł przed wizjami „Czarnego Pana”. Harry został zwabiony przez Voldemorta do Depratamentu Tajemnic w Ministestwie Magii wizją torturowanego Syriusza. Niektórzy członkowie rozbitej Gwardii Dumbledore’a udali się z nim na miejsce, gdzie nie znaleźli Blacka, ale wdali się w bitwę ze śmierciożercami. W jej trakcie pierwsza przepowiednia Trelawney, na którą od roku polował Voldemort, uległa zniszczeniu. „Czarny Pan” osobiście pojawił się w ministerstwie i stoczył bitwę Dumbledorem oraz opętał Harry’ego. Ze śmiertelnego uścisku uwolniła go miłość do Syriusza, który chwilę wcześniej zginął z ręki Bellatrix Lestrange. Voldemort ujawnił swoje istnienie Korneliuszowi Knott, który został zmuszony do zaakceptowania nowej rzeczywistości i odwołania Umbridge ze szkoły. Harry poznał pełną pierwszą przepowiednię od Albusa Dumbledore. Szablon:CytatD

Szósty rok nauki (wrzesień 1996 do czerwca 1997)

W ministerstwie zmieniło się kierownictwo. Rufus Scrimgeour jako nowy minister rozpoczął walkę z Voldemortem. Także nakłaniał Harry’ego – „Wybrańca” – by ten udzielił ministerstwu wsparcia wizerunkowego. W szkole, chłopiec pobierał lekcje z Dumbledorem na temat przeszłości Voldemorta i tak dowiedział się o horkruksach. Dumbledore zdołał zniszczyć kolejny, czyli pierścień Marvolo Gaunta za cenę ściągnięcia na siebie śmiertelnej klątwy. Harry znalazł bardzo stary podręcznik do eliksirów niejakiego „Księcia Półkrwi” i odnalazł tam przekształcone przepisy na eliksiry. Dzięki nim stał się najlepszy w ich przyrządzaniu a także ulubieńcem Horacego Slughorn. Były tam też formuły różnych nieznanych zaklęć np. złowrogiego Sectumsempra czy użytecznego Muffliato. Zaklęcie „Sectumsempra” użył na Draconie Malfoy, za co dostał okropny, ale zasłużony szlaban. Harry pocałował Ginny Weasley po wygranym meczu quiddicha. Od tej pory byli parą co Ron zaakceptował. Pod koniec szóstego roku nauki Harry i Albus odkryli gdzie jest medalion Slytherina – kolejny horkruks. Wydobycie go z zabezpieczeń zużyło siły życiowe dyrektora Hogwartu. Po powrocie do szkoły, Dumbledore został rozbrojony przez Dracona Malfoya i zginął z ręki Severusa Snape’a. Po jego śmierci Harry zerwał z Ginny, bo obawiał się, że Voldemort może ją wykorzystać. Tajemniczym „Księciem Półkrwi” okazał się znienawidzony, były mistrz eliksirów w szkole i obecny nauczyciel obrony przed czarną magią, Snape. Harry ruszył za nim w pościg, ale został szybko rozbrojony. Ten jednak nie pozwolił go skrzywdzić innym śmierciożercom. Po pogrzebie dyrektora Hogwartu, Harry uznał, że nie wróci na 7. rok nauki, lecz poświęci się by zniszczyć resztę horkruksów. By w końcu on lub ktoś inny zakończył życie Voldemorta. Hermiona i Ron zgodzili się mu towarzyszyć w tym zadaniu. Medalion Slytherina natomiast okazał się podróbką, podmienioną przez tajemniczego „R.A.B.”

Szukanie horkruksów (wrzesień 1997 do maja 1998)

Dursleyowie zostali zmuszeni do opuszczenia Privet Drive, gdyż w 17. urodziny Harryego – dzień osiągnięcia przez niego magicznej pełnoletniości – wszystkie zaklęcia ochronne Dumbledore’a wygasną. Zrealizowano plan Mundungusa Fletcher by siedmiu Potterów poleciało do domy Weasley'ów na miotłach. Zamiar udał się częściowo. Podczas jego realizacji zginęli Alastor Moody i Hedwiga, która ocaliła go przed śmiertelnym zaklęciem. Natomiast Harry stracił „Błyskawicę”, a George Weasley kawałek ucha. Potter trafił jednak cały do domu Weasleyów, Nory. Dumbledore zapisał Potterowi w testamencie złoty znicz, który Harry złapał w pierwszym meczu, a także miecz Godryka Gryffindora. Tego ostatniego tego jednak nie dostał. Musiał uciekać z Hermioną i Ronem z Nory w trakcie ślubu Billa z Fleur Delacour. Przenieśli się do Tottenham Court Road w Londynie. W kafejce napadli na nich Antonin Dołohow i Thorfinn Rowle. Zostali pokonani, ale trio dziwiło się skąd to śmierciożercy wiedzieli, gdzie przebywali. Imię Voldemorta stało się Tabu. Można było wykryć wszystkich, którzy je wymawiają. Stamtąd przenieśli się do odziedziczonego przez Harry’ego domu Syriusza, przy Grimmauld Place 12. Dowiedzieli się kim jest R.A.B.. Był to brat Syriusza, Regulus Arcturus Black. Natomiast Severus Snape został dyrektorem szkoły, Alecto Carrow nauczycielką mugoloznawstwa, a jej brat Amycus nauczycielem propagowania czarnej magii. Od kiedy Harry wręczył Stworkowi fałszywy medalion i wykazał chęć pomocy w wypełnieniu ostatniej woli Regulusa, Stworek zmienił nastawienie do niego, Rona oraz Hermiony i stał się wzorową pomocą domową. Opowiedział jak zginął Regulus i sprowadził do domu Mundungusa Fletchera, który ukradł prawdziwy horkruks. Złodziej przekazał im, że podarował go ropuchowatej czarownicy – Dolores Umbridge. Trio udało się odbić medalion w samym Ministerstwie Magii za cenę porzucenia Grimmauld Place. Corban Yaxley przebił się przez zaklęcie Fideliusa. Aportowali się na polanie, zmieniając co jakiś czas miejsce pobytu w namiocie, gdzie Hermiona za każdym razem rzucała skuteczne zaklęcia przeciw mugolom, szmalcownikom i śmierciożercom.

Medalion wywierał zły wpływ na każdego, kto nosił go zbyt długo, więc nosili go na zmianę. Gdy zapomnieli zabrać go od Rona, pokłócił się z nimi, oddał medalion i odszedł od nich. Harry i Hermiona udali się do Doliny Godryka, gdyż przypuszczali, że Dumbledore mógł zostawić miecz u Bathildy Bagshot. Po odwiedzeniu cmentarza, gdzie spoczywali rodzice Harry’ego, Bathilda odnalazła ich i zaprowadziła do swego domu. Kobieta już od dawna nie żyła, a w jej ciele przebywała Nagini. Wyjaśniało to dlaczego tylko Harry słyszał jej słowa. W czasie ucieczki przed Nagini i Voldemortem, Hermiona przypadkowo złamała różdżkę Harry’ego zaklęciem obronnym.

Harry używał różdżki Hermiony. Podczas jednej z nocnych wart, zobaczył srebrzystą łanię, która chciała, by za nią poszedł. Zaprowadziła go nad jezioro, gdzie pod lodem leżał miecz Gryffindora. Harry zanurkował po miecz, medalion na łańcuszku zaczął go dusić. Pottera uratował Ron, który znalazł ich dzięki wygaszaczowi Dumbledore’a. Harry otworzył medalion, a Ron – po torturach ze strony Riddle'a – przebił go mieczem.

Od ojca Luny poznali historię trzech braci Peverell i „Insygniów Śmierci”: kamienia wskrzeszenia, peleryny niewidki i Czarnej Różdżki. Cała trójka została złapana przez szmalcowników gdy Harry wpadł na plan Voldemorta, który rzeczywiście szukał Czarnej Ródzki i wypowiedział imię wroga. Szmalcownicy doprowadzili ich dworu Malfoyów. Bellatrix wpadła w szał i niepokój, gdyż zobaczyła miecz Gryffindora. W teorii był przechowywany w jej skrytce bankowej w banku Gringotta, ale tam była ylko zwykłą kopia. Torturowała Hermionę i goblina Gryfka by wyjawili jej prawdę – który z przedmiotów jest prawdziwy. Harry, dzięki kawałkowi lusterka, które przed laty dostał od Syriusza, zdołał przyzwać pomoc. Pojawił się skrzat Zgredek, który pomógł wydostać się za pomocą teleportacji wpierw Lunie, Ollivanderowi i Gryfkowi. Peter Pettigrew sprawdził co to za trzaski, ale jego własna ręka przypomniała mu, że Harry ocalił mu kiedyś życie, dlatego sama udusiła go w lochach. Harry’emu udało się rozbroić Dracona Malfoya i zyskać jego różdżkę. Zgredek pomógł teleportować się trójce bohaterów, ale zginął podczas zadania. Bellatrix dosięgła go za pomocą rzuconego sztyletu.

Harry pojął oklumencję dopiero podczas własnoręcznego pochówku skrzata, niedaleko domu Billa i Fleur. Od uwolnionego Ollivandera, Potter poznał historię Czarnej Różdżki, a Gryfek – w zamian za miecz Gryffindora – miał im pomóc. Razem mieli ukraść puchar Helgi Hufflepuff, znajdujący się w skrytce Lestrange’ów. Plan się udał a bohaterowie uciekli na niewidomym smoku. Gobliny sprowadziły do Voldemorta pochwyconego Gryfka z mieczem Gryffindora. Czarny Pan wpadł w szał i pozabijał stojące przy nim osoby. Potem ogarnął go lęk, gdyż nie spodziewał się, że tak młody wróg odkryje jego tajemnice. Harry przeczytał jego myśli i odkrył, że jeden z horkruksów jest ukryty w Hogwarcie. Udali się do Hogsmeade, gdzie Aberforth Dumbledore ochronił ich przed atakiem dementorów i śmierciożerców. Przez jego bar przeniknęli podziemnym tunelem do Hogwartu. Pojawili się też członkowie Zakonu Feniksa i rozpoczęła się bitwa o szkołę ze śmierciożercami. Harry’emu udało się znaleźć jeszcze jednego horkruksa – diadem Roweny Ravenclaw – dzięki Lunie Lovegood i rozmowie z Szarą Damą. Diadem został zniszczony przez Goyle’a przepotężnym zaklęciem „szatańskiej pożogi” w pokoju Życzeń. Ron zaprowadził natomiast Hermionę do Komnaty Tajemnic, gdzie ona przebiła kłem martwego bazyliszka czarkę. Wspomnienia umierającego Snape’a natomiast pozwoliły zmienić postrzeganie byłego nauczyciela eliksirów jako niezłomnego i lojalnego sługę Dumbledore’a. Snape zabił dyrektora na jego wyraźne polecenie, gdyż Dumbledore chciał uniknąć agonii z klątwy pierścienia Gauntów. Harry zyskał pewność o tym, że sam stał się horkruksem Czarnego Pana. Dlatego udał się do Zakazanego Lasu gdzie przywołał do siebie duchy Lupina, Syriusza, matki i ojca za pomocą kamienia wskrzeszenia ukrytego w zniczu. Porzucił to insygnium i oddał swoje życie, dając się „zabić” Voldemortowi. Przeżył, gdyż w Czarnym Panu płynęła krew Lily i jej tarcza obronna uniemożliwiła właściwe zadziałanie morderczego zaklęcia. Voldemort unicestwił część swojej duszy w Harrym. Dzięki matce Dracona, Rubeus Hadrid przyniósł Herry'ego do zamku. Voldemortowi wydawało się, że triumfuje i chciał upokorzyć Neville’a używając do tego kapelusza przydzielającego do „odpowiedniego” domu – do Slytherinu. Jednakże na pomoc Zakonowi Feniksa przyszedł Graup oraz centaury. Longbottom wyjął z kapelusza miecz Gryffidora, po czym ściął nim ostatniego horkruksa – węża Nagini. Skrzaty domowe pod wodzą Stworka wybiegły z kuchni by walczyć tasakami za Pottera. Rozpętała się bitwa podczas której Harry ukrył się pod peleryną-niewidką. Ujawnił się dopiero po tym jak Molly Weasley odebrała życie Bellatrix celującą w Ginny. Czarna Różdżka używana przez Voldemorta nie mogła walczyć z Potterem – ten, pokonując Dracona Malfoya, stał się jej prawowitym właścicielem. Harry nakazał Tomowi skruchę i wyjawił mu jaka rolę pełnił Snape. Ostatecznie pozbawił życia swojego wroga, gdyż mordercze zaklęcie odbiło się od expelliarmus Harry’ego.

Świat zaczął wracać do normy. Zaklęci imperiusem przychodzili do siebie, śmierciożercy uciekali w popłochu lub byli chwytani, niewinnie uwięzieni w Azkabanie zostali wypuszczani na wolność oraz że Kingsley Shacklebolt został mianowany tymczasowo Ministrem Magii. Harry wkrótce wyjaśnił przyjaciołom wszystko, ale zdecydował, że Czarna Różdżka – po tym jak skutecznie naprawił nią swoją różdżkę z piórem feniksa – spocznie w grobie Dumbledore’a.

Harry przeżył spotkanie z Lordem Voldemortem dziewięć razy:

1. w Dolinie Godryka, gdy miał rok, podczas Halloween w 1981 roku
2. w podziemiach Hogwartu w 1992 roku
3. w Komnacie Tajemnic w 1993 roku
4. na cmentarzu w Little Hangleton w 1995 roku
5. w Ministerstwie Magii w 1996 roku
6. w bitwie nad Little Whinging w lipcu 1997 roku
7. ponownie w Dolinie Godryka w grudniu 1997 roku
8. w Zakazanym Lesie w maju 1998 roku
9. i w Wielkiej Sali Hogwartu, gdzie wszystko się zakończyło, w maju 1998 roku.

Epilog

Harry nie wrócił do Hogwartu po zakończeniu wojny na 7. rok nauki, co nie przeszkodziło jemu i Ronowi w zostaniu aurorem. Stał się ojcem chrzestnym osieroconego Teda Remusa Lupin. Sam został Szefem Biura Aurorów. Ożenił się z Ginny Weasley i razem z nią miał trójkę dzieci: synów Jamesa Syriusza, Albusa Severusa i córkę Lily Lunę. Zatrzymał motocykl Syriusza, który teść, Artur Weasley mu naprawił. Stracił zdolność mówienia w języku węży (z czego bardzo się cieszył), ale też od lat jego blizna nie dała o sobie znać.

Harry Potter zadbał też o to by w Hogwarcie, w gabinecie dyrektorów, pojawił się obraz Snape’a, po tym jak dopiął swego w oczyszczeniu jego imienia i właściwym pochówku. Potter jednak nigdy nie porozmawiał z wizerunkiem Severusa.

Pogodził się z Draconem i Dudleyem. Ich relacje nie były przyjacielskie, lecz neutralne. Natomiast wnuki Petunii i Lily spędzały razem czas na Boże Narodzenie.

Drzewo genealogiczne z perspektywy

Rodziny Potter

rodzina Peverellów

Salazar Slytherin

Cadmus Peverell

Antioch Peverell

Ignotus Peverell

syn Ignotusa Peverella

Linfred ze Stinchcombe

Iolanthe Peverell

Hardwin Potter

wiele pokoleń

wiele pokoleń

wiele pokoleń

Ralston Potter

Marvolo Gaunt

rodzina Blacków

wiele pokoleń

Tom Riddle

Meropa Gaunt

Morfin Gaunt

Pani Potter

Henry Potter

Tom Marvolo Riddle

Septimus Weasley

Cedrella Black

pan i pani Dursley

pan i pani Evans

Euphemia Potter

Fleamont Potter

Apolline Delacour

pan Delacour

Molly Prewett

Artur Weasley

Marjorie Dursley

Vernon Dursley

Petunia Evans

Lily Evans

James Potter

Dudley Dursley

Gabrielle Delacour

Charlie Weasley

Fred Weasley

Hermiona Granger

Ron Weasley

Ginevra Weasley

Harry Potter

Fleur Delacour

Bill Weasley

Percy Weasley

Audrey Weasley

George Weasley

Angelina Johnson

James Syriusz Potter

Albus Severus Potter

Lily Luna Potter

Victoire Weasley

Dominique Weasley

Louis Weasley

Molly Weasley

Lucy Weasley

Fred Weasley

Roxanne Weasley

Rose Weasley

Hugo Weasley

Rodziny Weasley

rodzina Black †

Arcturus Black † (ur. 1884) + Lysandra Yaxley †

rodzice Ignatiusa i pana Prewett †

Arcturus Black † (ur. 1901) + Melania Macmillan †

Septimus Weasley †

Cedrella Black †

pani Prewett (matka Molly, Gideona i Fabiana †)

pan Prewett (ojciec Molly, Gideona i Fabiana †)

Ignatius Prewett †

Lucretia Black †

Apolline

pan Delacour

Bilius Weasley

Artur Weasley

Molly Prewett

Gideon Prewett †

Fabian Prewett †

Lily Evans †

James Potter †

Gabrielle Delacour

Charlie Weasley

Fred Weasley †

Hermiona Granger

Ron Weasley

Ginny Weasley

Harry Potter

Fleur Delacour

William Weasley

Percy Weasley

Audrey

George Weasley

Angelina Johnson

James Potter

Albus Potter

Lily Potter

Victoire Weasley

Dominique Weasley

Louis Weasley

Molly Weasley II

Lucy Weasley

Fred Weasley II

Roxanne Weasley

Rose Weasley

Hugo Weasley