Wikipedia:Dobre Artykuły/kolejka
Zbrodnia w Horce – masakra rannych żołnierzy oraz członków wojskowego personelu medycznego 2 Armii Wojska Polskiego dokonana przez żołnierzy niemieckich 26 kwietnia 1945 roku, w ostatnich dniach II wojny światowej, we wsi Horka nieopodal Crostwitz. Podczas walk na Łużycach w kwietniu 1945 roku polska 9 Dywizja Piechoty zdołała się przedrzeć na przedpola Drezna, jednakże wkrótce znalazła się w okrążeniu. Rozkaz zawrócenia na wschód i dołączenia do głównych sił 2 Armii WP okazał się spóźniony, a w dodatku mapa z rozrysowaną marszrutą dywizji przypadkowo wpadła w ręce Niemców. W trakcie odwrotu 15. samodzielny batalion sanitarny, który ewakuował rannych z dywizyjnego punktu medycznego, został zaskoczony przez nieprzyjaciela podczas postoju w Horce. Doszło do masakry, w trakcie której żołnierze Dywizji Grenadierów Pancernych „Brandenburg”, wspierani prawdopodobnie przez kolaborantów ze 104 Brygady Przeciwpancernej „Wolna Ukraina”, zamordowali od 150 do 300 Polaków. Czytaj więcej…
- Artykuły na Medal (propozycje • kolejka • archiwum)
- Dobre Artykuły (propozycje • kolejka • archiwum)
- Listy na Medal (propozycje)
- Grupy Artykułów (propozycje)
- Ilustracje na Medal (propozycje • kolejka • archiwum)
- Jak stworzyć: doskonały artykuł, Listę na Medal, Ilustrację na Medal, Grupę Artykułów.
- Porównanie wyróżnień artykułów
- Czy wiesz… (propozycje • kolejka • archiwum)
Koordynacja: Wikiprojekt:Wyróżniona zawartość Wikipedii
Ekspozycja przygotowywana na 13 tydzień 2024[edytuj | edytuj kod]
Widzący (25 marca)[edytuj | edytuj kod]
Widzący – tytuł kościelny używany w wyznaniach zaliczanych do ruchu świętych w dniach ostatnich. Osadzony w mormońskich pismach świętych, ukształtował się również pod wpływem praktyk magicznych, którymi parała się rodzina twórcy mormonizmu. Odnosi się do osoby obdarzonej przez Boga szczególnym darem duchowego widzenia. Przyznawany różnym grupom oraz jednostkom, najczęściej wiązany jednak z Pierwszym Prezydium oraz Kworum Dwunastu Apostołów Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Zapisał się w mormońskim folklorze. Jako integralna część mormońskiej historii występuje w różnych denominacjach ruchu świętych w dniach ostatnich. Występuje jednocześnie w rozlicznych grupach łączonych z mormońskim fundamentalizmem, w tym w Prawdziwym i Żywym Kościele Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Końca oraz w Fundamentalistycznym Kościele Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich.
- Sprawdził (pierwszy wpis osoby wstawiającej propozycję)
Diana (26 marca)[edytuj | edytuj kod]
Diana – włoski rządowy jacht i awizo z okresu II wojny światowej. Okręt miał wyporność 2591 ton i osiągał prędkość 28 węzłów, a jego uzbrojenie stanowiły dwa działa kalibru 102 mm i sześć armat przeciwlotniczych. Jednostka została zwodowana w maju 1940 roku w stoczni Cantieri Navali del Quarnaro w Fiume, a do służby w Regia Marina wcielono ją w listopadzie 1940 roku. Podczas wojny okręt używany był w charakterze szybkiego transportowca. 29 czerwca 1942 roku „Diana” została storpedowana i zatopiona przez brytyjski okręt podwodny HMS „Thrasher” (N37) na północ od Tobruku. Śmierć poniosła większa część załogi okrętu.
- Sprawdził (pierwszy wpis osoby wstawiającej propozycję)
Suzu (27 marca)[edytuj | edytuj kod]
Suzu – rodzaj ssaków morskich z rodziny suzowatych. Rodzaj zdefiniował w 1830 roku niemiecki przyrodnik Johann Georg Wagler w publikacji swojego autorstwa dotyczącej systematyki płazów, z wstępem opisującym ptaki i ssaki. Wyróżnia się dwa gatunki, niekiedy uznawane za podgatunki. Zamieszkuje duże rzeki południowej Azji, żywi się rybami oraz krewetkami, które wyszukuje za pomocą echolokacji, wzrok ma bardzo słaby. Matka rodzi pojedyncze młode, którym zajmuje się przez rok. Zagrożeniem dla niego jest stawianie tam i zapór dzielących rzeki, zanieczyszczenie środowiska i konkurencja z rybakami. Suzu gangesowy zalicza się do najbardziej zagrożonych waleni. Populacja suzu gangesowego od 1957 roku zmniejszyła się o ponad połowę.
- Sprawdził (pierwszy wpis osoby wstawiającej propozycję)
Cugnot (28 marca)[edytuj | edytuj kod]
Cugnot – francuski oceaniczny okręt podwodny z okresu I wojny światowej, jedna z 18 zbudowanych jednostek typu Pluviôse. Okręt wypierał 404 tony w położeniu nawodnym i 553 tony pod wodą, a jego główną bronią było sześć torped kalibru 450 mm wystrzeliwanych z sześciu zewnętrznych wyrzutni. Napędzana maszynami parowymi jednostka rozwijała na powierzchni prędkość 12 węzłów, osiągając zasięg 1500 Mm przy prędkości 9 węzłów. „Cugnot” został zwodowany w październiku 1909 roku w stoczni Arsenal de Rochefort w Rochefort, a do służby w Marine nationale wcielono go we wrześniu 1910 roku. Okręt służył na Morzu Śródziemnym, nie odnosząc podczas działań wojennych sukcesów bojowych. Jednostka została skreślona z listy floty 1 grudnia 1919 roku, po czym w 1921 roku sprzedana i następnie złomowana.
- Sprawdził (pierwszy wpis osoby wstawiającej propozycję)
Molosek blady (29 marca)[edytuj | edytuj kod]
Molosek blady – gatunek małego, drapieżnego ssaka, nietoperza z podrodziny molosów oraz rodziny molosowatych. Jest szeroko rozprzestrzeniony w Afryce Subsaharyjskiej, aczkolwiek o nieciągłym zasięgu. Występuje na sawannie, w lasach, ale też w miejscach, gdzie środowisko jest przekształcane – na przykład tam, gdzie drzewa zostały zniszczone przez słonie. Ma czub z włosów na głowie, szczególnie dobrze rozwinięty i dwubarwny u rozmnażających się samców, u samic szczątkowy i biały. Poluje na owady, takie jak chrząszcze, motyle, muchówki. Niewiele wiadomo o rozrodzie. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uznaje moloska bladego za gatunek najmniejszej troski.
- Sprawdził (pierwszy wpis osoby wstawiającej propozycję)
SM UC-16 (30 marca)[edytuj | edytuj kod]
_(14580064668_-_UC_56).jpg)
SM UC-16 – niemiecki podwodny stawiacz min z okresu I wojny światowej, prototypowa jednostka typu UC II. Zwodowany 1 lutego 1916 roku w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu, został przyjęty do służby w Kaiserliche Marine 18 czerwca 1916 roku. W czasie służby operacyjnej we Flotylli Flandria okręt odbył 13 patroli bojowych, podczas których zatopił 43 statki o łącznej pojemności 43 915 BRT,w tym duży brytyjski transatlantyk RMS „Alaunia” o pojemności 13 405 BRT, zaś sześć statków o łącznej pojemności 24 884 BRT zostało uszkodzonych. SM UC-16 zaginął 4 października 1917 roku, prawdopodobnie po wejściu na minę na północ od belgijskiego Zeebrugge. Inne opracowania podają, że UC-16 został zatopiony 23 października 1917 roku nieopodal Selsey przez brytyjski niszczyciel HMS „Melampus”.
- Sprawdził (pierwszy wpis osoby wstawiającej propozycję)
Ahman (31 marca)[edytuj | edytuj kod]
Ahman – w wierzeniach ruchu świętych w dniach ostatnich jedno z imion Boga Ojca. Osadzone w mormońskich pismach świętych, ma pochodzić z języka adamowego. Stanowi obiekt dociekań mormońskich teologów, utrwalone zostało w mormońskiej kulturze i tradycji. Jako integralna część historii świętych w dniach ostatnich pojawia się również poza Kościołem Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Jakkolwiek w kulturze Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich teologia jest traktowana z pewną niechęcią, wynikającą prawdopodobnie z przywiązania do doktryny ciągłości objawienia, spekulacje na temat tego słowa zdołały się przebić do mormońskiego dyskursu. Bruce R. McConkie, członek Kworum Dwunastu Apostołów oraz specjalista w zakresie mormońskiej doktryny, zauważył podobieństwo tego słowa do imienia jednego z głównych staroegipskich bogów, mianowicie Amona, jak również do występującej w judaizmie, innych Kościołach chrześcijańskich oraz w islamie uroczystej formuły amen.
- Sprawdził (pierwszy wpis osoby wstawiającej propozycję)
Ekspozycja przygotowywana na 14 tydzień 2024[edytuj | edytuj kod]
Wuling Hongguang Mini EV (1 kwietnia)[edytuj | edytuj kod]
Wuling Hongguang Mini EV – elektryczny mikrosamochód produkowany pod chińską marką Wuling od 2020 roku. Oferowany jako 3-drzwiowy hatchback lub 2-drzwiowy kabriolet, zaoferował szeroki zakres personalizacji wyglądu w ramach edycji specjalnych. Pomimo niewielkiego nadwozia, w kabinie samochodu wygospodarowano przestrzeń dla czterech pasażerów. Koncepcja pojazdu została podyktowana przystosowaniem do manewrowania po zatłoczonych i ciasnych ulicach metropolii. W momencie debiutu w 2020 roku był najmniejszym (2,92 metra) samochodem w historii umożliwiającym pomieszczenie czterech pasażerów. Dzięki korzystnemu stosunkowi ceny do wielkości oraz możliwości transportowych pojazdu, Hongguang Mini EV zdobył dużą popularność na rodzimym rynku chińskim, w ciągu dwóch lat od debiutu przekraczając pułap 1 miliona sprzedanych egzemplarzy i stając się jednym z najpopularniejszych samochodów elektrycznych w historii. Fenomen popularności modelu na rodzimym rynku chińskim zwrócił uwagę mediów globalnych.
- Sprawdził (pierwszy wpis osoby wstawiającej propozycję)
Edward z Middleham (2 kwietnia)[edytuj | edytuj kod]
Edward z Middleham (zm. 9 kwietnia 1484) – syn króla Anglii Ryszarda III Yorka, książę Walii i następca tronu. Był jedynym dzieckiem Ryszarda i jego małżonki Anny Neville. Dokładna data jego narodzin nie jest znana. Za prawdopodobną przyjmowano 1473 rok. Miejscem urodzenia był zamek Middleham, stąd wziął się jego przydomek. Tam też się wychowywał i spędził większość swojego życia. Ojciec nadał mu tytuł księcia Kornwalii, zaś 19 lipca 1483 roku, na dzień przed rozpoczęciem objazdu królestwa, godność namiestnika Irlandii, która w dynastii Yorków była zwyczajowo przyznawana następcy tronu. Oficjalne uznanie Edwarda za następcę tronu zostało uchwalone przez parlament w lutym 1484 roku. W trakcie jego obrad, na specjalnej ceremonii, Ryszard III odebrał od lordów przysięgę uznania syna za władcę w przypadku gdyby coś mu się stało. Jednak niedługo później książę zmarł. Wedle relacji Kroniki z Croyland miał zachorować podczas pobytu z rodzicami w Nottingham. Śmierć chłopca została uznana przez część mieszkańców Anglii – szczególnie przeciwników króla – za karę, jaką Bóg wymierzył Ryszardowi III za zamordowanie bratanków, zdetronizowanego Edwarda V oraz jego młodszego brata Ryszarda.
- Sprawdził (pierwszy wpis osoby wstawiającej propozycję)
Pierwiosnek lekarski (3 kwietnia)[edytuj | edytuj kod]
Pierwiosnek lekarski – gatunek rośliny z rodziny pierwiosnkowatych. Występuje niemal w całej Europie z wyjątkiem północnych i południowych krańców kontynentu oraz w zachodniej i środkowej Azji. W Polsce jest częsty na niżu i w niższych położeniach górskich. Pierwiosnek lekarski najlepiej rośnie w miejscach słonecznych, na glebach średniożyznych oraz przepuszczalnych. Jest długowieczną byliną kwitnącą wiosną i zasiedlającą łąki oraz widne zarośla oraz lasy. W środowisku odgrywa istotną rolę jako roślina pokarmowa wielu owadów, w niektórych przypadkach ściśle z nią związanych. Wykorzystywana jest jako roślina lecznicza i ozdobna, rzadziej jako roślina jadalna, a dawniej jako surowiec do wyrobu mydeł piorących. Młode liście są jadalne w niewielkich ilościach na surowo lub gotowane. Dodawano je do sałatek i zup. Lokalnie zanika w związku ze zmianami w krajobrazie, jednak w skali całej Polski i Europy nie jest uznawana za gatunek zagrożony.
- Sprawdził (pierwszy wpis osoby wstawiającej propozycję)
Double Eagle (4 kwietnia)[edytuj | edytuj kod]
Double Eagle – nazwa amerykańskich monet wykonanych ze złota o nominale 20 dolarów amerykańskich. Były one uznane za prawny środek płatniczy w Stanach Zjednoczonych do 1933 roku. Bicie monet o tym nominale zostało ustanowione na mocy Coinage Act of 1849. Wszystkie monety Double Eagle wybijane były według tego samego standardu: waga wynosiła 33,4362 g, średnica 34 mm, a monety wykonane były ze złota próby 900. W latach 1850–1933 wybito dwa typy monet Double Eagle – Liberty Head Double Eagle (1850–1907) projektu Jamesa B. Longacre’a oraz Saint-Gaudens Double Eagle (1907–1933) projektu Augustusa Saint-Gaudensa. Obie monety występowały w kilku odmianach. Złote mennictwo w Stanach Zjednoczonych zostało wstrzymane przez prezydenta Franklina D. Roosevelta 5 kwietnia 1933 roku, kiedy nakazał zwrot złotych monet do Rezerwy Federalnej. Wyjątkiem było posiadanie walorów o wartości kolekcjonerskiej. 30 stycznia 1934 roku wszedł w życie Gold Reserve Act, który ostatecznie wycofał złoto z obiegu, wstrzymał pokrycie dla pieniądza papierowego w tym kruszcu i nakazał przetopienie go w sztaby.
- Sprawdził (pierwszy wpis osoby wstawiającej propozycję)
Szlama Ber Winer (5 kwietnia)[edytuj | edytuj kod]
Szlama Ber Winer (ur. 23 września 1911 w Izbicy Kujawskiej, zm. 12 kwietnia 1942 w Bełżcu) – polski Żyd, uciekinier z obozu zagłady w Chełmnie nad Nerem, świadek oraz ofiara Zagłady. Urodził się w religijnej rodzinie żydowskiej, z zawodu był krawcem. 6 stycznia 1942 roku został wywieziony przez Niemców do ośrodka zagłady w Chełmnie nad Nerem i wcielony do komanda, które zajmowało się grzebaniem zwłok w masowych mogiłach. Tym samym stał się naocznym świadkiem prowadzonej w Chełmnie eksterminacji Żydów oraz Romów. Po trzynastu dniach uciekł z obozu. Zdołał przedostać się do Warszawy, gdzie członkowie grupy Oneg Szabat spisali jego relację. W drugiej połowie marca 1942 roku udał się do Zamościa, gdzie mieszkał jego przyrodni brat z żoną i dziećmi. Niedługo później wraz z blisko 2,8 tys. zamojskich Żydów został wywieziony i zgładzony w obozie zagłady w Bełżcu. Relacja Winera jest pierwszym znanym historiografii pisemnym świadectwem uciekiniera z obozu zagłady. Dzięki niej żydowski ruch oporu mógł zaalarmować Polskie Państwo Podziemne o rozpoczętej przez nazistów eksterminacji Żydów.
- Sprawdził (pierwszy wpis osoby wstawiającej propozycję)
6 kwietnia (6 kwietnia)[edytuj | edytuj kod]
6 kwietnia – data dzienna formalnego zorganizowania Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich w 1830 roku. Osadzona w mormońskich pismach świętych, miała być wybrana z Bożego upoważnienia. Odgrywa istotną rolę w teologii i tradycji Kościoła, którego datę założenia upamiętnia, również jako proponowana data dzienna narodzin Jezusa Chrystusa. Niektórzy prezydenci Kościoła, włączając w to Harolda B. Lee oraz Spencera W. Kimballa, potwierdzali, że 6 kwietnia jest rzeczywistą datą przyjścia Chrystusa na świat. Zachęcali przy tym jednak, by wierni nadal obchodzili Boże Narodzenie w okresie pokrywającym się z resztą chrześcijaństwa. Jako integralna część mormońskiej historii data ta ma symboliczne znaczenie także dla innych wyznań zaliczanych do ruchu świętych w dniach ostatnich.
- Sprawdził (pierwszy wpis osoby wstawiającej propozycję)
Kościół św. Stanisława w Jaśle (7 kwietnia)[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
Kościół św. Stanisława w Jaśle – rzymskokatolicki kościół parafialny znajdujący się w Jaśle. Został wzniesiony pod koniec XIX wieku, jako kaplica przy jasielskim gimnazjum. Zdewastowany przez Niemców w 1944 roku, został odrestaurowany i od 1971 roku pełni funkcję głównej świątyni parafii św. Stanisława. Budowla została wzniesiona w stylu eklektycznym: z zewnątrz przeważają elementy neogotyckie, a wnętrze było pierwotnie neoromańskie. Jest jednonawowa, z korpusem na rzucie wydłużonego prostokąta. Niższe od niego, prezbiterium, które z nawą łączy pełny łuk tęczowy, jest zamknięte trójbocznie. Od południa przylega do niego prostokątna dobudówka. Kościół został zbudowany z cegły ceramicznej, ułożonej naprzemiennie w wątku główkowym i wozówkowym. Empora obiega świątynię z trzech stron, umownie dzieli korpus na nawy boczne oraz nawę środkową. Jej arkady wyznaczają przęsła naw bocznych – jest ich sześć, przy czym pierwsze przęsło zajmują analogiczne pomieszczenia o rzucie kwadratu – od strony północnej przedsionek ze schodami prowadzącymi na chór, a od strony południowej – zakrystia.
- Sprawdził (pierwszy wpis osoby wstawiającej propozycję)
Ekspozycja przygotowywana na 16 tydzień 2024[edytuj | edytuj kod]
Bataański marsz śmierci (15 kwietnia)[edytuj | edytuj kod]
Bataański marsz śmierci – przymusowa ewakuacja około 76–78 tys. jeńców wojennych przeprowadzona przez Cesarską Armię Japońską w kwietniu 1942 roku, w czasie wojny na Pacyfiku, po kapitulacji amerykańsko-filipińskiego garnizonu na półwyspie Bataan. Generał Masaharu Homma, dowódca japońskiego 14. Obszaru Armijnego, zamierzał jak najszybciej zdobyć ostatni amerykański bastion na Filipinach, którym była wyspa Corregidor. Dlatego rozkazał, aby z Bataanu, będącego podstawą wyjściową do kolejnej operacji, jak najszybciej usunąć wszystkich jeńców wojennych. Od 76 tys. do 78 tys. Amerykanów oraz Filipińczyków – wyczerpanych kilkumiesięcznymi walkami, niedożywionych, często rannych lub chorych – popędzono pieszo do odległego o ponad 100 kilometrów San Fernando, skąd zostali przetransportowani koleją do Capas, a następnie doprowadzeni do obozu jenieckiego O'Donnell. Maszerującym w tropikalnym upale jeńcom wydawano minimalne ilości wody i pożywienia, a rannym oraz chorym w większości wypadków nie udzielono pomocy medycznej. Jeńcy byli także nieustannie maltretowani przez japońskich żołnierzy. Tych, którzy nie byli w stanie iść dalej, rozstrzeliwano lub zakłuwano bagnetami. W trakcie „marszu śmierci” zginęło około 500–1000 Amerykanów i nawet do 10 tys. Filipińczyków. Tysiące innych zmarło wkrótce po dotarciu do O'Donnell.
- Sprawdził (pierwszy wpis osoby wstawiającej propozycję)
Ulica św. Jerzego w Łodzi (16 kwietnia)[edytuj | edytuj kod]
Ulica św. Jerzego w Łodzi – krótka, licząca około 240 m długości ulica w środkowo-zachodniej części Łodzi, w północno-wschodniej części dawnej dzielnicy Polesie, w północnej części obszaru SIM Stare Polesie, biegnąca z południowego wschodu na północny zachód i łącząca ulice Legionów oraz Cmentarną. Na całej długości ulicy obowiązuje ruch dwukierunkowy. Ma ona status drogi gminnej klasy D. Historia ulicy wiąże się ze stacjonowaniem w Łodzi garnizonu wojsk Imperium Rosyjskiego. Została bowiem wytyczona w latach 90. XIX wieku podczas budowy koszar oraz cerkwi garnizonowej św. Aleksego Metropolity Moskiewskiego. Ulicę wytyczono na terenie, który w XVI wieku leżał w obrębie Pól Wżdżarowych, graniczących z lasem miejskim. Od 1860 roku przystąpiono do rozplanowania i budowy dzielnicy nazwanej Wiązową, która przyjęła ostateczny kształt do końca XIX wieku. Ulica powstała na jej północno-zachodnim krańcu.
- Sprawdził (pierwszy wpis osoby wstawiającej propozycję)
Szama Grajer (17 kwietnia)[edytuj | edytuj kod]
Szama Grajer (ur. 17 kwietnia 1911 w Lublinie, zm. po 9 listopada 1942 tamże) – polsko-żydowski fryzjer, restaurator oraz sutener, kolaborant okresu II wojny światowej, jedna z najbardziej wpływowych osobistości w getcie lubelskim. Przed wojną był znaną postacią lubelskiego półświatka, karaną za stręczycielstwo oraz sutenerstwo. W czasie niemieckiej okupacji został konfidentem Gestapo. Wkrótce stał się jedną z najbardziej wpływowych osobistości w getcie, zyskując sobie przydomek „żydowskiego króla”. Dopuszczał się wyłudzeń i wymuszeńn a wielką skalę, zyskami dzieląc się z Niemcami. Prowadzona przezeń restauracja była ulubionym miejscem spotkań kolaborantów i przedstawicieli półświatka, chętnie odwiedzanym także przez niemieckich urzędników oraz oficerów SS. Po rozpoczęciu Einsatz Reinhardt aktywnie współpracował z Niemcami podczas wielkich akcji likwidacyjnych w gettach lubelskim i warszawskim. Jako niewygodny świadek finansowych machinacji został zamordowany przez Niemców niedługo po ostatecznej likwidacji getta lubelskiego.
- Sprawdził (pierwszy wpis osoby wstawiającej propozycję)
Julio Pinedo (18 kwietnia)[edytuj | edytuj kod]
Julio Pinedo (ur. 19 lutego 1942 w Mururacie) – boliwijski rolnik, król społeczności afroboliwijskiej od 1992 roku. Potomek niewolników, tradycja ustna przypisuje mu pochodzenie od afrykańskiego księcia sprzedanego w niewolę, następnie zaś sprowadzonego do Mururaty do pracy w posiadłościach Ignacia Pinedo de Mustafy. W 1992 i 2007 roku koronowany był na króla Afroboliwijczyków, a podczas drugiej ceremonii oficjalnie uznany przez władze państwowe. Nie ma władzy politycznej, ale kierowana przezeń instytucja wpisuje się niemniej w złożony proces emancypacji Afroboliwijczyków. Jako król i reprezentant społeczności afroboliwijskiej bywa zapraszany na rozmaite wydarzenia kulturalne czy polityczne. Odwiedzają go niekiedy turyści czy naukowcy różnych specjalizacji. Monarcha posługuje się specjalnie dla niego zaprojektowanym herbem, którego dewiza brzmi prowadzą mnie moi przodkowie. Osobowość króla budzi niekiedy niechęć, zarzuca mu się na przykład, że jest nazbyt skryty. Niektórzy czarnoskórzy mieszkańcy Boliwii mają zaledwie nikłe pojęcie tak o władcy, jak i o kierowanej przezeń instytucji.
- Sprawdził (pierwszy wpis osoby wstawiającej propozycję)
Zbrodnia w Horce (19 kwietnia)[edytuj | edytuj kod]
Zbrodnia w Horce – masakra rannych żołnierzy oraz członków wojskowego personelu medycznego 2 Armii Wojska Polskiego dokonana przez żołnierzy niemieckich 26 kwietnia 1945 roku, w ostatnich dniach II wojny światowej, we wsi Horka nieopodal Crostwitz. Podczas walk na Łużycach w kwietniu 1945 roku polska 9 Dywizja Piechoty zdołała się przedrzeć na przedpola Drezna, jednakże wkrótce znalazła się w okrążeniu. Rozkaz zawrócenia na wschód i dołączenia do głównych sił 2 Armii WP okazał się spóźniony, a w dodatku mapa z rozrysowaną marszrutą dywizji przypadkowo wpadła w ręce Niemców. W trakcie odwrotu 15. samodzielny batalion sanitarny, który ewakuował rannych z dywizyjnego punktu medycznego, został zaskoczony przez nieprzyjaciela podczas postoju w Horce. Doszło do masakry, w trakcie której żołnierze Dywizji Grenadierów Pancernych „Brandenburg”, wspierani prawdopodobnie przez kolaborantów ze 104 Brygady Przeciwpancernej „Wolna Ukraina”, zamordowali od 150 do 300 Polaków.
- Sprawdził (pierwszy wpis osoby wstawiającej propozycję)
Kościół św. Stanisława w Jaśle (20 kwietnia)[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
Giętkojęzykowe – podrząd lądowych ssaków łożyskowych z rzędu włochaczy i grupy szczerbaków. Obejmuje rodziny mrówkojadowatych iotaz mrówkojadkowatych, licząc w sumie wedle starszych ujęć cztery, wedle nowszych 10 gatunków. Obejmuje zwierzęta żywiące się mrówkami i termitami, które wykształciły do tego liczne przystosowania. Większość żyje na drzewach, prócz naziemnego mrówkojada wielkiego. Zapis kopalny jest ubogi. Żyją w Ameryce od Meksyku do Argentyny. U giętkojęzykowych występuje opóźniona implantacja skutkująca ciążą przedłużoną, wobec czego po pół roku rodzi się pojedyncze młode. Przypomina ono osobnika dorosłego. Matka opiekuje się nim przez następne pół roku, karmiąc go swym mlekiem. Nie pozostawia go jednak w norze, której w przeciwieństwie do pancernikowców giętkojęzykowe nie kopią, tylko w dziupli, bądź pomiędzy gęstymi gałęziami drzew w przypadku gatunków nadrzewnych, bądź też w ogóle nie zostawia potomka bez opieki, nosząc go na swym grzbiecie, jak to czyni mrówkojad wielki.
- Sprawdził (pierwszy wpis osoby wstawiającej propozycję)
Kutry patrolowe projektu 918 (21 kwietnia)[edytuj | edytuj kod]
Kutry patrolowe projektu 918 – seria polskich kutrów patrolowych zbudowanych w Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni. Łącznie wybudowano 5 jednostek z serii, które wprowadzono do służby w latach 1973–1976. Uzbrojenie okrętów było typowe dla ich klasy. Do czasu remontu głównego, który odbył się w 1987 roku, okręty uzbrojone były w podwójną armatę morską 2M-3M kal. 25 mm umiejscowiona na dziobie jednostek. Zestaw ważył 1515 kg i był obsługiwany przez jednego żołnierza, który zajmował miejsce wewnątrz wieżyczki. W wyniku remontu armaty wymieniono na nowocześniejszy zestaw krajowej produkcji ZU-23-2M Wróbel. Okręty służyły początkowo w Morskiej Brygadzie Okrętów Pogranicza, a po rozwiązaniu tej jednostki, w 1991 roku, weszły w skład nowo powstałej Straży Granicznej, gdzie zasiliły Morski Oddział Straży Granicznej. Proces wycofywania jednostek rozpoczął się w 1999 roku, kiedy wycofano trzy kutry, zaś w 2008 oraz 2011 roku wycofano dwie ostatnie jednostki z serii. Rozwinięciem tej serii były kutry zwalczania okrętów podwodnych projektu 918M.
- Sprawdził (pierwszy wpis osoby wstawiającej propozycję)
Zajawki przygotowywane do ekspozycji[edytuj | edytuj kod]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Inne strony przygotowujące materiały na stronę główną Wikipedii: