William Orlando Butler
 Generał William Orlando Butler w latach 40. XIX wieku | |
| Data i miejsce urodzenia |
19 kwietnia 1791 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
6 sierpnia 1880 |
| Członek Izby Reprezentantów z 13. okręgu wyborczego w Kentucky | |
| Okres |
od 4 marca 1839 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca |
Okręg zlikwidowany |
| Członek Izby Reprezentantów stanu Kentucky | |
| Okres |
od 1817 |
| |
William Orlando Butler (ur. 19 kwietnia 1791, zm. 6 sierpnia 1880) – amerykański generał i polityk Partii Demokratycznej. W latach 1817–1818 zasiadał w Izbie Reprezentantów stanu Kantucky. W latach 1839–1843 był członkiem Izby Reprezentantów Stanów Zjednoczonych. W wyborach w 1848 roku ubiegał się o urząd wiceprezydenta[1][2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
Wczesne życie i edukacja (1791–1812)[edytuj | edytuj kod]
Butler urodził się 19 kwietnia 1791 roku w hrabstwie Jessamine, w stanie Kentucky w Stanach Zjednoczonych. Jego ojcem był weteran wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych generał adiutant Percival Butler, a matką Mildred Butler z domu Hawkins. Dorastał z trzema braćmi w posiadłości w ojca znajdującej się u zbiegu rzek Kentucky i Ohio w mieście Port William (dziś Carrollton). Potem wraz z rodzicami przeprowadził się do Maysville. W 1812 roku ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Transylvania, a potem studiował prawo przez wiele miesięcy na Uniwersytecie Kentucky w Lexington[1][2][3].
Wojna brytyjsko-amerykańska (1812–1817)[edytuj | edytuj kod]
Gdy rozpoczęła się wojna brytyjsko-amerykańska w 1812 roku Butler służył jako kapitan po stronie amerykańskiej. Przyłączył się do 5. Regimentu Ochotniczego Kentucky[1][2]. W grudniu 1812 roku awansował na stopień chorążego i został przydzielony do 17. regimentu amerykańskiej piechoty pod przywództwem generała Jamesa Winchestera. W styczniu 1813 roku brał udział w bitwie pod Frenchtown, gdzie dostał się do niewoli i został wysłany do Fort Niagara. Później jednak został zwolniony warunkowo[2][3].
Powrócił do amerykańskiej armii i walczył w Bitwie pod Moraviantown w 1813 roku[1][3]. W 1814 roku dołączył do armii dowodzonej przez Andrew Jacksona i wraz z nią brał udział w zdobyciu Pensacoli. Następnie przejął obowiązki majora w 44. Regimencie piechoty i 23 grudnia 1814 poprowadził nocny atak na oddziały brytyjskie. 8 stycznia 1815 zastąpił swojego brata Thomasa jak doradca Jacksona. W tym samym roku brał udział w Bitwie pod Nowym Orleanem[2][3]. W latach 1816-1817 był oficerem dowodzącym w 1. Regimencie Amerykańskiej Piechoty[2]. W 1817 roku zgłosił się na ochotnika do podpalenia stodoły, gdzie schronili się przeciwnicy. Butler wykonał swoje zadanie pomyślnie i został awansowany na stopień pułkownika[1][3]. Zrezygnował z dalszego udziału w wojnie w 1817 roku z rangą majora[2].
Kariera prawnicza i polityczna (1817–1846)[edytuj | edytuj kod]
W latach 1817–1844 praktykował prawo w Port William. W latach 1817–1818 był funkcjonariuszem stanowym[2].
w wolnych chwilach tworzył poezję. W latach 20. XVIII wieku napisał uznany poemat The Boatman's Horn[2].
W latach 1817–1818 był członkiem Izby Reprezentantów Kentucky[1], a od 4 marca 1839 roku do 3 marca 1843 roku był członkiem Izby Reprezentantów USA. Pełnił ten urząd dwie kadencje, nie ubiegał się o trzecią[1][3]. W 1844 roku Demokraci jednogłośnie nominowali go na swojego kandydata na urząd gubernatora Kentucky. Butler zyskał 55 056 głosów powszechnych i 127 elektorskich, ale przegrał z kandydatem Wigów Williamem Owsleyem, który otrzymał 59 680 głosów powszechnych i 163 elektorskich[2][3].
Przez całą swoją karierę polityczną był demokratą i jacksonistą. Mimo że należał do partii anty-abolicjonistyczneji i sam posiadał niewolników, był przeciwnikiem szerzenia się niewolnictwa i zwolennikiem stopniowej emancypacji[2].
Wojna amerykańsko-meksykańska (1846–1848)[edytuj | edytuj kod]
Gdy rozpoczęła się wojna amerykańsko-meksykańska prezydent James Polk 29 czerwca 1846 roku mianował go generałem. Butler dowodził 1 Dywizją Ochotniczą w armii dowodzonej przez Zacharego Taylora. Był drugim dowodzącym zaraz po Taylorze. Jego oddział walczył w Bitwie pod Monterrey[1][2][3]. Brał w szturmie na miasto Meksyk i został w trakcie tej akcji ranny w nogę, przez co musiał opuścić pole bitwy. Za swoje dokonania w Monterrey otrzymał podziękowania od kongresu i dwie szable w geście uznania – jedną od kongresu, a drugą od ludności Kentucky[1][2]. W 1847 roku Butler otrzymał nową dywizję i połączył siły z oddziałami generała Winfielda Scotta w mieście Meksyku, a w 1848 roku przejął oddziały po odejściu Scotta. Przewodniczył wycofaniu się amerykańskich wojsk z miasta. Zakończył służbę wojskową 18 sierpnia 1848 roku po tym, jak został nominowany przez demokratów na kandydata na wiceprezydenta w nachodzących wyborach[2].
Wybory prezydenckie w 1848[edytuj | edytuj kod]
Na Krajowej konwencji partii demokratycznej w 1848 roku Lewis Cass został nominowany jako kandydat na prezydenta Stanów Zjednoczonych, a William Orlando Butler jako kandydat na wiceprezydenta[2]. Głównym przeciwnikiem Butlera w rywalizacje o nominację był John Anthony Quitman. W tych wyborach na prezydenta został jednak wybrany kandydat whigów i były dowódca Butlera Zachary Taylor, a wiceprezydentem został Millard Fillmore[3]. Butler był piątym kandydatem Demokratów na wiceprezydenta i pierwszym, który przegrał wybory.
Po roku 1848[edytuj | edytuj kod]
W 1852 roku demokraci rozważali nominowanie Butlera na kandydata partii na prezydenta[2].
W 1855 roku odrzucił propozycję objęcia urzędu gubernatora terytorialnego Nebraski[1][3].
Był przeciwnikiem secesji i brał udział w mającej zapobiec wojnie konferencji pokojowej w 1861 roku w Waszyngtonie[1][2][3]. Gdy negocjacje zakończyły się fiaskiem i rozpoczęła się wojna secesyjna miał ponad 70 lat, więc był niezdolny do czynnej służby wojskowej. Poparł unionistów[2].
Zmarł 6 sierpnia 1880 roku w wieku 89 lat. Został pochowany na cmentarzu rodzinnym Butlerów w Carrollton[1][2][3].
Rodzina i życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Jego ojcem był weteran wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych generał adiutant Percival Butler, a matką Mildred Butler z domu Hawkins[1][2][3]. Miał trzech braci:
- Major Thomas Butler – wetran Wojny brytyjsko-amerykańskiej.
- Richard Parker Butler – żołnierz, prawnik i plantator
- Pierce (Percival) Butler – prawnik[3]
W kwietniu 1817 roku poślubił Elizę Todd, córkę generała Roberta Todda[2].
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
Miejsca nazwane na imieniem Williama Butlera:
- Hrabstwo Butler w stanie Iowa[4]
- Hrabstwo Butler w stanie Missouri[5]
- Miasto Butler w hrabstwie Bates w stanie Missouri[5]
- Park Stanowy imienia generała Butlera w stanie Kentucky[3]
- Township Butler w hrabstwie Schuylkill w stanie Pensylwania[6]
- Miasto Butler w hrabstwie Taylor w stanie Georgia[7]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m BUTLER, William Orlando – Biographical Information [online], bioguide.congress.gov [dostęp 2017-02-06] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u John E. Kleber, The Kentucky Encyclopedia, University Press of Kentucky, 13 stycznia 2015, s. 146, ISBN 978-0-8131-5901-0 [dostęp 2017-02-06] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o General Butler History [online], parks.ky.gov [dostęp 2017-02-09] (ang.).
- ↑ Henry Gannett, The Origin of Certain Place Names in the United States, U.S. Government Printing Office, 1902, s. 52 [dostęp 2017-02-09] (ang.).
- ↑ a b Cora Ann Pottenger, Place Names of Five Southern Border Counties of Missouri, University of Missouri--Columbia, 1945 [dostęp 2017-02-09] (ang.).
- ↑ United States Congress House, Journal of the House of Representatives of the United States, U.S. Government Printing Office, 1841 [dostęp 2017-02-09] (ang.).
- ↑ Paul T. Hellmann, Historical Gazetteer of the United States, Routledge, 14 lutego 2006, s. 221, ISBN 1-135-94859-3 [dostęp 2017-02-09] (ang.).
