Schronisko turystyczne „Chata Wuja Toma”
49°43′29″N 18°59′31″E/49,724722 18,991944 Chata Wuja Toma | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
736 m n.p.m. |
| Właściciel |
Grupa THF |
Położenie na mapie Beskidu Śląskiego  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
| 49°43′29″N 18°59′31″E/49,724722 18,991944
| |
| Strona internetowa | |
Schronisko turystyczne „Chata Wuja Toma” – górskie schronisko turystyczne należący do firmy „Karkoszczonka Sp. z o. o.”", w Beskidzie Śląskim, na Przełęczy Karkoszczonka, w granicach administracyjnych Szczyrku. Położone wysokości 715 m n.p.m.[1][2]
Historia[edytuj | edytuj kod]
Obiekt urządzono w drewnianej chacie góralskiej z 1918, której pierwotnym właścicielem był Adam Porębski (w obrębie Szczyrku Biłej miejsce to znane było pod nazwą „do Adama”). Od II połowy lat 70. XX wieku działała w niej chatka studencka pod nazwą Studenckie Schronisko Turystyczne „Karkoszczonka” Socjalistycznego Związku Studentów Polskich Wydziału Mechaniczno-Energetycznego Politechniki Śląskiej w Gliwicach (Wydziałowego Klubu Turystycznego "Tramp"-ek). Chatka funkcjonowała do 1992. Następnie obiekt służył jako zaplecze toru saneczkowego, a w listopadzie 1997 obiekt został wydzierżawiony Magdalenie Szechlickiej i Tomaszowi Owczarzowi, którzy 9 lutego 1998 wykupili go na własność od miasta Szczyrku.
W kolejnych latach obiekt zmienił nazwę na obecną oraz znacznie się rozbudował, zwłaszcza w zakresie zaplecza gastronomicznego. Stanowi teraz (2. dekada XXI w.) głównie czynny przez cały rok punkt docelowy krótkich wycieczek dla osób wypoczywających w Szczyrku.
Warunki pobytu[edytuj | edytuj kod]
Obiekt posiada kilka pokoi 2 i 4 osobowych (w tym pokój z sauną) oraz domki całoroczne.
W obiekcie znajduje się także strefa SPA (banie z hydromasażem, sauny, ruska bania, strefa relaksu) i sala szkoleniowo-eventowa (Owczarnia) mieszcząca do 100 osób (czynna cały rok).
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
– do Brennej – 30 min.- – do Szczyrku Centrum – 45 min.
– na Malinowską Skałę przez Przełęcz Salmopolską – 4 godz.- – na Klimczok – 1 godz. 20 min.
– do Szczyrku Centrum przez Sanktuarium "Na Górce" – 1 godz. 20 min. (ścieżka dydaktyczna)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tomasz Biesik: Schroniska górskie dawniej i dziś. Beskid Mały i Beskid Śląski. Bielsko-Biała: Wyd. „Logos” Agnieszka Korzec-Biesik, 2013, s. 141–146. ISBN 978-83-925599-3-1.