Óscar Andrés Rodríguez Maradiaga

Óscar Andrés Rodríguez Maradiaga

Kardynał prezbiter
Óscar Andrés Rodríguez Maradiaga (2017)
Mihi vivere Christus est Dla mnie żyć to Chrystus
Kraj działania	Honduras
Data i miejsce urodzenia	29 grudnia 1942 Tegucigalpa
Arcybiskup metropolita Tegucigalpy
Okres sprawowania	1993–2023
Koordynator Rady Kardynałów
Okres sprawowania	2013–2023
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	salezjanie
Prezbiterat	28 czerwca 1970
Nominacja biskupia	28 października 1978
Sakra biskupia	8 grudnia 1978
Kreacja kardynalska	21 lutego 2001 Jan Paweł II
Kościół tytularny	S. Maria della Speranza

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	8 grudnia 1978
Miejscowość	Tegucigalpa
Miejsce	archikatedra św. Michała Archanioła
Konsekrator	Gabriel Montalvo Higuera
Współkonsekratorzy	Miguel Obando Bravo Héctor Enrique Santos Hernández
Konsekrowani biskupi Angel Garachana Pérez 3 lutego 1995 Roberto Camilleri Azzopardi 15 sierpnia 2001 Guido Plante 2 lutego 2005 Luis Felipe Solé Fa 29 czerwca 2005 Juan José Pineda Fasquelle 16 lipca 2005 Jean-Louis Giasson 12 grudnia 2005 Darwin Rudy Andino Ramírez 24 czerwca 2006 José Bonello 12 lutego 2011 Michael Lenihan 11 lutego 2012 Guy Charbonneau 20 kwietnia 2013 Héctor David García Osorio 20 września 2014 José Antonio Canales Motiño 11 marca 2017 José Vicente Nácher Tatay 25 marca 2023
Współkonsekrowani biskupi Geraldo Scarpone Caporale 21 lutego 1979 Raúl Corriveau 8 grudnia 1980 Leo Schwarz 28 marca 1982 Luis Alfonso Santos Villeda 17 marca 1984 Guillermo Francisco Escobar Galicia 24 lutego 2009 Mario Fiandri 21 marca 2009 Mario Dorsonville 20 kwietnia 2015

Óscar Andrés Rodríguez Maradiaga SDB (ur. 29 grudnia 1942 w Tegucigalpie) – honduraski duchowny rzymskokatolicki, salezjanin, doktor filozofii i nauk teologicznych, rektor Salezjańskiego Instytutu Filozoficznego w Gwatemali w latach 1975–1978, biskup pomocniczy Tegucigalpy w latach 1978–1993, administrator apostolski sede vacante diecezji Santa Rosa de Copán w latach 1981–1984, sekretarz generalny Rady Episkopatów Latynoamerykańskich CELAM w latach 1987–1991, arcybiskup metropolita Tegucigalpy w latach 1993–2023, administrator apostolski sede vacante diecezji San Pedro Sula w latach 1993–1995, przewodniczący Rady Episkopatów Latynoamerykańskich CELAM w latach 1995–1999, przewodniczący Konferencji Episkopatu Hondurasu w latach 1997–2003, kardynał prezbiter od 2001, przewodniczący Caritas Internationalis w latach 2007–2015, koordynator Rady Kardynałów w latach 2013–2023, od 2023 arcybiskup senior archidiecezji Tegucigalpy.

Życiorys

3 maja 1961 wstąpił do zakonu salezjanów. Kształcił się w instytucie zakonnym Don Rua w San Salwador (Salwador), gdzie obronił doktorat z filozofii, ponadto studiował w kilku uczelniach rzymskich (na Papieskim Athenaeum Salezjańskim uzyskał tytuł doktora teologii, a na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim doktora teologii moralności). Zdobył także dyplom z psychologii klinicznej i psychoterapii na uniwersytecie w Innsbrucku (Austria). Ma ponadto wykształcenie muzyczne, studiował grę na fortepianie w konserwatorium w San Salwador oraz harmonię i kompozycję w Gwatemali i Newton (USA). Święcenia kapłańskie przyjął w Gwatemali 28 czerwca 1970.

Pracował jako nauczyciel różnych przedmiotów – m.in. chemii, teologii i muzyki sakralnej – w szkołach salezjańskich w Gwatemali. W latach 1975–1978 był rektorem Salezjańskiego Instytutu Filozoficznego w Gwatemali.

28 października 1978 został mianowany biskupem pomocniczym Tegucigalpa, ze stolicą tytularną Pudentiana; sakry biskupiej udzielił mu 8 grudnia 1978 nuncjusz w Hondurasie arcybiskup Gabriel Montalvo Higuera. Pełnił funkcję administratora apostolskiego diecezji Santa Rosa de Copán w latach 1981–1984,. Brał udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie, m.in. sesji specjalnej poświęconej Kościołowi w Ameryce (listopad-grudzień 1997) oraz w IV konferencji generalnej Episkopatów Latynoamerykańskich w Santo Domingo (Dominikana, październik 1992). 8 stycznia 1993 został promowany na arcybiskupa Tegucigalpa, do 1995 pełnił także funkcję administratora apostolskiego diecezji San Pedro Sula. W 2017 w związku z ukończeniem 75 lat, złożył rezygnację z pełnionej funkcji, jednak papież zlecił mu dalsze sprawowanie urzędu.

W latach 1987–1991 był sekretarzem generalnym Rady Episkopatów Latynoamerykańskich CELAM, a 1995–1999 jej przewodniczącym; 1997–2003 stał na czele Konferencji Episkopatu Hondurasu. 21 lutego 2001 Jan Paweł II mianował go kardynałem, nadając tytuł prezbitera S. Maria della Speranza.

Kardynał Rodríguez Maradiaga był wymieniany w gronie papabili, faworytów do następstwa po zmarłym w kwietniu 2005 papieżu Janie Pawle II oraz po rezygnacji papieża Benedykta XVI w 2013 roku. Otwarty na współpracę z innymi Kościołami chrześcijańskimi, oprócz hiszpańskiego włada angielskim, niemieckim, włoskim, portugalskim i francuskim. Uznawany jest za jednego z najinteligentniejszych teologów; przyjaciel Bono, wokalisty U2; ma licencję pilota.

Od czerwca 2007 do maja 2015 był przewodniczącym Caritas Internationalis (konfederacji katolickich organizacji charytatywnych działających w 162 krajach).

Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka.

Decyzją papieża Franciszka od 13 kwietnia 2013 jest członkiem grupy dziewięciu kardynałów doradców (Rada Kardynałów), którzy służą radą Ojcu Świętemu w zarządzaniu Kościołem i w sprawach reformy Kurii Rzymskiej.

29 grudnia 2022 kończąc 80 lat utracił prawo do udziału w najbliższym konklawe.

26 stycznia 2023 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z urzędu arcybiskupa metropolity Tegucigalpy.

Linki zewnętrzne

• Nota biograficzna Óscara Andrésa Rodrígueza Maradiaga na stronie Stolicy Apostolskiej. [dostęp 2024-07-03]. (wł.).
• Óscar Andrés Rodríguez Maradiaga w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy  [dostęp 2023-06-29] (ang.)
• Óscar Andrés Rodríguez Maradiaga [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2020-03-24]  (ang.).