Smyczyk krzywonogi

Smyczyk krzywonogi
	Camptopus lateralis
	(Germar, 1817)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	pluskwiaki
Podrząd	pluskwiaki różnoskrzydłe
Nadrodzina	Coreoidea
Rodzina	smyczykowate
Podrodzina	Alydinae
Rodzaj	Camptopus
Gatunek	smyczyk krzywonogi
Synonimy
	Alydus lateralis Germar, 1817; Alydus annulatus Brullé, 1832; Alydus geranii Dufour, 1833; Alydus marginalis Herrich-Schaeffer, 1835; Alydus occipes Herrich-Schaeffer, 1835; Alydus brevipes Herrich-Schaeffer, 1840; Alydus undulatus Westwood, 1842; Camptopus lateralis var. obscurus Reuter, 1890; Camptopus annulatus (Brullé, 1832); Camptopus geranii (Dufour, 1833); Camptopus marginalis (Herrich-Schäffer, 1835); Camptopus marginatus (Herrich-Schäffer, 1835); Camptopus occipes (Herrich-Schäffer, 1835); Camptopus brevipes (Herrich-Schäffer, 1840); Camptopus undulatus (Westwood, 1842);
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Smyczyk krzywonogi^[1] (Camptopus lateralis) – gatunek pluskwiaka z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny smyczykowatych.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1817 roku przez Ernsta Friedricha Germara pod nazwą Alydus lateralis. Jako lokalizację typową wskazano Rab w Dalmacji^[2]. W 1843 roku Charles Jean-Baptiste Amyot i Jean Guillaume Audinet-Serville umieścili go w rodzaju Camptopus^[3], a w 1859 roku Jean Charles Chenu i Eugène Desmarest wyznaczyli go gatunkiem typowym tegoż rodzaju^[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pluskwiak o w zarysie wydłużonym i lekko pośrodku przewężonym ciele długości od 12 do 15 mm^[1]. Owłosienie cała jest liczne i odstające^[5]. Głowa jego jest trójkątna, wąska, ciemnobrązowa z podłużnym jasnym paskiem przez środek grzbietowej powierzchni. Na bokach głowy umieszczone są wyłupiaste oczy złożone^[1]. Długie czułki budują walcowate człony, z których czwarty jest najdłuższy^[5]. Przedplecze jest nieco szersze od głowy, ciemnobrązowe z wąskim, jasnym obwiedzeniem. Tarczka jest trójkątna, ciemnobrązowa z jasną kropką na szczycie. Półpokrywy są ciemnobrązowe z jasnym obrzeżeniem przykrywek. Odnóża tylnej pary odznaczają się silnie pogrubionymi i zaopatrzonymi w szereg kolców udami oraz wyraźnie łukowato wykrzywionymi goleniami. Odwłok ma listewkę brzeżną naprzemiennie brunatno i biało zabarwioną^[1].

Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]

Owad ten zasiedla łąki, murawy, polany, pobrzeża lasów, ugory, ogrody, winnice i przydroża^[1]. Zarówno larwy jak i postacie dorosłe są polifagicznymi fitofagami ssącymi soki roślin. Wśród ich roślin żywicielskich wymienia się: cieciorki, dąb skalny, jałowiec kolczasty, janowce, kolcolisty, komonice, koniczyny, lucerny, rozmaryn lekarski, traganki, wilczomlecz błękitnawy i wilżyny^[6]. Aktywne osobniki spotyka się od maja lub czerwca do września lub października. Zimowanie odbywa się w stadium jaja^[1].

Gatunek ten zamieszkuje Palearktykę i skraje krainy orientalnej^[7]. W Europie znany jest z Portugalii, Hiszpanii, Andory, Francji, Belgii, Niemiec, Szwajcarii, Liechtensteinu, Austrii, Włoch, Malty, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Mołdawii, Rumunii, Bułgarii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Czarnogóry, Serbii, Albanii, Macedonii Północnej, Grecji oraz europejskich części Rosji i Turcji^[7]^[8]. W Afryce podawany jest z Madery, Wysp Kanaryjskich, Maroka, Algierii, Tunezji, Libii i Egiptu. W Azji znany jest z Cypru, anatolijskiej części Turcji, Gruzji, Armenii, Azerbejdżanu, Syrii, Jordanii, Libanu, Izraela, Kazachstanu, Turkmenistanu, Uzbekistanu, Tadżykistanu, Kirgistanu, Iraku, Iranu, Afganistanu, Pakistanu, Indii i północno-zachodnich Chin^[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Camptopus lateralis – Smyczyk krzywonogi. [w:] Insektarium.net [on-line]. [dostęp 2022-07-16].
↑ E.F. Germar: Reise nach Dalmatien und in das Gebiet von Ragusa. Leipzig & Altenburg: Brockhaus, 1817, s. 285.
↑ C.J.B. Amyot, J.G.A. Serville: Histoire naturelle des Insectes. Hémiptères. Paris: Roret, 1843, s. 224.
↑ J.P. Chenu, E. Desmarest: Encyclopédie d'Histoire Naturelle ou traité complet de cette science. Paris: Marescq, 1859, s. 213, seria: Annelés.
↑ ^a ^b Barbara Lis, Adam Stroiński, Jerzy A. Lis: Heteroptera Poloniae 1: Coreoidea. Bytom: Zakład Poligraficzno-Wydawniczy "Plik", 2008. ISBN 978-83-7164-568-6.
↑ Pierre Moulet: Faune de France 81. Hémiptères Coreoidea, Pyrrhocoridae et Stenocephalidae Euro-Méditerranéens. Paris: Fédération française des Sociétés de Sciences Naturelles, 1995, s. 9, 13, 17, 21, 252–259. ISBN 2-903052-15-8.
↑ ^a ^b ^c Berend Aukema (red.): Camptopus lateralis (Germar, 1817). [w:] Catalogue of Palearctic Heteroptera [on-line]. Naturalis Biodiversity Center. [dostęp 2022-07-15].
↑ Camptopus lateralis (Germar, 1817). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2022-07-15].

[insektarium-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Camptopus lateralis – Smyczyk krzywonogi. [w:] Insektarium.net [on-line]. [dostęp 2022-07-16].

[Germar-2] E.F. Germar: Reise nach Dalmatien und in das Gebiet von Ragusa. Leipzig & Altenburg: Brockhaus, 1817, s. 285.

[as-3] C.J.B. Amyot, J.G.A. Serville: Histoire naturelle des Insectes. Hémiptères. Paris: Roret, 1843, s. 224.

[cd-4] J.P. Chenu, E. Desmarest: Encyclopédie d'Histoire Naturelle ou traité complet de cette science. Paris: Marescq, 1859, s. 213, seria: Annelés.

[lsl-5] Barbara Lis, Adam Stroiński, Jerzy A. Lis: Heteroptera Poloniae 1: Coreoidea. Bytom: Zakład Poligraficzno-Wydawniczy "Plik", 2008. ISBN 978-83-7164-568-6.

[Moulet-6] Pierre Moulet: Faune de France 81. Hémiptères Coreoidea, Pyrrhocoridae et Stenocephalidae Euro-Méditerranéens. Paris: Fédération française des Sociétés de Sciences Naturelles, 1995, s. 9, 13, 17, 21, 252–259. ISBN 2-903052-15-8.

[cph-7] Berend Aukema (red.): Camptopus lateralis (Germar, 1817). [w:] Catalogue of Palearctic Heteroptera [on-line]. Naturalis Biodiversity Center. [dostęp 2022-07-15].

[fe-8] Camptopus lateralis (Germar, 1817). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2022-07-15].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]