Strażnica WOP Wigancice
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Formacja | |
| Podległość | |
Strażnica WOP Wigancice – podstawowy pododdział graniczny Wojsk Ochrony Pogranicza.
Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
Strażnica została sformowana w 1945 w strukturze 3 komendy odcinka Bogatynia jako 11 strażnica WOP[1] (Maxdorf)[2] o stanie 56 żołnierzy. Kierownictwo strażnicy stanowili: komendant strażnicy, zastępca komendanta do spraw polityczno-wychowawczych i zastępca do spraw zwiadu. Strażnica składała się z dwóch drużyn strzeleckich, drużyny fizylierów, drużyny łączności i gospodarczej. Etat przewidywał także instruktora do tresury psów służbowych oraz instruktora sanitarnego[3]. W 1947 została przeformowana na strażnicę III kategorii[4] – 31 wojskowych[5] Od 15 marca 1954 wprowadzono nową numerację strażnic na szczeblu krajowym[a], a strażnica III kategorii otrzymała nr 14[7]. W 1956 rozpoczęto numerowanie strażnic na poziomie brygady. Strażnica III kategorii Wigancice Żytawskie była 14. w 8 Brygadzie Wojsk Ochrony Pogranicza[8]. W 1960, po kolejnej zmianie numeracji, strażnica posiadała numer 15 i zakwalifikowana była do kategorii IV w 8 Łużyckiej Brygadzie WOP[9]. W 1964 strażnica WOP nr 14 Wigańcice Żytwawskie uzyskała status strażnicy lądowej i zaliczona została do IV kategorii[9].
Ochrona granicy[edytuj | edytuj kod]
Strażnice sąsiednie:
Dowódcy strażnicy[edytuj | edytuj kod]
- por. Józef Zakrzewski (był 10.1946)[b].
- por. Jan Matusiak - (?-1949)[10]
- ppor. Jan Banasiak (?-1952)
- chor. Roman Kowalczyk (1952-?)
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rozkaz dowódcy Wojsk Ochrony Pogranicza nr 04 z 22 lutego1954[6].
- ↑ Rozkaz personalny dowódcy WOP nr 054 z 19.10.1946. → Rozkazy personalne D WOP ↓
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Historia ŁBWOP ↓, s. 53-54.
- ↑ ASGran., sygn. 217/143 ↓.
- ↑ Dominiczak 1985 ↓, s. 46.
- ↑ Historia ŁBWOP ↓, s. 57.
- ↑ Zaręba 2008 ↓, s. 100.
- ↑ Prochwicz 2011 ↓, s. 207.
- ↑ Dyslokacja jednostek WOP 1954 ↓, k.3.
- ↑ Wykaz dyslokacyjny 1957 ↓, k.189.
- ↑ a b Wykazy dyslokacyjne WOP ↓.
- ↑ Historia ŁBWOP ↓, s. 121.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.
- Jerzy Prochwicz: Wojska Ochrony Pogranicza 1945-1965. Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011. ISBN 978-83-7726-027-2.
- Grzegorz Zaręba. Przyczyny reorganizacji WOP w latach 1946 – 1948. „Biuletyn Centralnego Ośrodka Straży Granicznej”. 3/08, 2008. Koszalin: Centralny Ośrodek Straży Granicznej. ISSN 1429-2505.
- Archiwum Straży Granicznej, zespół arch. D WOP sygn. 217/143 k.120 -121. Wykazy dyslokacyjne WOP 1946.
- Historia Łużyckiej Brygady Wojsk Ochrony Pogranicza z lat 1945–1991 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- Archiwum Straży Granicznej. Rozkazy personalne dowódcy Wojsk Ochrony Pogranicza.
- Archiwum Straży Granicznej. Wykazy dyslokacyjne jednostek i pododdziałów Wojsk Ochrony Pogranicza.
- Archiwum SGr., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Wykaz dyslokacyjny etatowych oddziałów i pododdziałów Wojsk Ochrony Pogranicza z 18 maja 1957.
- Archiwum SGr., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Dyslokacja jednostek Wojsk Ochrony Pogranicza z 8 kwietnia 1954.
