Strażnica WOP Łazy
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Formacja | |
| Podległość | |
Strażnica WOP Iwęcino-Łazy – podstawowy pododdział graniczny Wojsk Ochrony Pogranicza pełniący służbę ochronną na granicy morskiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
Strażnica została sformowana w 1945 w strukturze 17 komendy odcinka Koszalin jako 84 strażnica WOP[1] (Ewentin) [2] (Eventin-Iwencino) o stanie 56 żołnierzy. Kierownictwo strażnicy stanowili: komendant strażnicy, zastępca komendanta do spraw polityczno-wychowawczych i zastępca do spraw zwiadu. Strażnica składała się z dwóch drużyn strzeleckich, drużyny fizylierów, drużyny łączności i gospodarczej. Obsada strażnicy przewidywała także instruktora do tresury psów służbowych oraz instruktora sanitarnego[3]. Sformowane strażnice morskiego oddziału OP nie przystąpiły bezpośrednio do objęcia ochrony granicy morskiej. Odcinek dawnej granicy polsko-niemieckiej sprzed 1939 od Piaśnicy, aż do lewego styku z 4 Oddziałem OP ochraniany był przez radziecką straż graniczną wydzieloną ze składu wojsk marszałka Rokossowskiego. Pozostały odcinek granicy od rzeki Piaśnica, aż po granicę z ZSRR zabezpieczała Morska Milicja Obywatelska[4].
Od 15 marca 1954 wprowadzono nową numerację strażnic[a]. Strażnica WOP Łazy II kategorii otrzymała numer 81[6][7].
W 1955 dowódca WOP rozkazał przejść 15 Brygadzie WOP na etat ćwiczebny. Rozwiązane zostały dowództwa i sztaby batalionów. Z dniem 15.11.1955 kierowanie strażnicą przejął sztab brygady[8].
W 1956 rozpoczęto numerowanie strażnic na poziomie brygady. Strażnica Łazy II kategorii była 8. w 15 Brygadzie Wojsk Ochrony Pogranicza[9].
W 1958 odtworzono dowództwo 152 batalionu WOP i podporządkowano mu między innymi strażnicę WOP Łazy[10]. W 1964 strażnica WOP Łazy była strażnicą ćwiczebną[11].
Służba graniczna[edytuj | edytuj kod]
Dopiero w kwietniu 1946 strażnica zaczęła przyjmować pod ochronę wybrzeże morskie. W czerwcu 1946, wobec sprzeciwu dowódców radzieckich, nie została jeszcze wpuszczona na swój odcinek[12].
Strażnice sąsiednie:
Dowódcy strażnicy[edytuj | edytuj kod]
- ppor. Włodzimierz Wieruszewski (był 10.1946)[b].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rozkaz dowódcy Wojsk Ochrony Pogranicza nr 04 z 22 lutego1954[5].
- ↑ Rozkaz personalny dowódcy WOP nr 061 z 20.10.1946. → Rozkazy personalne D WOP ↓
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Skorek 1997 ↓, s. 29.
- ↑ ASGran., sygn. 217/143 ↓.
- ↑ Dominiczak 1985 ↓, s. 46.
- ↑ Historia KBWOP ↓, s. 5.
- ↑ Prochwicz 2011 ↓, s. 207.
- ↑ Historia BBWOP ↓.
- ↑ Dyslokacja jednostek WOP 1954 ↓, k.9.
- ↑ Historia BBWOP ↓, s. 106.
- ↑ Wykaz dyslokacyjny 1957 ↓, k.194.
- ↑ Historia BBWOP ↓, s. 114.
- ↑ Wykazy dyslokacyjne WOP ↓.
- ↑ Prochwicz 2011 ↓, s. 329.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.
- Jerzy Prochwicz: Wojska Ochrony Pogranicza 1945-1965. Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011. ISBN 978-83-7726-027-2.
- Andrzej Skorek. Zabezpieczenie wybrzeża środkowego po II wojnie światowej. „Biuletyn Centralnego Ośrodka Straży Granicznej”. 1/97, 1997. Koszalin: Centralny Ośrodek Straży Granicznej. ISSN 1429-2505.
- Archiwum Straży Granicznej, sygn. 217/143 k.120 -121. Wykazy dyslokacyjne WOP 1946.
- ASGr.Historia Bałtyckiej Brygady Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1960. Koszalin 1961
- ASGr., Historia Kaszubskiej Brygady Wojsk Ochrony Pogranicza. Gdańsk 1965.
- Archiwum Straży Granicznej. Rozkazy personalne dowódcy Wojsk Ochrony Pogranicza.
- Archiwum SGr., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Wykaz dyslokacyjny etatowych oddziałów i pododdziałów Wojsk Ochrony Pogranicza z 18 maja 1957.
- Archiwum SGr., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Dyslokacja jednostek Wojsk Ochrony Pogranicza z 8 kwietnia 1954.