3 Oddział Ochrony Pogranicza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
3 Oddział Ochrony Pogranicza
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1945

Rozformowanie

1946

Dowódcy
Pierwszy

ppłk Sergiusz Czesnakow[1]

Organizacja
Numer

poczty polowej - 52168[2]
JW 1823[3]

Dyslokacja

Szczecin

Formacja

Wojska Ochrony Pogranicza

Podległość

Morski Okręg Wojskowy

3 Oddział Ochrony Pogranicza – oddział w strukturze organizacyjnej Wojsk Ochrony Pogranicza pełniący służbę ochronną na granicy polsko-niemieckiej.

Sformowany na podstawie rozkazu nr 05 dowódcy Wojskowego Okręgu Morskiego z 12 października 1945 według etatu nr 8/8B w składzie pięciu komendantur odcinków i 25 strażnic o stanie 2507 wojskowych i 23 kontraktowych[4]. Początkowo stacjonował w Stargardzie[4].

Służbę objął 10 listopada 1945[5].

Na podstawie rozkazu Nr 0153/Org. Naczelnego Dowódcy WP z dnia 21 września 1946 jednostka została przeformowana w 3 Szczeciński Oddział WOP[6][7].

Przy ulicy Piotra Skargi w Szczecinie stacjonował początkowo 3 Oddział OP

Formowanie oddziału[edytuj | edytuj kod]

W myśl przyjętych założeń Oddział miał zostać zorganizowany w oparciu o stan osobowy:

Miejscem postoju Oddziału miał być początkowo Starogród (obecnie Stargard)[8], ale faktycznie pierwszą siedzibą dowództwa był budynek w Szczecinie przy ul. Piotra Skargi 35, a następnie koszary przy ul. Żołnierskiej.

Oddział miał ochraniać część granicy zachodniej oraz granicę morską – od Kostrzyna nad Odrą do Dziwnowa.

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

W 1945[9]

1 grudnia 1945 oddział liczył 1597 żołnierzy i 14 pracowników cywilnych. Obejmował 5 komendantur odcinków ze strażnicami w terenie[10]

Łącznie stanowiło to 25 strażnic.

Przejściowe punkty kontrolne I kategorii

  • Szczecin Port
  • Szczecin Gumieńce (kolejowe)
PPK III kategorii
  • Szosa Szczecin – Berlin m.p. Kołbaskowo
  • Kostrzyn (drogowe)
  • Kostrzyn (kolejowe)
  • Świnoujście (drogowe)
  • Gryfino (rzeczne)

Ochrona granicy[edytuj | edytuj kod]

3 Oddział OP przejął ochronę granicy od 12 Dywizji Piechoty wzmocnionej szwadronem ułanów 1 Warszawskiej Dywizji Kawalerii i pododdziałami 13 pułku WW. Ochraniał odcinek granicy na Odrze od Kostrzyna do Gryfina i na lądzie, na zachód od Szczecina i Świnoujścia, do Wybrzeża Bałtyku. Portu Szczecin przyjęto od Armii Czerwonej w październiku 1947[9].

Żołnierze oddziału[edytuj | edytuj kod]

Przekształcenia[edytuj | edytuj kod]

3 Oddział Ochrony Pogranicza3 Szczeciński Oddział WOP8 Brygada Ochrony Pogranicza12 Brygada WOP12 Pomorska Brygada WOPPomorska Brygada WOP → Pomorski Oddział Straży Granicznej

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ławski 1974 ↓, s. 253.
  2. ASGran., sygn. 217/143 ↓.
  3. Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego nr 053/Org. z 30.03.1946
  4. a b Dominiczak 1971 ↓, s. 71.
  5. Dominiczak 1985 ↓, s. 53.
  6. Dominiczak 1971 ↓, s. 126-127.
  7. Jackiewicz 1998 ↓, s. 58.
  8. Rozkaz nr 0245/org.
  9. a b Jackiewicz 1998 ↓, s. 57.
  10. Wojtaszak i Kozłowski 2001 ↓, s. 277.
  11. a b Wojtaszak i Kozłowski 2001 ↓, s. 278.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Henryk Dominiczak: Wojska Ochrony Pogranicza w latach 1845-1948. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1971.
  • Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.
  • Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza : (1945-1991): krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
  • Jan Ławski: Ochrona granic Polski Ludowej 1945-1948. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowe, 1974.
  • Andrzej Wojtaszak, Kazimierz Kozłowski: Żołnierz polski na Pomorzu Zachodnim X-XX wiek : materiały z sesji naukowej z 10 listopada 1999 r. : praca zbiorowa. Szczecin: Oddział Edukacji Obywatelskiej, 2001. ISBN 83-86992-76-X.
  • Archiwum Straży Granicznej, sygn. 217/143 k.7-8. Wykazy dyslokacyjne WOP 1946.
  • Archiwum Straży Granicznej, zespół archiwalny DWOP, sygn. 1842/6, Historia Pomorskiej Brygady Wojsk Ochrony Pogranicza. Szczecin 1961.