Ustronie (powiat lwówecki)
51°10′21″N 15°37′55″E/51,172500 15,631944
| wieś | |
 Opuszczony przysiółek – Górniki | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (III 2011) |
241[2] |
| Strefa numeracyjna |
75 |
| Kod pocztowy |
59-600[3] |
| Tablice rejestracyjne |
DLW |
| SIMC |
0190986 |
Położenie na mapie gminy Lwówek Śląski  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu lwóweckiego  | |
| 51°10′21″N 15°37′55″E/51,172500 15,631944[1]
| |
Ustronie (pol. hist. Sobocin[4]; niem. Seitendorf, niem. hist. Sibottindorf[4]) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lwóweckim, w gminie Lwówek Śląski[5][6], na Pogórzu Kaczawskim w Sudetach.
W latach 1975–1998 wieś należała administracyjnie do województwa jeleniogórskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wzmianki o miejscowości w źródłach historycznych datowane są na rok 1305. Na przestrzeni dziejów wieś wielokrotnie zmieniała właścicieli, poczynając od rodu Kopacz (Kopitsch), później, od 1585 trafiając do majątku von Lest, by w pierwszej połowie XVIII wieku stać się własnością hrabiego von Reder.
W 1780, na zachód od Ustronia, założono Kolonię Górniki (niem. Zechenhäuser), w której powstała kopalnia węgla i złota, z której pozyskiwano 0,2 grama czystego złota z tony urobku. Tradycje górnicze związane z poszukiwaniem złota w okolicy sięgają jednak początku XIV stulecia.
W XIX wieku wieś miała charakter rolniczy i rzemieślniczy. Mieszkało wówczas tutaj aż 190 osób związanych z tkactwem i zajmujących się przędzeniem.
Przez wieś przebiega Droga Gwarków do Zbylutowa, która upamiętnia dawnych poszukiwaczy złota na tych terenach[4].
Na zachód od Górników, na terenach należących do wsi Gaszów, w miejscu XIX w. wyrobiska gliny, należącego niegdyś do cegielni Emila Wielanda, znajduje się od lat 90. XX w. arboretum Nadleśnictwa Lwówek Śląski „Uroczysko-Piekiełko” – niewielki park przy jeziorze z wyspą[7].
Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0245084 | Górniki | część wsi |
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Liczba ludności w latach 1786–2011[8].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 143250
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1315 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c NASZE SOŁECTWA: USTRONIE [online], lwowekslaski.pl [dostęp 2023-10-06] (pol.).
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ a b GUS. Rejestr TERYT
- ↑ "UROCZYSKO PIEKIEŁKO" - RELAKS W GMINIE LWÓWEK ŚLĄSKI [online], lwowekslaski.pl [dostęp 2023-10-06] (pol.).
- ↑ Marek Staffa: Słownik geografii turystycznej Sudetów. Tom 7. Pogórze Kaczawskie. Wrocław: I-BiS, 2002, s. 603-605. ISBN 83-85773-47-9.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom 7 Pogórze Kaczawskie, red. Marek Staffa, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław 2002, ISBN 83-85773-47-9
- Siedziba gminy: Lwówek Śląski
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie | |
| Integralne części wsi |
