Wyspy Alandzkie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 18:10, 14 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Wyspy Alandzkie
Landskapet Åland
Flaga
Herb Wysp Alandzkich
Flaga Herb
Hymn: Ålänningens sång
(Pieśń o Alandczykach)
Położenie Wysp Alandzkich
Język urzędowy

szwedzki

Stolica

Maarianhamina

Ustrój polityczny

republika parlamentarna

Status terytorium

prowincja autonomiczna

Zależne od

Finlandii

Gubernator

Peter Lindbäck¹

Szef rządu

premier Camilla Gunell (2011-)

Powierzchnia
 • całkowita


1552,56 km²

Liczba ludności (2013)
 • całkowita 
 • gęstość zaludnienia


28 666
2,15 osób/km²
18,46² osób/km²

Waluta

euro (EUR)

Nadanie autonomii

przez Finlandię
1921

Religia dominująca

luteranizm (88,5%[1])

Strefa czasowa

UTC +2 – zima
UTC +3 – lato

Kod ISO 3166

AX

Domena internetowa

.ax[2]

Kod samochodowy

AX

Kod telefoniczny

+ 358

Mapa Wysp Alandzkich

Wyspy Alandzkie (szw. Åland, fiń. Ahvenanmaa) – archipelag i jednostka administracyjna Finlandii, położony na Morzu Bałtyckim u wejścia do Zatoki Botnickiej, stanowi obszar szwedzkojęzyczny. Posiada dużą autonomię, a status wysp jest gwarantowany międzynarodowo, ostatnio przez traktat akcesyjny do Unii Europejskiej.

Łączna powierzchnia archipelagu liczącego 6757 wysp wynosi 1552,56 km², a największa wyspa Fasta Åland – 650 km². Najbardziej wysuniętą wyspą na południe jest Lillharu, na północ Hon östra, zachód Västerbådan i na wschód Stora Rödskär. Liczba ludności wynosi 28 666 (31 XII 2013). Około 60 wysp jest zamieszkanych, głównie przez ludność pochodzenia szwedzkiego, którzy stanowią 90% mieszkańców wysp. Ludność zajmuje się głównie rybołówstwem, hodowlą bydła i uprawą roli. Jedynym miastem i zarazem stolicą jest Maarianhamina (szw. Mariehamn).

Na Wyspach Alandzkich występuje całkowity zakaz manewrów wojskowych oraz zakaz przelotów samolotów lotnictwa wojskowego – obszar Wysp Alandzkich jest strefą zdemilitaryzowaną. Po raz pierwszy demilitaryzację wysp wprowadził Traktat paryski (1856). Po I wojnie światowej i uniezależnieniu Finlandii od Rosji pretensje do archipelagu zgłosiła Szwecja. Kryzys alandzki rozpatrywała Liga Narodów. 24 czerwca 1921 r. Rada Ligi przyznała wyspy Finlandii z zastrzeżeniem przyznania rozległej autonomii dla tamtejszej ludności i utrzymania demilitaryzacji[3]. 20 października zawarto w Genewie układ o statusie archipelagu, stronami prócz Szwecji i Finlandii były Niemcy, Wielka Brytania, Francja, Włochy, Dania, Polska, Estonia i Łotwa[4].

Ustrój polityczny

Wyspy Alandzkie na podstawie Aktu o Samorządzie Wysp Alandzkich z 28 grudnia 1951 są republiką parlamentarną będącą terytorium autonomicznym Finlandii. Wyspy Alandzkie posiadają własny parlament, zwany Lagting składający się z 30 posłów wybranych w głosowaniu demokratycznym. Odpowiedzialny przed nim jest rząd (Landskapsregering) składający się z sześciu ministrów (edukacji i kultury, finansów, spraw socjalnych i środowiska, administracji i współpracy z Unią Europejską, przemysłu i handlu oraz komunikacji), na którego czele stoi premier (lantråd). Archipelag ma też jednego posła w Eduskuncie i jednego delegata w Radzie Nordyckiej (od 1970). Są także członkiem Unii Europejskiej w ramach Finlandii. W polityce zagranicznej Wyspy Alandzkie są całkowicie uzależnione od rządu fińskiego, którego reprezentantem jest gubernator.

Wyspy Alandzkie posiadają własną flagę, policję, linie lotnicze oraz wydają własne znaczki. Obywatele Wysp Alandzkich są zwolnieni z obowiązku służby wojskowej w fińskiej armii z powodu demilitaryzacji archipelagu.

Główne partie polityczne i ich poparcie

Wyspy Alandzkie posiadają system wielopartyjny z klasycznym podziałem na lewicę, prawicę i centrum. Wśród partii znajdują się także ugrupowania o poglądach separatystycznych, dążące do odłączenia Wysp Alandzkich od Republiki Fińskiej. Wybory z 21 października 2007 wygrała Partia Liberalna, uzyskała jednak tylko 1/3 miejsc w parlamencie. W wyborach z 16 października 2011 roku wygrała partia Ålandsk Center, zyskując 7 mandatów.

Wyniki wyborów do parlamentu Wysp Alandzkich w 2011

Partia Liczba głosów Zmiana liczby głosów Procent głosów Zmiana % Uzyskane mandaty Zmiana liczby mandatów
Ålandsk Center 3068 –39 23,0 –1,2 7 –1
Liberalerna på Åland 2630 –1546 19,7 –12,9 6 –4
Ålands Socialdemokrater 2404 +891 18,0 +6,2 6 +3
Moderaterna på Åland 1810 +577 13,5 +3,9 4 +1
Obunden Samling 1639 +66 12,3 ±0,0 4 ±0
Ålands Framtid 1286 +216 9,6 +1,3 3 +1
Valmansförening för Henrik Appelqvist 138 1,0 0
Razem (frekwencja 66,9%) 13 360 100,0 30 ±0
Źródło: JCI Mariehamn (szw.)

Podział administracyjny

Prowincja podzielona jest na 16 gmin. Głównym miastem i stolicą jest Maarianhamina. Ludność wszystkich gmin podano według stanu na 31 grudnia 2013[5].

  1. Brändö (475)
  2. Eckerö (947)
  3. Finström (2520)
  4. Föglö (572)
  5. Geta (500)
  6. Hammarland (1540)
  7. Jomala (4424)
  8. Kökar (251)
  9. Kumlinge (330)
  10. Lemland (1926)
  11. Lumparland (413)
  12. Mariehamn (11 393)
  13. Saltvik (1813)
  14. Sottunga (100)
  15. Sund (1029)
  16. Vårdö (433)

Podział Wysp Alandzkich

Demografia

  • Wykres liczby ludności Wysp Alandzkich na przestrzeni ostatnich stu lat

źródło: Urząd Statystyczny Wysp Alandzkich

Języki

Dla ponad 90% mieszkańców Wysp Alandzkich ojczystym jest język szwedzki, a dla 5% język fiński. Szkoły finansowane przez rząd są szkołami szwedzkojęzycznymi.

Ciekawostki

W średniowiecznym zamku Kastelholm, na suficie jednej z sal, wywieszone są herby wszystkich właścicieli twierdzy. Wśród nich znajduje się Orzeł Biały na czerwonym tle, który świadczy o tym, że właścicielką zamku była Katarzyna Jagiellonka, najmłodsza córka króla Polski Zygmunta I Starego, żona króla Szwecji Jana III Wazy i matka Zygmunta III Wazy[6].

Galeria

Przypisy

  1. Dane z oficjalnej strony statystycznej Wysp Alandzkich – 31 grudnia 2006.
  2. W 2006 roku zastąpiła domenę .aland.fi.
  3. Decision of the Council of the League of Nations on the Åland Island June 24th, 1921
  4. Konwencja dotycząca niefortyfikowania i zneutralizowania Wysp Alandzkich, podpisana w Genewie 20 października 1921 roku (Dz.U.1922 nr 88 poz. 792).
  5. Statistics and Research Åland.
  6. Maciej Zborowski: Wyspy Alandzkie - piękny archipelag między Szwecją i Finlandią. [w:] podroze.onet.pl [on-line]. onet.pl, 2015-09-11. [dostęp 2016-10-18]. (pol.).

Zobacz też

Linki zewnętrzne