Gostynińsko-Włocławski Park Krajobrazowy
| |
 Jezioro Rakutowskie | |
| park krajobrazowy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie |
gminy: |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
5 kwietnia 1979 |
| Akt prawny |
Uchwała nr XIX/70/79 Wojewódzkich Rad Narodowych w Płocku i Włocławku z dnia 5 kwietnia 1979 r. w sprawie utworzenia Gostynińsko-Włocławskiego Parku Krajobrazowego[1] |
| Powierzchnia |
389,50 km² |
| Powierzchnia otuliny |
141,95 km² |
| Obszary chronione |
11 rezerwatów przyrody |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
| 52°32′24,0″N 19°20′49,2″E/52,540000 19,347000 | |
| Strona internetowa | |
Gostynińsko-Włocławski Park Krajobrazowy (GWPK) – park krajobrazowy w Polsce leżący pomiędzy Płockiem, Gostyninem, Łąckiem, Włocławkiem a Kowalem, który chroni rozległe tereny pradoliny Wisły. Na jego terenie znajdują się rozległe kompleksy leśne, teren parku pokrywa się, niemal w całości, z Leśnym Kompleksem Promocyjnym Lasów Państwowych „Lasy Gostynińsko-Włocławskie”.
_(GWPK_Modzerowo).jpg)
Powierzchnia Gostynińsko-Włocławskiego Parku Krajobrazowego wynosi 389,50 km², natomiast jego otulina liczy 141,95 km²[1][2].
Na terenie parku znajduje się wiele obiektów chronionych, np. dąb Jan, którego wiek szacuje się na 300 lat – jego wysokość to około 20 m, a obwód wynosi ponad 500 cm. Jest tam również wiele jezior polodowcowych (np. Lucieńskie, Jezioro Wójtowskie Małe, Jezioro Wójtowskie, Radyszyn, Łąkie). Cechą krajobrazu GWPK jest dominacja roślinności leśnej. Powierzchniowo przeważają bory sosnowe i mieszane. W dolinach rzek i wokół jezior skupiają się łęgi i olsy. W okolicach Łącka znajduje się kompleks lasów grądowych i dąbrów.
W latach 80. XX wieku myśliwi pod kierownictwem Czesława Sielickiego i Grzegorza Wiśniewskiego wypuścili na terenie parku kilka par bobrów, które się tu doskonale zadomowiły. Występują tu też rysie, które przywędrowały z Puszczy Kampinoskiej i zadomowiły się na dobre. W planach jest też reintrodukcja kilku par wilków.
W ramach parku we Włocławku działał Ośrodek Rehabilitacji i Hodowli Ptaków Chronionych, założony przez Czesława Sielickiego, zajmujący się początkowo przede wszystkim hodowlą sokoła wędrownego. W 2013 roku przeniesiono ośrodek do miejscowości Dębniaki i unowocześniono[3]. Ośrodek pomaga w reintrodukcji różnych gatunków m.in. bielików, błotniaków, rybołowów, sów, myszołowów i gadożerów[4].
-
Młody bielik podczas lądowania -
Walka młodego (czarny dziób) i starszego bielika (żółty dziób; pod spodem)
_of_central_Poland_in_flight_(1).jpg)
_fighting.jpg)
Rezerwaty przyrody[edytuj | edytuj kod]
Rezerwaty znajdujące się na terenie Gostynińsko-Włocławskiego Parku Krajobrazowego:
- znajdujące się w województwie kujawsko-pomorskim:
- znajdujące się w województwie mazowieckim:
- znajdujące się w otulinie Parku (w województwie mazowieckim):
Projektowane są rezerwaty: „Olszyny Bobrowe”, „Bór Widłakowy” i „Krucze Góry”.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Gostynińsko-Włocławski Park Krajobrazowy. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2018-06-10].
- ↑ Rozporządzenie nr 37/2004 z dnia 3 grudnia 2004 r. w sprawie Gostynińsko-Włocławskiego Parku Krajobrazowego w części województwa kujawsko-pomorskiego. [w:] Dz.Urz. Woj. Kujawsko-Pomorskiego Nr 120, poz. 2017 [on-line]. 2004-12-07. [dostęp 2018-09-27].
- ↑ Dyslokacja Ośrodka Rehabilitacji Ptaków Chronionych [online], parki.kujawsko-pomorskie.pl, 2013 [dostęp 2024-04-19].
- ↑ Roślinność i zwierzęta [online], parki.kujawsko-pomorskie.pl [dostęp 2024-04-19].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- „U źródeł piękna...”, wyd. Agencja Reklamowa TOP, Włocławek
