Bogufał II: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m →‎Dzieła: drobne redakcyjne
m →‎Dzieła: drobne redakcyjne
Linia 49: Linia 49:


== Dzieła ==
== Dzieła ==
Bogufała uznaje się za inicjatora powstania ''Rocznika kapituły poznańskiej''. Uchodzi też on za autora pochodzących z lat 1231–1253 wpisów w ''Roczniku''{{odn|Kürbis|2010|s = 19}}.
Bogufała uznaje się za inicjatora powstania ''Rocznika kapituły poznańskiej''. Uchodzi też za autora pochodzących z lat 1231–1253 wpisów w ''Roczniku''{{odn|Kürbis|2010|s = 19}}.


W XVIII i XIX wieku badacze i wydawcy ''Kroniki wielkopolskiej'' twierdzili, że dzieło to, przynajmniej do roku 1249, było autorstwa Bogufała. Dlatego pod jego imieniem powstały pierwsze wydania i tłumaczenia ''Kroniki'' na język polski. Uczeni XX-wieczni odrzucili tezę, jakoby Boguchwał pozostawił po sobie rozpoczęte już dzieło i był autorem znacznej części zachowanego tekstu ''Kroniki wielkopolskiej''. Według ich badań, w części opowiadającej o wydarzeniach sprzed roku 1249 wykorzystano źródła z drugiej połowy XIII stulecia, a rozdziały wykraczające poza granice życia Bogufała nie różnią się stylistycznie od poprzednich{{odn|Kürbis|2010|s = 19-20}}.
W XVIII i XIX wieku badacze i wydawcy ''Kroniki wielkopolskiej'' twierdzili, że dzieło to, przynajmniej do roku 1249, było autorstwa Bogufała. Dlatego pod jego imieniem powstały pierwsze wydania i tłumaczenia ''Kroniki'' na język polski. Uczeni XX-wieczni odrzucili tezę, jakoby Boguchwał pozostawił po sobie rozpoczęte już dzieło i był autorem znacznej części zachowanego tekstu ''Kroniki wielkopolskiej''. Według ich badań, w części opowiadającej o wydarzeniach sprzed roku 1249 wykorzystano źródła z drugiej połowy XIII stulecia, a rozdziały wykraczające poza granice życia Bogufała nie różnią się stylistycznie od poprzednich{{odn|Kürbis|2010|s = 19-20}}.

Wersja z 01:07, 3 wrz 2015

Bogufał II
Herb duchownego
Data i miejsce śmierci

9 lutego 1253
Solec Wielkopolski

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

1242

Sakra biskupia

brak danych

Bogufał II (łac. Boguphalus) lub Boguchwał II (zm. 9 lutego 1253 roku) – biskup poznański w latach 1242-1253. Zainicjował powstanie Rocznika kapituły poznańskiej i do swojej śmierci redagował go. W XVIII i XIX wieku błędnie przypisywano mu autorstwo Kroniki wielkopolskiej i wydawano ją pod jego imieniem.

Życie

Według Roczników Jana Długosza pieczętował się herbem Poraj. Używał tytułu magistra, jednak nie wiadomo, gdzie się kształcił. W 1211 roku został scholastykiem poznańskim, w 1231 kustoszem, a w 1242 biskupem poznańskim. Istnieje wprawdzie dokument datowany na 21 lipca 1240, w którym Bogufał występuje już jako biskup, jest to jednak późniejszy falsyfikat[1].

Za jego rządów biskupich, w roku 1262 rozebrano romańskie, spękane prezbiterium poznańskiej katedry, wznosząc w jego miejscu nową konstrukcję. W roku 1244 Bogufał odstąpił księciu Przemysłowi I osadę wokół nieistniejącego współcześnie kościoła św. Gotarda, gdzie powstał lokowany na prawie magdeburskim lewobrzeżny Poznań. Był również sygnatariuszem aktu lokacji tego miasta. W roku 1246 otrzymał od Przemysła I immunitet wraz z prawem do lokacji osad biskupich na prawie magdeburskim. W roku 1248 był uczestnikiem synodu we Wrocławiu[1].

Zmarł 9 lutego 1253 roku w Solcu Wielkopolskim. Jego duży księgozbiór przekazany został bibliotece katedralnej[1].

Dzieła

Bogufała uznaje się za inicjatora powstania Rocznika kapituły poznańskiej. Uchodzi też za autora pochodzących z lat 1231–1253 wpisów w Roczniku[2].

W XVIII i XIX wieku badacze i wydawcy Kroniki wielkopolskiej twierdzili, że dzieło to, przynajmniej do roku 1249, było autorstwa Bogufała. Dlatego pod jego imieniem powstały pierwsze wydania i tłumaczenia Kroniki na język polski. Uczeni XX-wieczni odrzucili tezę, jakoby Boguchwał pozostawił po sobie rozpoczęte już dzieło i był autorem znacznej części zachowanego tekstu Kroniki wielkopolskiej. Według ich badań, w części opowiadającej o wydarzeniach sprzed roku 1249 wykorzystano źródła z drugiej połowy XIII stulecia, a rozdziały wykraczające poza granice życia Bogufała nie różnią się stylistycznie od poprzednich[3].

W napisanej w pierwszej osobie zapisce z 1249 roku, Bogufał zanotował ku pamięci potomnych swój proroczy sen, w którym jakiś zakonnik miał mu przepowiedzieć „wypełnienie się” losów Polski w najbliższych 25 latach. Tekst ten został wpierw wpisany do Rocznika kapituły poznańskiej, a następnie przepisany do Kroniki wielkopolskiej, gdzie zachował się w nieco różniących się, dwóch redakcjach[2]. Notatka miała charakter typowej ówczesnej zapiski o cudach, sformułowanej jako świadectwo zaprzysięgane przed sądem w pierwszej osobie i była prawdopodobnie przepowiednią dotyczącą przyszłego zjednoczenia Polski:[4]

Ego Boguphalus episcopus Posnaniensis, audivi, licet pecator,
visum quendam reigiosum mihi dicere:
"infra XXV annos tota Polonia consumabitur".
Et dum a loquente interpretationem diligenter inquirerem:
"utrum in bono am in malo deberet consumari?"
- non mihi respondit.
Dixit tamen, et papa deberet consumari[5].

„Ja, biskup poznański Boguchwał, słyszałem, choć grzeszny,
w widzeniu pewnego zakonnika mówiącego do mnie:
 „W przeciągu dwudziestu pięciu lat cała Polska zostanie wypełniona”.
A gdy mówiącego usilnie prosiłem o wytłumaczenie,
czy w szczęściu czy w nieszczęściu będzie wypełniona,
nie odpowiedział mi.
Powiedział jednak, że i papieża losy się wypełnią.”[6]

  1. a b c Maciejewski 2003 ↓, s. 256.
  2. a b Kürbis 2010 ↓, s. 19.
  3. Kürbis 2010 ↓, s. 19-20.
  4. Kürbis 2010 ↓, s. 20.
  5. Bielowski 1872 ↓, s. 567.
  6. Przekład Brygida Kürbis.

Bibliografia

Wydania Kroniki Wielkopolskiej z Bogufałem jako autorem

Literatura