Andrzej Milczanowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian Znaczniki: Wycofane VisualEditor Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) Zaawansowana edycja mobilna |
|||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
|odznaczenia = {{order|OOP|KW}} {{order|PL-KWS}} |
|odznaczenia = {{order|OOP|KW}} {{order|PL-KWS}} |
||
}} |
}} |
||
'''Andrzej Stanisław Milczanowski'''<ref>{{cytuj książkę |tytuł = Kto jest kim w Polsce: informator biograficzny |inni = Lubomir Mackiewicz, Anna Żołna (red.) |wydawca = Wydawnictwo Interpress |miejsce = Warszawa |rok = 1993 |strony = 465 |isbn = 83-223-2644-0}}</ref> (ur. [[26 maja]] [[1939]] w [[Równe]]m) – polski prawnik i polityk, działacz [[Opozycja polityczna w PRL|opozycji demokratycznej w okresie PRL]], [[Ministerstwo Spraw Wewnętrznych (1990–1996)|minister spraw wewnętrznych]] w latach 1992–1995. |
'''Andrzej Stanisław Milczanowski'''<ref>{{cytuj książkę |tytuł = Kto jest kim w Polsce: informator biograficzny |inni = Lubomir Mackiewicz, Anna Żołna (red.) |wydawca = Wydawnictwo Interpress |miejsce = Warszawa |rok = 1993 |strony = 465 |isbn = 83-223-2644-0}}</ref> (ur. [[26 maja]] [[1939]] w [[Równe]]m, zm. [[23 lipca]] [[2024]]) – polski prawnik i polityk, działacz [[Opozycja polityczna w PRL|opozycji demokratycznej w okresie PRL]], [[Ministerstwo Spraw Wewnętrznych (1990–1996)|minister spraw wewnętrznych]] w latach 1992–1995. |
||
== Życiorys == |
== Życiorys == |
||
Wersja z 15:42, 23 lip 2024
| Data i miejsce urodzenia |
26 maja 1939 |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Minister spraw wewnętrznych | |
| Okres |
od 11 lipca 1992 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Szef Urzędu Ochrony Państwa | |
| Okres |
od 6 czerwca 1992 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Szef Urzędu Ochrony Państwa | |
| Okres |
od 1 sierpnia 1990 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Andrzej Stanisław Milczanowski[1] (ur. 26 maja 1939 w Równem, zm. 23 lipca 2024) – polski prawnik i polityk, działacz opozycji demokratycznej w okresie PRL, minister spraw wewnętrznych w latach 1992–1995.
Życiorys
Jego ojciec był wiceprokuratorem w Równem na Wołyniu, w 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD[2]. W 1962 ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Pracował w Prokuraturze Powiatowej w Szczecinie na stanowisku prokuratora. W latach 1968–1980 był radcą prawnym w przedsiębiorstwach komunalnych i rolnych.
Od 1978 do 1980 współpracował z KSS „KOR”, a od 1980 z NSZZ „Solidarność”. Od października 1980 był rozpracowywany operacyjnie przez funkcjonariuszy komunistycznych służb specjalnych[3]. Kierował Biurem Prawnym MKR Pomorze Zachodnie, w 1981 był radcą prawnym Regionu Pomorze Zachodnie. Po wprowadzeniu stanu wojennego w dniach 13–15 grudnia 1981 uczestniczył w komitecie strajkowym w Stoczni Szczecińskiej im. Adolfa Warskiego. Po pacyfikacji strajku został aresztowany, a w marcu 1982 skazany na karę 5 lat pozbawienia wolności (w wyniku amnestii z sierpnia 1983 karę zmniejszono do 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności). Był objęty opieką Amnesty International jako więzień sumienia. Zwolnienie uzyskał w kwietniu 1984.
Zaangażował się w działalność podziemnej „Solidarności”. Przewodniczył Radzie Koordynacyjnej Pomorza Zachodniego, zasiadał w Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej, a od 1987 w Krajowej Komisji Wykonawczej (w 1989 był członkiem prezydium KKW). W 1988 brał udział w komitetach strajkowych w zakładach pracy w Szczecinie. W grudniu 1988 otrzymał nagrodę Fundacji Paula Lauritzena z Kopenhagi, promującej osoby działających w obronie praw człowieka. Jako reprezentant strony solidarnościowo-opozycyjnej brał udział w obradach Okrągłego Stołu w podzespole do spraw reformy prawa i sądów.
W 1990 rozpoczął pracę w Urzędzie Ochrony Państwa jako zastępca szefa. Pełnił funkcję szefa UOP od sierpnia 1990 do stycznia 1992 oraz od czerwca do lipca 1992, a od 5 czerwca 1992 do 11 lipca 1992 także sekretarza stanu w MSW. 11 lipca 1992 powołany na stanowisko ministra spraw wewnętrznych. Podał się do dymisji 22 grudnia 1995 po wyborze Aleksandra Kwaśniewskiego na prezydenta.
Dzień przed złożeniem dymisji udzielił w Sejmie informacji o rzekomej współpracy premiera Józefa Oleksego z radzieckimi i rosyjskimi służbami specjalnymi, co dało początek tzw. aferze Olina. Zarzuty przeciwko Józefowi Oleksemu nie zostały nigdy potwierdzone, a prokurator przedstawił Andrzejowi Milczanowskiemu zarzut ujawnienia tajemnicy państwowej. W lutym 2008 Sąd Okręgowy w Warszawie w pierwszej instancji uniewinnił go, uznając, że działał w stanie wyższej konieczności[4]. W listopadzie 2008 Sąd Apelacyjny w Warszawie uchylił ten wyrok i sprawę przekazał do ponownego rozpatrzenia. W lipcu 2009 zapadł ponowny wyrok uniewinniający i umarzający postępowanie w odniesieniu do jednego z czynów z uwagi na znikomą społeczną szkodliwość[5]. Orzeczenie to zostało utrzymane w mocy w lutym 2010[6].
Andrzej Milczanowski po odejściu z rządu praktykował jako notariusz w Szczecinie, prowadząc kancelarię notarialną wraz ze swoją żoną Sławomirą.
Odznaczenia
- Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski – 1995[7]
- Krzyż Wolności i Solidarności – 2015[8]
- Odznaka Honorowa imienia gen. Stefana Roweckiego „Grota” – 2011
Przypisy
- ↑ Kto jest kim w Polsce: informator biograficzny. Lubomir Mackiewicz, Anna Żołna (red.). Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1993, s. 465. ISBN 83-223-2644-0.
- ↑ Adam Zadworny: Wielka ucieczka Beniamina Permana. Część pierwsza: Święty Graal szczecińskiej bezpieki. wyborcza.pl, 22 stycznia 2019. [dostęp 2022-09-11].
- ↑ Dane osoby z katalogu osób „rozpracowywanych”. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2023-01-20].
- ↑ Były szef MSW uniewinniony z zarzutu ujawnienia tajemnicy. wp.pl, 18 lutego 2008. [dostęp 2022-09-11].
- ↑ Sąd uniewinnił Milczanowskiego. rp.pl, 28 lipca 2009. [dostęp 2022-09-11].
- ↑ Sąd uniewinnił Andrzeja Milczanowskiego. polskieradio.pl, 18 listopada 2010. [dostęp 2022-09-11].
- ↑ M.P. z 1996 r. nr 13, poz. 175.
- ↑ Odznaczenia za zasługi dla przemian demokratycznych. prezydent.pl, 29 kwietnia 2015. [dostęp 2022-09-11].
Bibliografia
- Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2022-09-11].
| W dniu zaprzysiężenia |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
| W dniu zaprzysiężenia |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
| W dniu zaprzysiężenia |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
| Ministrowie SW (1990–1996) | |
|---|---|
| Ministrowie SWiA (1997–2011) | |
| Ministrowie SW (2011–2015) | |
| Ministrowie SWiA (od 2015) |
- Absolwenci Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
- Członkowie i współpracownicy Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR”
- Członkowie i współpracownicy Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność”
- Ludzie związani ze Szczecinem
- Ministrowie spraw wewnętrznych III Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Wolności i Solidarności
- Odznaczeni Odznaką Honorową imienia gen. Stefana Roweckiego „Grota”
- Polscy notariusze
- Polscy prokuratorzy
- Polscy radcy prawni
- Szefowie UOP
- Uczestnicy Okrągłego Stołu (strona solidarnościowa)
- Uczestnicy wydarzeń Grudnia 1981
- Wiceministrowie spraw wewnętrznych III Rzeczypospolitej
- Więźniowie polityczni w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej 1957–1989
- Ludzie urodzeni w Równem
- Urodzeni w 1939