Bartłomiej Sienkiewicz
|
||
 |
||
| Data i miejsce urodzenia | 29 lipca 1961 Kielce |
|
| Minister spraw wewnętrznych | ||
| Okres | od 25 lutego 2013 do 22 września 2014 |
|
| Przynależność polityczna | bezpartyjny (z rekomendacji PO) |
|
| Poprzednik | Jacek Cichocki | |
| Następca | Teresa Piotrowska | |
| Odznaczenia | ||
 |
||
Bartłomiej Henryk Sienkiewicz (ur. 29 lipca 1961 w Kielcach) – polski historyk, publicysta i polityk, w latach 1990–2002 funkcjonariusz Urzędu Ochrony Państwa; współtwórca Ośrodka Studiów Wschodnich (1990), w latach 2013–2014 minister spraw wewnętrznych i koordynator służb specjalnych.
Życiorys[edytuj]
W latach 80. współpracował z opozycją demokratyczną. Od 1981 związany z Niezależną Oficyną Studentów w Krakowie, zajmował się drukiem i dystrybucją wydawnictw drugiego obiegu[1]. Działał w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów, gdzie m.in. był członkiem redakcji „Biuletynu Niezależnego Zrzeszenia Studentów”[2]. W październiku 1981 został zarejestrowany jako „figurant” (osoba rozpracowywana) w sprawie operacyjnego rozpoznania Ruchu Wolność i Pokój. W styczniu 1982 został zatrzymany i przez 3 dni osadzony jako podejrzany o „utrudnianie postępowania karnego” (sprawa została umorzona). W latach 1987–1988 był trzykrotnie karany grzywną przez kolegia do spraw wykroczeń za udział w zajściach ulicznych, „zakłócenia porządku publicznego” i kolportaż ulotek[3]. W 1988 znalazł się w komitecie organizacyjnym Międzynarodowej Konferencji Praw Człowieka w Krakowie[4]. W 1988 był jednym z 23 sygnatariuszy deklaracji Tezy programowe środowiska «Czas przyszły», grupy działaczy Ruchu Wolność i Pokój, skupionej wokół Jacka Czaputowicza i pisma „Czas Przyszły”[5].
Ukończył studia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego[6]. Jest współzałożycielem Ośrodka Studiów Wschodnich, był jego wicedyrektorem zajmującym się problematyką wschodnią (1991–1993, 1995–2001), został też przewodniczącym rady tej instytucji[7].
Był funkcjonariuszem Urzędu Ochrony Państwa od powołania tej instytucji do 2002, dosłużył się stopnia kapitana[8], pełnił funkcję głównego doradcy zarządu wywiadu UOP[9], był też w składzie kierownictwa komórek analitycznych urzędu[6]. Był współpracownikiem ministrów spraw wewnętrznych Krzysztofa Kozłowskiego i Andrzeja Milczanowskiego[10].
Po odejściu ze struktur administracji państwowej w latach 2002–2013 prowadził własną działalność gospodarczą w branży doradczej w zakresie oceny ryzyka inwestycyjnego[6]. Został stałym współpracownikiem „Tygodnika Powszechnego”, a także publicystą prasy codziennej[10]. W 2012 był nominowany do nagrody Grand Press w kategorii „publicystyka” za swój tekst Ambaras z polskością[11].
Wykładał w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie[12]. Był również członkiem rady Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych[13] oraz członkiem rady Centralnego Ośrodka Szkolenia Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego[12].
20 lutego 2013 premier Donald Tusk ogłosił nominację Bartłomieja Sienkiewicza na stanowisko ministra spraw wewnętrznych. Urząd objął 25 lutego[14]. Objął także funkcję koordynatora służb specjalnych – 28 lutego 2013 prezes Rady Ministrów przekazał mu nadzór i zadanie koordynowania działań Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, CBA oraz wywiadu i kontrwywiadu wojskowego[15].
W czerwcu 2014 tygodnik „Wprost” ujawnił nielegalnie nagraną rozmowę z lipca 2013 pomiędzy Bartłomiejem Sienkiewiczem a Markiem Belką i Sławomirem Cytryckim, której przedmiotem były m.in. zmiany w ustawie o NBP i ewentualna zmiana ministra finansów[16]. 22 września 2014 zakończył urzędowanie na stanowisku ministra. Od lutego do czerwca 2015 był dyrektorem Instytutu Obywatelskiego, think tanku Platformy Obywatelskiej.
Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2015)[17].
Życie prywatne[edytuj]
Jest synem Juliusza i Aliny Sienkiewiczów[3] oraz prawnukiem Henryka Sienkiewicza[18]. Żonaty, ma trzech synów i córkę[18].
Przypisy
- ↑ Bartłomiej Sienkiewicz w Słowniku „Niezależni dla kultury 1976–89”. [dostęp 2012-09-21].
- ↑ „Biuletyn Niezależnego Zrzeszenia Studentów”. encyklopedia-solidarnosci.pl. [dostęp 2014-06-21].
- ↑ a b Dane osoby z wykazu osób publicznych. ipn.gov.pl. [dostęp 2013-09-01].
- ↑ Międzynarodowa Konferencja Praw Człowieka. encyklopedia-solidarnosci.pl. [dostęp 2012-09-21].
- ↑ Ruch Wolność i Pokój. encyklopedia-solidarnosci.pl. [dostęp 2014-06-21].
- ↑ a b c Bartłomiej Sienkiewicz. siw.net.pl. [dostęp 2012-09-21].
- ↑ Rada Ośrodka Studiów Wschodnich im. Marka Karpia. osw.waw.pl. [dostęp 2012-09-21].
- ↑ Pacyfista w służbach. naszdziennik.pl, 22 lutego 2013. [dostęp 2014-06-26].
- ↑ Bartłomiej Sienkiewicz – były główny doradca zarządu wywiadu UOP. rmf24.pl, 19 lutego 2002. [dostęp 2013-05-20].
- ↑ a b Noty biograficzne panelistów. batory.org.pl. [dostęp 2012-09-21].
- ↑ W kategorii Publicystyka zwyciężyli autorzy „Państwa w państwie”. press.pl. [dostęp 2013-11-27].
- ↑ a b Bartłomiej Sienkiewicz. msw.gov.pl. [dostęp 2 013-08-28].
- ↑ Rada Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych. pism.pl. [dostęp 2012-09-21].
- ↑ Prezydent dokonał zmian w składzie Rady Ministrów. prezydent.pl, 25 lutego 2013. [dostęp 2013-02-25].
- ↑ Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 lutego 2013 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Bartłomieja Sienkiewicza – Ministra Spraw Wewnętrznych – w zakresie koordynacji służb specjalnych (Dz. U. z 2013 r. poz. 272)
- ↑ Handel głową Rostowskiego. wprost.pl, 14 czerwca 2014. [dostęp 2014-06-23].
- ↑ M.P. z 2015 r. poz. 505
- ↑ a b Bartłomiej Sienkiewicz: prawnuk noblisty, ekspert od Rosji. Nowy szef MSW. tvn24.pl, 20 lutego 2013. [dostęp 2013-02-20].
|
||||||||||||||||
|
||||||||||||||
- Absolwenci Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego
- Działacze Niezależnego Zrzeszenia Studentów
- Działacze Ruchu Wolność i Pokój
- Funkcjonariusze Urzędu Ochrony Państwa
- Ministrowie spraw wewnętrznych III RP
- Odznaczeni Krzyżem Wolności i Solidarności
- Ośrodek Studiów Wschodnich
- Polscy publicyści
- Urodzeni w 1961
