Nawakszut: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
źródła/przypisy |
|||
Linia 49: | Linia 49: | ||
== Współpraca zagraniczna == |
== Współpraca zagraniczna == |
||
* {{Flaga|ESP}} [[Madryt]], [[Hiszpania]] |
* {{Flaga|ESP}} [[Madryt]], [[Hiszpania]] |
||
* {{Flaga|USA}} [[Tucson]], [[Stany Zjednoczone]] |
|||
* {{Flaga|CHN}} [[Lanzhou]], [[Chińska Republika Ludowa]] |
* {{Flaga|CHN}} [[Lanzhou]], [[Chińska Republika Ludowa]] |
||
* {{Flaga|JOR}} [[Amman]], [[Jordania]] |
* {{Flaga|JOR}} [[Amman]], [[Jordania]] |
Wersja z 18:41, 23 mar 2020
Główny meczet w Nawakszucie | |
Państwo | |
---|---|
Burmistrz |
Maty Mint Hamady |
Populacja (2013) • liczba ludności |
|
Podział miasta |
9 dzielnic |
Położenie na mapie Mauretanii | |
18°06′N 15°57′W/18,100000 -15,950000 | |
Strona internetowa |
Nawakszut (arab. نواكشوط, Nawākšūṭ; fr. Nouakchott) – stolica Mauretanii, położona w zachodniej części kraju, 4 km od wybrzeża Atlantyku. Nawakszut jest również stolicą wydzielonego dystryktu stołecznego w Mauretanii. W 2013 roku miasto liczyło ok. 958 tys. mieszkańców[1].
W mieście istnieją zakłady odsalania wody morskiej, działa tu też międzynarodowy port lotniczy. Nawakszut charakteryzuje się niską zabudową, brak jest wieżowców.
Historia miasta
Jeszcze na początku XX w. w miejscu dzisiejszego Nawakszutu istniała tylko pustynna studnia. W 1904 roku zbudowano tu niewielki (kilkunastu żołnierzy) posterunek wojsk francuskich, a w latach 20. fort i lotnisko do obsługi samolotów pocztowych latających na trasie Tuluza-Dakar.
W 1957 roku podjęto decyzję o budowie miasta, z góry pomyślanego jako przyszła stolica zmierzającej ku niepodległości Mauretanii. Prace, współfinansowane francuskim kredytem, rozpoczęto w roku następnym, zmagając się z dużymi trudnościami logistycznymi (np. wodę dla celów budowlanych musiano początkowo dowozić cysternami z odległej o kilkaset kilometrów rzeki Senegal). Intensywna rozbudowa miała zapewnić możliwość osiągnięcia przez Nawakszut liczby 15 tys. mieszkańców.
Katastrofalna susza w Sahelu w latach siedemdziesiątych spowodowała gwałtowny napływ ludności, osiedlającej się tu w poszukiwaniu lepszych warunków życia. W 2004 roku liczba mieszkańców Nawakszutu sięgnęła 689 tysięcy. Ze względu na gwałtowny przyrost ludności miasto boryka się dziś z niedostatkiem wody pitnej.
Atrakcje turystyczne
Nawakszut nie może poszczycić się długą historią jako miasto, brak jest tu więc zabytków, a baza noclegowa jest skąpa. Większość turystów przyjeżdża tu wyłącznie w drodze do innych miejsc w Mauretanii lub tranzytem z Maroka do Senegalu lub Mali. Zainteresowanie turystów budzi jedynie muzeum narodowe Musée National de Nouakchott. Mieści się ono w budynku zbudowanym przez Chińską Republikę Ludową w 1972 roku, który współdzieli z Biblioteką Narodową[2]. W mieście znajduje się kilka miejscowych targów (zwłaszcza targ rybny w porcie), nieliczne drobne meczety w mieście oraz szeroka, piaszczysta plaża na wybrzeżu Atlantyku.
Komunikacja
W mieście funkcjonuje międzynarodowy port lotniczy. Mauretański przewoźnik Mauritania Airways zapewnia połączenia do Paryża, Las Palmas oraz kilku miast w Mauretanii i innych państwach Afryki Zachodniej. Inni przewoźnicy zapewniają także połączenia z Casablanką, Tunisem i Marsylią. Dodatkowo od miasta odchodzą cztery asfaltowe drogi – na północ do Nawazibu, na północny wschód do Ataru, na południe do Rosso i na wschód do An-Namy. Ta ostatnia trasa jest najdłuższą w Mauretanii i nazywana jest Route de l’Espoir („Drogą Nadziei”).
-
Zdjęcie lotnicze
-
Wydmy na przedmieściach
-
Zdjęcie lotnicze
Współpraca zagraniczna
Przypisy
- ↑ التعداد العام الرابع للسكان والمساكن (تعداد – 2013) – التجمعات السكنية في موريتانيا. المكتب الوطني للإحصاء, s. 151.
- ↑ Musée national [online], www.tourisme-mauritanie.mr [dostęp 2020-03-01] .