Gotha WD.2

Gotha WD.2
	; Gotha WD.2 nr 118
	Dane podstawowe
Państwo	Cesarstwo Niemieckie
Producent	Gothaer Waggonfabrik
Typ	wodnosamolot rozpoznawczy
Konstrukcja	dwupłat
Załoga	2
	Historia
Data oblotu	1914
Liczba egz.	27
	Dane techniczne
Napęd	Mercedes D.III
Moc	118 kW (160 KM)
	Wymiary
Rozpiętość	16,43 m
Długość	10,5 m
Wysokość	4,1 m
Powierzchnia nośna	58,5 m²
	Masa
Własna	1050 kg
Startowa	1487 kg
	Osiągi
Prędkość maks.	96 km/h
Prędkość wznoszenia	12 min na 1000 m
Pułap praktyczny	3200 m
Zasięg	670 km
	Dane operacyjne
	Użytkownicy
	Cesarstwo Niemieckie, Imperium Osmańskie
	Multimedia w Wikimedia Commons

Gotha WD.2 – niemiecki dwumiejscowy wodnosamolot pływakowy w układzie dwupłatu z okresu I wojny światowej, zaprojektowany i zbudowany w wytwórni Gothaer Waggonfabrik w Gocie. Produkowana seryjnie maszyna służyła do zadań rozpoznawczych zarówno w Kaiserliche Marine, jak i w lotnictwie Imperium Osmańskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wodnosamolot Gotha WD.2 (WD – niem. Wasser Doppeldecker, czyli wodny dwupłat) został zaprojektowany przez inżynierów Karla Rösnera i A. Klabue jako rozwinięcie ich wcześniejszej konstrukcji – WD.1^[1]. WD.2 został zbudowany w wytwórni Gothaer Waggonfabrik w Gocie w 1914 roku^[2]. Do napędu prototypu użyto silnika Rapp Rp III(inne języki) o mocy 112 kW (150 KM)^[2]. Drugi egzemplarz WD.2 otrzymał napęd w postaci silnika rzędowego Benz Bz.III o identycznej mocy^[2]. Maszyny seryjne wyposażone zostały w docelowy układ napędowy, czyli silnik rzędowy Mercedes D.III o mocy 118 kW (160 KM)^[2]. Łącznie wyprodukowano 27 egzemplarzy modelu WD.2^[2].

Użycie[edytuj | edytuj kod]

Prototyp WD.2, o numerze konkursowym 19a, który wystartował w zawodach lotniczych Ostseeflug Warnemünde 1914, po wybuchu I wojny światowej został skonfiskowany przez Kaiserliche Marine, otrzymując numer marynarki 61^[3]. Został on kilkakrotnie uszkodzony podczas przeprowadzonych przez marynarkę prób w locie, a po naprawieniu został przyjęty do służby 10 grudnia 1914 roku^[2]. Drugi wyprodukowany egzemplarz WD.2 także wziął udział w Ostseeflug Warnemünde 1914 z numerem konkursowym 19, a 5 sierpnia 1914 roku został przejęty przez Kaiserliche Marine, otrzymując numer marynarki 60^[2]. W lipcu 1914 roku marynarka zamówiła następnych pięć wodnosamolotów WD.2 o numerach 236–240, które zostały dostarczone między grudniem 1914 roku a kwietniem 1915 roku^[2]. Druga seria, także licząca pięć egzemplarzy, została zamówiona w marcu 1915 roku i dostarczona do grudnia tego roku, otrzymując numery marynarki 254–258^[2]. Wodnosamoloty używane były głównie do lotów patrolowych i rozpoznawczych^[4]. 3 lipca 1915 roku WD.2 numer 257 wraz z wodnosamolotem Albatros wystartowały z Zeebrugge i nieskutecznie zbombardowały stację sygnalizacyjną Landguard Point(inne języki) w pobliżu Harwich^[2].

Dwa kolejne zbudowane wodnosamoloty WD.2, o numerach marynarki 424 i 425, zostały wyposażone w improwizowane podwozie kołowe wraz z płozą ogonową, po czym zostały wysłane do Imperium Osmańskiego, gdzie dotarły na początku 1916 roku^[2]. Maszyny te były wyposażone w wieżyczkę z karabinem maszynowym umieszczoną nad górnym płatem, zapewniając strzelcowi pole ostrzału wynoszące 360°^[2]^[4]. W styczniu 1916 roku operujący z Çanakkale WD.2 nr 424 pilotowany przez Wilhelma Schuberta z obserwatorem o nazwisku Werdier zestrzelił w pobliżu wyspy Tenedos niezidentyfikowany model samolotu Farman^[5].

6 stycznia 1916 roku Siły Powietrzne Imperium Osmańskiego zamówiły w zakładach Gotha sześć egzemplarzy WD.2, które zostały dostarczone między majem a lipcem tego roku^[2]. W lutym i marcu 1916 roku Kaiserliche Marine pozyskała kolejnych pięć maszyn tego typu, o nieznanych numerach^[2]. Z powodu nie najlepszych właściwości morskich WD.2, marynarka wysłała większość samolotów tego typu w rejon Dardaneli, gdzie panowały lepsze warunki pogodowe niż na Morzu Północnym^[2]. M.in. w październiku 1915 roku do operującej w tym rejonie niemieckiej eskadry wodnosamolotów (niem. Wasserfliegerabteilung) dotarły trzy uzbrojone wodnosamoloty Gotha WD.2^[6]. Ostatnie dwa WD.2 zostały zamówione przez Imperium Osmańskie 29 kwietnia 1916 roku i dostarczone w sierpniu tego roku^[2]. Zostały one zmodyfikowane poprzez montaż konwencjonalnej obrotnicy dla karabinu maszynowego obserwatora, dzielonych chłodnic umieszczonych na rozpórkach skrzydeł i dużego grawitacyjnego zbiornika paliwa zamontowanego w większej odległości od silnika^[2]^[a].

Opis konstrukcji i dane techniczne[edytuj | edytuj kod]

Gotha WD.2 był dwumiejscowym, jednosilnikowym wodnosamolotem pływakowym w układzie dwupłatu^[2]. Długość samolotu wynosiła 10,5 metra, a jego wysokość 4,1 metra^[2]^[4]. Rozpiętość górnego płata wynosiła 16,43 metra, dolnego 15,57 metra, a powierzchnia nośna wynosiła 58,5 m²^[2]^[7]^[b]. Masa własna wynosiła 1050 kg, zaś masa całkowita (startowa) 1487 kg^[2]^[c].

Napęd samolotów seryjnych stanowił chłodzony cieczą 6-cylindrowy silnik rzędowy Mercedes D.III o mocy 118 kW (160 KM)^[2]. Prędkość maksymalna samolotu wynosiła 96 km/h^[2]^[d]. Maszyna osiągała wysokość 1000 metrów w czasie 12 minut, a na osiągnięcie 2000 metrów potrzebowała 32 minut^[2]. Pułap praktyczny wynosił 3200 metrów, a zasięg 670 km^[2]^[e].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ W źródłach tureckich zmodyfikowane samoloty noszą oznaczenie Gotha WD.13^[2].
↑ Gray i Thetford 1970 ↓, s. 398 podają, że rozpiętość skrzydeł wynosiła 15,6 metra, a powierzchnia nośna 56 m².
↑ Gray i Thetford 1970 ↓, s. 398 podają, że masa własna samolotu wynosiła 1065 kg, a całkowita 1630 kg.
↑ Gray i Thetford 1970 ↓, s. 398 podają, że prędkość maksymalna wynosiła 112 km/h.
↑ Gray i Thetford 1970 ↓, s. 398 podają, że pułap wynosił 3000 metrów.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Herris 2013 ↓, s. 25.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v ^w ^x ^y ^z Herris 2013 ↓, s. 28.
↑ Herris 2013 ↓, s. 28–29.
↑ ^a ^b ^c Gray i Thetford 1970 ↓, s. 398.
↑ Herris 2013 ↓, s. 30.
↑ Herris 2013 ↓, s. 26, 29.
↑ Pawlas 1976 ↓, s. 111.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Peter Gray, Owen Thetford: German Aircraft of The First World War. Wyd. 2. London: Putnam, 1970. ISBN 0-85177-809-7. (ang.).
Jack Herris: Gotha Aircraft of WWI. T. 6. Aeronaut Books, 2013, seria: Great War Aviation Centennial Series. ISBN 978-1-935881-14-8. (ang.).
Karl Rudolf Pawlas: Deutsche Flugzeuge 1914–1918. T. 20. Nürnberg: Publizistisches Archiv Pawlas, Abt. Luftfahrt, 1976, seria: Luftfahrt-Dokumente. ISBN 978-3880882096. (niem.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Sylwetka samolotu Gotha WD.2 w serwisie «Уголок неба». airwar.ru. [dostęp 2024-03-18]. (ros.).

[7] W źródłach tureckich zmodyfikowane samoloty noszą oznaczenie Gotha WD.13^[2].

[9] Gray i Thetford 1970 ↓, s. 398 podają, że rozpiętość skrzydeł wynosiła 15,6 metra, a powierzchnia nośna 56 m².

[10] Gray i Thetford 1970 ↓, s. 398 podają, że masa własna samolotu wynosiła 1065 kg, a całkowita 1630 kg.

[11] Gray i Thetford 1970 ↓, s. 398 podają, że prędkość maksymalna wynosiła 112 km/h.

[12] Gray i Thetford 1970 ↓, s. 398 podają, że pułap wynosił 3000 metrów.

[CITEREFHerris201325-1] Herris 2013 ↓, s. 25.

[CITEREFHerris201328-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v ^w ^x ^y ^z Herris 2013 ↓, s. 28.

[CITEREFHerris201328–29-3] Herris 2013 ↓, s. 28–29.

[CITEREFGrayThetford1970398-4] Gray i Thetford 1970 ↓, s. 398.

[CITEREFHerris201330-5] Herris 2013 ↓, s. 30.

[CITEREFHerris201326,_29-6] Herris 2013 ↓, s. 26, 29.

[CITEREFPawlas1976111-8] Pawlas 1976 ↓, s. 111.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[a]

[7]

[b]

[c]

[d]

[e]

Samoloty myśliwskie	AEG D.I Albatros D.I Albatros D.II Albatros D.III Albatros D.V Albatros W.4 Fokker D.I Fokker D.II Fokker D.III Fokker D.IV Fokker D.V Fokker D.VI Fokker D.VII Fokker D.VIII (E.V) Fokker Dr.I Fokker E.I Fokker E.II Fokker E.III Fokker E.IV Halberstadt D.II Junkers D.I LFG Roland D.I LFG Roland D.II LFG Roland D.VI Pfalz D.III Pfalz D.VIII Pfalz D.XII Pfalz D.XV Pfalz Dr.I Pfalz E.I Siemens-Schuckert D.III Siemens-Schuckert D.IV Siemens-Schuckert E.I
Samoloty bombowe	AEG G.II AEG G.IV Gotha G.I Gotha G.IV Gotha G.V Gotha G.VI Friedrichshafen G.III S.S.W. R.III Staaken R.VI Staaken R.XIV
Wodnosamoloty i łodzie latające	Albatros W.4 Albatros W.5 Friedrichshafen FF.33 Friedrichshafen FF.49 Gotha WD.1 Gotha WD.2 Hansa-Brandenburg W.12 Hansa-Brandenburg W.29 Junkers J 11 Lübeck-Travemünde F4
Samoloty rozpoznawcze i lekkie bombowe	AEG C.I AEG C.II AEG C.III AEG C.IV AEG C.V AEG C.VI AEG C.VII AEG C.VIII AEG C.VIII Dr Ago C.I Ago C.IV Albatros C.I Albatros C.III Albatros C.V Albatros C.VII Albatros C.X Albatros C.XII Albatros C.XV Aviatik C.I Aviatik C.III DFW C.V Halberstadt C.V LFG Roland C.II LVG C.II LVG C.V LVG C.VI Rumpler C.I Rumpler C.IV Rumpler C.VII
Samoloty wielozadaniowe	Aviatik B.I Halberstadt CL.II Halberstadt CL.IV Hannover CL.II Hannover CL.V Junkers CL.I
Samoloty szturmowe	AEG J.I Albatros J.I Junkers J.I
Nieuzbrojone samoloty szkolne i rozpoznawcze	AEG B.I AEG B.II AEG B.III Albatros B.I Albatros B.II Aviatik B.II Fokker A.I Hansa-Brandenburg B.I Kondor B.I LVG B.I, B.II, B.III Rumpler C.VIII Rumpler Taube
Konstrukcje prototypowe	AEG DJ.I AEG Dr.I AEG G.I AEG PE Albatros D.IV Albatros D.VI Albatros D.VII Albatros D.IX Albatros D.X Albatros D.XI Albatros D.XII Albatros Dr.I Albatros Dr.II Albatros W.3 Albatros W.8 DFW Floh Halberstadt C.III Hansa-Brandenburg W.11 Hansa-Brandenburg W.16 Junkers J 1 Junkers J 2 Junkers J 7 Junkers J 8 Kondor D 1 Kondor D 2 Kondor D 6 Kondor D 7 Kondor W 1 LFG Roland Stralsund V 19 Pfalz D.VI Schütte-Lanz C.I
Inne	System oznaczeń niemieckich samolotów z okresu I wojny światowej