AEG G.I
 Prototyp AEG K.I | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
dwupłat o konstrukcji drewnianej |
| Załoga |
2–3 |
| Historia | |
| Data oblotu |
styczeń 1915 |
| Liczba egz. |
2 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
2 silniki Mercedes D.I |
| Moc | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
16 m |
| Długość |
8,7 m |
| Wysokość |
3,15 m |
| Powierzchnia nośna |
61 m² |
| Masa | |
| Własna |
1160 kg |
| Startowa |
1610 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
125 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
10–12 min na 800 m |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 ruchome km, małe bomby | |
| Użytkownicy | |
| Cesarstwo Niemieckie | |
AEG G.I (AEG K.I) – niemiecki samolot bombowy w układzie dwupłatu z okresu I wojny światowej, zaprojektowany i zbudowany w wytwórni Allgemeine Elektricitäts-Gesellschaft (AEG) w Berlinie. Powstała w liczbie dwóch prototypów maszyna była pierwszym dwusilnikowym bombowcem skonstruowanym przez AEG, a jej rozwinięciem był produkowany seryjnie AEG G.II.
Historia i użycie[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
W marcu 1914 roku sztab generalny niemieckiej armii zatwierdził nową klasę samolotu nazwaną Kampfflugzeug (dosłownie samolot bitewny), a w lipcu 1914 roku Inspektion der Fliegertruppen (Idflieg) opublikował specyfikację dla tej klasy w ramach przygotowań do zaplanowanego na wiosnę 1915 roku konkursu[1]. Kampfflugzeug miał być „powietrznym krążownikiem” z trzyosobową załogą, napędzanym silnikami o mocy 200 KM i charakteryzujący się długotrwałością lotu wynoszącą sześć godzin, uzbrojonym w karabiny maszynowe oraz bomby[1].
W odpowiedzi na wymagania konkursowe w wytwórni Allgemeine Elektricitäts-Gesellschaft (AEG) w Berlinie zaprojektowano samolot w układzie dwupłatu o oznaczeniu fabrycznym GZ1, napędzany dwoma silnikami rzędowymi Mercedes D.I o mocy 74 kW (100 KM) każdy, w układzie ciągnącym[1]. Maszyna miała miejsca obok siebie dla dwóch członków załogi, a na usytuowanym z przodu stanowisku zamontowano pojedynczy ruchomy karabin maszynowy, gdyż przeznaczeniem konstrukcji miało być ściganie i niszczenie samolotów przeciwnika[1]. Szkielet kadłuba wykonany był ze spawanych rur stalowych, a z wyjątkiem opancerzonego stanowiska strzelca płatowiec pokryty był płótnem[1].
Pierwszy prototyp o oznaczeniu wojskowym AEG K.I został oblatany w styczniu 1915 roku przez pilota doświadczalnego Willy’ego Kanitza[1]. Pomyślne wyniki przeprowadzonych w okresie od stycznia do lutego prób (m.in. dobre właściwości lotne) skłoniły Idflieg do zamówienia kolejnego prototypu przeznaczonego do testów w warunkach bojowych[1]. Drugi prototyp, oznaczony później AEG G.I (ale zachowujący oznaczenie firmowe GZ1) ukończono w marcu 1915 roku i prawdopodobnie zbudowany został z części komponentów K.I[2]. W porównaniu do pierwszego prototypu dodano trzeciego członka załogi, który obsługiwał drugi ruchomy karabin maszynowy umieszczony na tylnym stanowisku strzeleckim[2].
AEG G.I został 24 kwietnia 1915 roku wysłany z fabryki z przydziałem do 4. Armii, bez przeprowadzenia testów w Adlershof[2]. Nieznane są wyniki przeprowadzonych w warunkach bojowych prób, jednak nie podjęto produkcji seryjnej samolotu[2][a]. Ulepszonym następcą modelu G.I był lekko powiększony i napędzany mocniejszymi silnikami AEG G.II[3][4].
AEG K.I (G.I) był pierwszym dwusilnikowym samolotem bombowym powstałym w wytwórni AEG[1].
Opis konstrukcji i dane techniczne[edytuj | edytuj kod]
AEG K.I (G.I) był dwusilnikowym dwupłatowym samolotem bombowym o konstrukcji drewnianej[5]. Długość samolotu wynosiła 8,7 metra, a jego wysokość 3,15 metra[6]. Rozpiętość górnego płata wynosiła 16 metrów, dolnego 15,2 metra, a powierzchnia nośna 61 m²[6]. Cięciwa obu płatów wynosiła 2,2 metra, a odstęp między nimi miał 2,3 metra[6]. Masa własna wynosiła 1160 kg, zaś masa całkowita (startowa) 1610 kg[6][b]. Podwozie czterokołowe, stałe[5].
Napęd stanowiły dwa chłodzone cieczą 6-cylindrowe silniki rzędowe Mercedes D.I o mocy 74 kW (100 KM) każdy, napędzające śmigła w układzie ciągnącym[6][7]. Prędkość maksymalna samolotu wynosiła 125 km/h[3][6]. Maszyna osiągała wysokość 800 metrów w czasie 10–12 minut[3].
Uzbrojenie stanowiły jeden (K.I) lub dwa (G.I) ruchome karabiny maszynowe oraz małe bomby[8].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jankiewicz i Malejko 1993 ↓, s. 8 podają, że wyprodukowano 10 egzemplarzy tego modelu.
- ↑ Gray i Thetford 1970 ↓, s. 241 podają, że masa całkowita wynosiła 1954 kg.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Herris 2015 ↓, s. 92.
- ↑ a b c d Herris 2015 ↓, s. 93.
- ↑ a b c Gray i Thetford 1970 ↓, s. 241.
- ↑ Herris 2015 ↓, s. 94.
- ↑ a b Jankiewicz i Malejko 1993 ↓, s. 8.
- ↑ a b c d e f Herris 2015 ↓, s. 91.
- ↑ Taylor 1989 ↓, s. 18.
- ↑ Herris 2015 ↓, s. 91–93.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Peter Gray, Owen Thetford: German Aircraft of The First World War. Wyd. 2. London: Putnam, 1970. ISBN 0-85177-809-7. (ang.).
- Jack Herris: A.E.G. Aircraft of WWI. T. 16. Aeronaut Books, 2015, seria: Great War Aviation Centennial Series. ISBN 978-1-935881-28-5. (ang.).
- Jane’s Encyclopedia of Aviation. Michael J.H. Taylor (red.). London: Studio Editions, 1989. ISBN 1-85170-324-1. (ang.).
- Zbigniew Jankiewicz, Julian Malejko: Samoloty i śmigłowce wojskowe – litera A. T. 2. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1993. ISBN 83-11-08229-4.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Sylwetka samolotu AEG G.I w serwisie «Уголок неба». airwar.ru. [dostęp 2023-12-04]. (ros.).
