Albatros D.XI
 Drugi prototyp myśliwca Albatros D.XI | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja | |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
luty 1918 |
| Liczba egz. |
2 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | |
| Moc | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
8 m |
| Długość |
5,58 m |
| Wysokość |
2,86 m |
| Powierzchnia nośna |
18,5 m² |
| Masa | |
| Własna |
494 kg |
| Startowa |
689 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
190 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
15 min 6 s na 5000 m |
| Pułap |
6100 m |
| Zasięg |
275 km |
| Długotrwałość lotu |
1,5 h |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 km kal. 7,92 mm | |
Albatros D.XI – niemiecki dwupłatowy samolot myśliwski z końca I wojny światowej, zaprojektowany i zbudowany w wytwórni Albatros-Werke GmbH w Berlinie. Maszyna wzięła udział w dwóch konkursach samolotów myśliwskich w Adlershof w 1918 roku, jednak nie była lepsza od konkurentów i w rezultacie nie weszła do produkcji seryjnej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Po zbudowaniu w 1917 roku nieudanego, choć budowanego masowo modelu D.V zakłady Albatros-Werke GmbH usiłowały odzyskać utraconą reputację, projektując nowe typy myśliwców[1][2]. Jednak wysiłki konstruktorów, których rezultatem były dwupłaty D.VI, D.VII i D.IX oraz trójpłaty Dr.I i Dr.II, nie przyniosły oczekiwanych efektów – żaden z myśliwców nie został zamówiony przez Luftstreitkräfte[1]. Nowa konstrukcja, oznaczona D.XI, zrywała z typowym dla Albatrosów napędem w postaci silników rzędowych – po raz pierwszy w historii firmy zastosowano birotacyjny silnik gwiazdowy Siemens-Halske Sh.III z reduktorem[1][3][a]. Jednostka napędowa obudowana była osłoną w kształcie podkowy z dwoma otworami wentylacyjnymi, a czterołopatowe śmigło wyposażono w kołpak[1][5].
Pierwszy prototyp o numerze rejestracyjnym 2208/18 został oblatany w lutym 1918 roku[3][5][b]. Drugi prototyp o numerze 2209/18 wyposażono w dwułopatowe śmigło o dużej średnicy i niewyważone lotki[1][3]. Albatros D.XI wziął udział w konkursach na samolot myśliwski w Adlershof w kwietniu i czerwcu 1918 roku[1][6]. Samolot okazał się jednak gorszy od konkurentów (wśród których znajdował się m.in. Fokker D.VII) i nie został skierowany do produkcji seryjnej (wyróżniał się jedynie doskonałą prędkością wznoszenia, osiągając w czasie 15 minut i 6 sekund pułap 5000 metrów)[3][c].
Opis konstrukcji i dane techniczne[edytuj | edytuj kod]
Albatros D.XI był jednosilnikowym, jednoosobowym dwupłatem myśliwskim konstrukcji drewnianej[1][3]. Pokryty sklejką kadłub miał płaskie boki, płaskie dno i wypukły grzbiet[1]. Skrzydła konstrukcji drewnianej, kryte płótnem, połączone drewnianymi rozpórkami w kształcie litery „I”; płat górny o większej rozpiętości i grubszej cięciwie od dolnego[1][5]. Lotki znajdowały się na górnym płacie, w pierwszym prototypie z wyważonymi końcówkami[1][3]. Długość samolotu wynosiła 5,58 metra, a rozpiętość skrzydeł 8 metrów[5][7]. Powierzchnia nośna wynosiła 18,5 m²[3][5]. Masa pustego płatowca wynosiła 494 kg, zaś masa startowa – 689 kg[3][5]. Wysokość samolotu wynosiła 2,86 metra[5]. Podwozie klasyczne, stałe, o dużej wysokości: główne wykonane z rur stalowych, z płozą ogonową ze sklejki[1].
Napęd stanowił chłodzony powietrzem 11-cylindrowy birotacyjny silnik gwiazdowy Siemens-Halske Sh.III o mocy 118 kW (160 KM) z reduktorem obrotów, napędzający dwu- lub czterołopatowe śmigło ciągnące[2][6]. Prędkość maksymalna samolotu na wysokości 0 wynosiła 190 km/h, zaś długotrwałość lotu 1,5 godziny[2][3]. Maszyna osiągała wysokość 2000 metrów w 4 minuty i 40 sekund oraz 5000 metrów w czasie 15 minut i 6 sekund[2][3][d]. Zasięg wynosił 275 kilometrów, zaś maksymalny pułap – 6100 metrów[6].
Samolot uzbrojony był w dwa stałe zsynchronizowane karabiny maszynowe LMG 08/15 kalibru 7,92 mm[5][6].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W silniku birotacyjnym wał korbowy wraz ze śmigłem wirowały w przeciwnym kierunku niż cylindry, co było próbą naprawienia głównego problemu silników rotacyjnych – dużego momentu pędu wirującej masy silnika. Jednak rozwiązanie to spowodowało gorsze chłodzenie i przegrzewanie się jednostki napędowej[4].
- ↑ Kowalski 2006 ↓, s. 21 podaje, że pierwszy prototyp miał numer 2205/18.
- ↑ Przy masie startowej wynoszącej 723 kg[3].
- ↑ Kowalski 2006 ↓, s. 21 i Gray i Thetford 1970 ↓, s. 263 podają błędnie, że samolot osiągał pułap 15 000 metrów.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Gordon C. Davies: World War 1 Aeroplanes. London: Ward Lock Limited, 1974. ISBN 978-0706318258. (ang.).
- Tomasz Goworek: Samoloty myśliwskie pierwszej wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1988. ISBN 83-206-0689-6.
- Peter Gray, Owen Thetford: German Aircraft of The First World War. New York: Doubleday & Company, Inc., 1970. ISBN 0-370-00103-6. (ang.).
- William Green, Gordon Swanborough: The Complete Book of Fighters. New York: Smithmark, 1995. ISBN 978-0-8317-3939-3. (ang.).
- Tomasz J. Kowalski: Albatros D.I–D.V. Lublin: Oficyna Wydawnicza KAGERO, 2006. ISBN 83-60445-00-1.
- W.M. Lamberton: Fighter Aircraft of the 1914-1918 War. Letchworth: Harleyford Publications Ltd., 1964. ISBN 978-0816863600. (ang.).
- Kenneth Munson: Aircraft of World War I. London: Ian Allan, 1969. ISBN 978-0385034715. (ang.).
- Volker Nemsch: Die Fliegerei des Ersten Weltkrieges. Germany: QAU, 2003. ISBN 3-930571-71-4. (niem.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Sylwetka samolotu Albatros D.XI w serwisie «Уголок неба». airwar.ru. [dostęp 2023-06-26]. (ros.).
