Konkurs Piosenki Eurowizji 1990

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konkurs Piosenki Eurowizji 1990
Informacje ogólne
Finał

5 maja 1990

Miejsce

Hala Koncertowa im. Vatroslava Lisinskiego,
Zagrzeb (Jugosławia)

Nadawca

Jugosłowiańskie Radio i Telewizja (JRT)

Prowadzący

Helga Vlahović
Oliver Mlakar

Informacje dodatkowe
Reżyser

Nenad Puhovski

Kierownik wykonawczy

Frank Naef

Główny dyrygent

Igor Kuljerić

Występ otwarcia

Film „Zagrzeb: miasto muzyki”

Występ interwałowy

Film „Zmiany Jugosławii”

Uczestnicy
Łącznie

22 reprezentacji

Głosowanie
Komisja jurorska z każdego uczestniczącego kraju przyznaje 1-8, 10 oraz 12 punktów dla ulubionej piosenki.
Zwycięzca

 Włochy

Reprezentant

Toto Cutugno

Piosenka

Insieme: 1992

Tekst i muzyka

Salvatore Cutugno

Konkurs Piosenki Eurowizji
◄ 1989 1991 ►

35. Konkurs Piosenki Eurowizji został zorganizowany 5 maja 1990 roku w Hali Koncertowej im. Vatroslava Lisinskiego w Zagrzebiu przez jugosłowiańskiego nadawcę JRT. Konkurs odbył się na terenie kraju dzięki zwycięstwu reprezentanta Jugosławii – zespołu Riva podczas konkursu w 1989 roku.

Koncert finałowy prowadzili Helga Vlahović Brnobić i Oliver Mlakar, a zwycięzcą został reprezentant WłochToto Cutugno, który za utwór “Insieme: 1992” otrzymał 149 punktów[1].

Przebieg konkursu[edytuj | edytuj kod]

Zmiany w regulaminie[edytuj | edytuj kod]

Konkurs Piosenki Eurowizji w 1990 roku był pierwszym, w którym urzeczywistniono dolną granicę wiekową reprezentantów. Europejska Unia Nadawców (EBU) wprowadziła tę zasadę po falach krytyki dotyczącej udziału jedenasto- i dwunastolatek w konkursie w 1989 roku. Od tamtej pory regulamin imprezy zabrania udziału w konkursie artystom, którzy najpóźniej w dniu finału nie skończyli 16 roku życia. Tym samym, najmłodszym zwycięzcą konkursu w historii pozostanie Sandra Kim, która zdobyła pierwsze miejsce w barwach Belgii w 1986 roku, mając wówczas zaledwie 13 lat.

Oficjalna maskotka[edytuj | edytuj kod]

Podczas konkursu w 1990 roku organizatorzy po raz pierwszy zaprezentowali oficjalną maskotkę — Eurocat, którą zaprojektował krajowy artysta Joško Marušić. Motyw kota pojawił się we wszystkich 22 krótkich filmikach (tzw. „pocztówkach”), które zaprezentowano przed występem każdego uczestnika[1].

Kontrowersje[edytuj | edytuj kod]

Nieporozumienia prowadzących[edytuj | edytuj kod]

Przed rozpoczęciem prób, w mediach pojawiły się negatywne komentarze prasowe dotyczące wieku prezenterów koncertu finałowego (Brnobić miała wówczas 45 lat, a Mlakar — 54). Konferansjerzy zrezygnowali z udziału w przygotowaniach, zostali zastąpieni przez młodszy duet prowadzących — Rene Medvešek i Dubravka Marković. Po rozwiązaniu nieporozumień, konkurs prowadzili Brnobić i Mlakar[1].

Problemy z dźwiękiem[edytuj | edytuj kod]

Na początku pierwszego konkursowego występu nastąpił błąd techniczny, przez który nastąpiła prawie minutowa przerwa spowodowana problemem z podkładem muzycznym do propozycji Hiszpanii „Bandido” zespołu Azúcar Moreno. Wokalistki nie usłyszały sygnału rozpoczęcia prezentacji, przez co na scenie zapanował bałagan i artystki opuściły scenę, nie kryjąc irytacji. Po chwili rozpoczęto występ ponownie, bez żadnych problemów technicznych. Kraj zajął ostatecznie piąte miejsce w ogólnej klasyfikacji[1].

Kraje uczestniczące[edytuj | edytuj kod]

W finale 35. Konkursu Piosenki Eurowizji wzięły udział 22 kraje, które wystartowały także podczas imprezy w 1989 roku.

Powracający artyści[edytuj | edytuj kod]

Podczas koncertu finałowego Norwegię reprezentował Ketil Stokkan, który wcześniej wystąpił w barwach kraju w konkursie w 1986 roku.

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

L.p. Państwo Język Artysta Piosenka Miejsce Punkty
1 Hiszpania Hiszpania hiszpański Azúcar Moreno „Bandido” 5 96
2 Grecja Grecja grecki Christos Callow i Wave „Horis skopo” 19 11
3 Belgia Belgia francuski Philippe Lafontaine „Macédomienne” 12 46
4 Turcja Turcja turecki Kayahan „Gözlerinin hapsindeyim” 17 21
5 Holandia Holandia niderlandzki Maywood „Ik wil alles met je delen” 15 25
6 Luksemburg Luksemburg francuski Céline Carzo „Quand je te rêve” 13 38
7 Wielka Brytania Wielka Brytania angielski Emma „Give a Little Love Back to the World” 6 87
8 Islandia Islandia islandzki Stjórnin „Eitt lag enn” 4 124
9 Norwegia Norwegia norweski Ketil Stokkan „Brandenburger Tor” 21 8
10 Izrael Izrael hebrajski Rita Kleinstein „Shara barkhovot” 18 16
11 Dania Dania duński Lonnie Devantier „Hallo Hallo” 8 64
12 Szwajcaria Szwajcaria niemiecki Egon Egemann „Musik klingt in die Welt hinaus” 11 51
13 Niemcy Niemcy niemiecki Chris Kempers i Daniel Kovač „Frei zu leben” 9 60
14 Francja Francja francuski Joëlle Ursull „White and Black Blues” 2 132
15 Jugosławia serbsko-chorwacki Tajči „Hajde da ludujemo” 7 81
16 Portugalia Portugalia portugalski Nucha „Há sempre alguém” 20 9
17 Irlandia Irlandia angielski Liam Reilly „Somewhere in Europe” 2 132
18 Szwecja Szwecja szwedzki Edin-Ådahl „Som en vind” 16 24
19 Włochy Włochy włoski Toto Cutugno Insieme: 1992 1 149
20 Austria Austria niemiecki Simone Stelzer „Keine Mauern Mehr” 10 58
21 Cypr Cypr grecki Haris Anastasiu „Milas poli” 14 36
22 Finlandia Finlandia szwedzki Beat „Fri?” 21 8

Tabela punktacyjna finału[edytuj | edytuj kod]

Wyniki
Suma punktów Hiszpania Grecja Belgia Turcja Holandia Luksemburg Wielka Brytania Islandia Norwegia Izrael Dania Szwajcaria Niemcy Francja Jugosławia Portugalia Irlandia Szwecja Włochy Austria Cypr Finlandia
Uczestnicy konkursu Hiszpania 96 8 1 10 2 1 4 5 6 12 5 3 5 8 8 8 10
Grecja 11 5 6
Belgia 46 7 4 1 4 8 8 2 1 7 4
Turcja 21 3 2 4 5 7
Holandia 25 1 3 1 4 2 3 6 1 2 2
Luksemburg 38 4 3 3 12 2 3 1 5 5
Wielka Brytania 87 7 5 12 3 10 3 10 1 10 10 6 6 1 3
Islandia 124 4 3 10 1 8 12 10 8 10 7 4 12 7 8 3 10 7
Norwegia 8 4 1 3
Izrael 16 4 2 4 1 5
Dania 64 6 3 2 7 7 7 1 7 4 3 7 6 4
Szwajcaria 51 1 12 6 2 12 1 5 8 1 3
Niemcy 60 8 6 12 7 1 4 10 4 5 3
Francja 132 5 4 4 12 12 12 6 5 12 10 12 4 8 5 2 7 12
Jugosławia 81 3 12 5 10 3 12 7 2 5 1 10 10 1
Portugalia 9 7 2
Irlandia 132 10 7 7 5 10 6 10 8 8 8 5 7 7 6 12 12 4
Szwecja 24 2 2 6 6 6 2
Włochy 149 12 10 8 8 8 10 3 1 6 8 6 4 6 10 12 10 7 12 8
Austria 58 2 7 1 5 8 6 3 8 2 2 12 2
Cypr 36 6 5 2 5 2 6 4 6
Finlandia 8 5 3

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]