Mannitol

Mannitol

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) (2R,3R,4R,5R)-heksano-1,2,3,4,5,6-heksaol
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C6H8(OH)6
Masa molowa	182,17 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	69-65-8
PubChem	{{{nazwa}}}, [w:] PubChem, United States National Library of Medicine, CID:  (ang.).{{PubChem}} Brakujące pola: cid oraz nazwa. Nieznane pola: 1.
DrugBank	APRD01083
SMILES C(C(C(C(C(CO)O)O)O)O)O
Właściwości Temperatura topnienia 168 °C
Podobne związki
Podobne związki	inozytol
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	A 06 AD 16, B 05 BC 01, B 05 CX 04
Stosowanie w ciąży	kategoria C
Farmakokinetyka Biodostępność ~7% Okres półtrwania 100 minut Wydalanie nerki (90%)
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania doustnie, dożylnie

Mannitol, mannit – organiczny związek chemiczny, polihydroksylowy alkohol cukrowy. Występuje w formie dwóch enancjomerów – D i L. Stanowi bogate źródło przyswajalnego węgla i dlatego jest dodawany do podłoży hodowlanych (np. podłoże Chapmana służące izolacji i identyfikacji bakterii z rodzaju Staphylococcus).

W lecznictwie znalazł zastosowanie jako środek moczopędny. Może być używany:

• w zapobieganiu nieodwracalnemu uszkodzeniu nerek w skąpomoczu (oligurii),
• do zmniejszenia ciśnienia wewnątrzczaszkowego,
• do zwiększania wydalania moczu (i zarazem trucizn) przy zatruciach,
• eksperymentalnie do czasowego otwarcia bariery krew-mózg, w ramach BBBD (Blood-Brain Barrier Disruption) celem podniesienia skuteczności chemioterapii w leczeniu nowotworów mózgu.

Działanie

Sam mannitol podany dożylnie zwiększa ciśnienie osmotyczne płynu pozakomórkowego (co skutkuje przedostaniem się wody z komórek do osocza). Mechanizm ten jest odpowiedzialny za zmniejszanie ciśnienia wewnątrzczaszkowego i wewnątrzgałkowego oraz ogólnie za zmniejszanie obrzęków różnego pochodzenia. Mannitol jest zaliczany do diuretyków osmotycznie czynnych. W Polsce w medycynie stosowane są jedynie roztwory do wlewu dożylnego (preparaty proste) o stężeniu 20-procentowym.

Wskazania

• leczenie fazy oligurii w ostrej niewydolności nerek zanim stanie się nieodwracalna
• wzmożone ciśnienie śródczaszkowe
• redukcja ciśnienia wewnątrz gałki ocznej – jeżeli inne sposoby nie przynoszą rezultatów
• nasilenie wydalania trucizn przez nerki – tzw. diureza wymuszona

Przeciwwskazania

• bezmocz
• obrzęk płuc
• czynne krwawienie wewnątrzczaszkowe
• ciężkie odwodnienie
• nasilająca się niewydolność serca

Działania niepożądane

• gorączka
• zapalenie żyły w miejscu wstrzyknięcia
• zakrzepica żylna
• kwasica
• obrzęki
• ból głowy
• drgawki
• zaburzenia widzenia
• nudności
• wymioty
• odwodnienie

Przypisy

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.