Przemysław Gosiewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Lowdown (dyskusja | edycje) o 11:39, 4 wrz 2013. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Przemysław Gosiewski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 maja 1964
Słupsk

Data i miejsce śmierci

10 kwietnia 2010
Smoleńsk

Wicepremier, przewodniczący Komitetu Stałego Rady Ministrów
Okres

od 14 lipca 2006[1]
do 7 września 2007[2]
i ponownie od 11 września 2007 do 16 listopada 2007

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Zbigniew Derdziuk[3]

Następca

Zbigniew Derdziuk[4]

Przewodniczący Klubu Parlamentarnego Prawa i Sprawiedliwości
Okres

od 3 listopada 2005
do 19 lipca 2006

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Ludwik Dorn

Następca

Marek Kuchciński

Przewodniczący Klubu Parlamentarnego Prawa i Sprawiedliwości
Okres

od 13 listopada 2007
do 6 stycznia 2010

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Marek Kuchciński

Następca

Grażyna Gęsicka

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (pośm.)
Grób Przemysława Gosiewskiego na Powązkach
(październik 2012)
(kwiecień 2010)

Przemysław Edgar Gosiewski (ur. 12 maja 1964 w Słupsku, zm. 10 kwietnia 2010 w Smoleńsku) – polski polityk, poseł na Sejm IV, V i VI kadencji z listy Prawa i Sprawiedliwości, minister-członek Rady Ministrów oraz wiceprezes Rady Ministrów w rządzie Jarosława Kaczyńskiego, przewodniczący klubu parlamentarnego PiS.

Życiorys

Absolwent Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Żeromskiego w Darłowie[5]. W latach 1983–1989 studiował na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego. Tytuł magistra uzyskał w 1997.

W czasie studiów rozpoczął działalność opozycyjną, w 1984 związał się z Niezależnym Zrzeszeniem Studentów Uniwersytetu Gdańskiego, brał udział w strajku studenckim w 1988. Był studentem m.in. Lecha Kaczyńskiego (prowadzącego na UG zajęcia z prawa pracy), zaś w 1989 rozpoczął współpracę z jego bratem Jarosławem.

W 1989 został zatrudniony przez Lecha Kaczyńskiego, pełniącego funkcję wiceprzewodniczącego NSZZ "Solidarność", na stanowisku kierownika biura ds. kontaktów z regionami Komisji Krajowej "Solidarności", które zajmował do 1991.

Wspólnie z braćmi Kaczyńskimi brał udział w zakładaniu Porozumienia Centrum. W latach 1991–1999 był sekretarzem zarządu głównego PC, zaś w latach 1992–1993 kierownikiem biura poselskiego posła PC Adama Glapińskiego. W latach 90. zaangażował się w działalność Spółdzielczych Kas Oszczędnościowo-Kredytowych. W latach 1993–1995 pracował jako specjalista w biurze pełnomocnika zarządu Fundacji na rzecz Polskich Związków Kredytowych.

W wyborach prezydenckich w 1995 był pełnomocnikiem sztabu wyborczego Lecha Kaczyńskiego (który ostatecznie wycofał się z wyborów). W tym samym roku rozpoczął pracę w spółce "Srebrna" (której kierownicze funkcje pełnił Jarosław Kaczyński, a współpracownikami byli inni działacze PC, Adam Lipiński i Wojciech Jasiński), wydającej czasopismo "Nowe Państwo" (pracował także w redakcji). W latach 1998–2001 zasiadał w sejmiku mazowieckim z ramienia AWS. W okresie 2000–2001 był doradcą Lecha Kaczyńskiego, zajmującego wówczas stanowisko ministra sprawiedliwości.

Od 2001 należał do Prawa i Sprawiedliwości. Organizował struktury tego ugrupowania w województwie świętokrzyskim. W Sejmie IV kadencji (2001–2005) po raz pierwszy sprawował mandat poselski. Zasiadał wówczas w Komisji Obrony Narodowej, Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka oraz w komisji śledczej ds. prywatyzacji PZU. W wyborach w 2005 ponownie został posłem z okręgu kieleckiego. Od 3 listopada 2005 do 19 lipca 2006 był przewodniczącym Klubu Parlamentarnego PiS. Po publikacji w jednym z niemieckich czasopism tekstu ośmieszającego braci Kaczyńskich w lipcu 2006, wystąpił z oficjalnym wnioskiem do polskiego ministra sprawiedliwości, aby ten podjął kroki zmierzające do ewentualnego ukarania niemieckiego autora tekstu, przy użyciu międzynarodowego listu gończego, za znieważenie prezydenta.

Od 14 lipca 2006 do 16 listopada 2007 pełnił funkcję ministra-członka Rady Ministrów w rządzie Jarosława Kaczyńskiego, będąc jednocześnie przewodniczącym Komitetu Stałego Rady Ministrów. Od 8 maja 2007 do 7 września 2007 i od 11 września 2007 do 16 listopada 2007 zajmował stanowisko wicepremiera. Pomiędzy tymi okresami był sekretarzem stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

W wyborach parlamentarnych w 2007 uzyskał w okręgu kieleckim najlepszy indywidualny wynik w tymże okręgu (138 405 głosów). 13 listopada tego samego roku został ponownie przewodniczącym KP PiS. W styczniu 2010 zrezygnował z tej funkcji[6] i został jednym z wiceprezesów PiS[7].

10 kwietnia 2010 zginął w katastrofie polskiego samolotu Tu-154M w Smoleńsku[8]. 21 kwietnia tego samego roku został pochowany w Kwaterze Smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie[9]. W związku z wątpliwościami w dokumentacji sądowo-medycznej na polecenie prokuratora prokuratury wojskowej prowadzącego śledztwo w sprawie katastrofy w Smoleńsku 19 marca 2012 przeprowadzono ekshumację jego ciała[10].

Odznaczenia, wyróżnienia i upamiętnienia

16 kwietnia 2010 został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[11]. 29 kwietnia 2010 Rada Miasta w Ostrowcu Świętokrzyskim nadała mu tytuł honorowego obywatela tego miasta[12].

Pół roku po śmierci polityka, w Kołakach Kościelnych otworzono poświęconą mu izbę pamięci. Zgromadzono w niej fotografie Przemysława Gosiewskiego, różne dokumenty związane z jego działalnością polityczną oraz księgi kondolencyjne[13]. Izbę pamięci zorganizowali własnym kosztem, w należącym do siebie gospodarstwie, rodzice zmarłego[14].

Upamiętniające go tablice umieszczono na bazylice katedralnej w Kielcach[15], w kościele Świętego Maksymiliana Kolbego w Darłowie[16], w Końskich[17].

Życie prywatne

Lata młodości spędził w Darłowie; mieszkał w Warszawie[18], aczkolwiek podawał Darłowo jako miejsce zamieszkania[19].

Ojciec Przemysława Gosiewskiego, Jan, był nauczycielem historii, należał do PZPR. Jego matka, Jadwiga z domu Czarnołęska, jest pediatrą, kandydowała w wyborach samorządowych w 2006 do rady powiatu w Sławnie[20].

Przemysław Gosiewski był mężem posłanki V kadencji Małgorzaty Gosiewskiej; miał z nią syna Eryka. Z drugą żoną, Beatą, miał dwoje dzieci.

  1. Do 8 maja 2007 pełnił funkcję przewodniczącego Komitetu Stałego Rady Ministrów w randze ministra – członka Rady Ministrów.
  2. Od 7 września 2007 łączył stanowisko przewodniczącego Komitetu Stałego Rady Ministrów z funkcją sekretarza stanu w KPRM, którą przestał pełnić 11 września 2007 po ponownym objęciu urzędu wiceprezesa Rady Ministrów.
  3. Zbigniew Derdziuk łączył stanowisko przewodniczącego Komitetu Stałego Rady Ministrów z funkcją sekretarza stanu w KPRM.
  4. Zbigniew Derdziuk objął funkcję przewodniczącego Komitetu Stałego Rady Ministrów w randze ministra – członka Rady Ministrów.
  5. Przemysław Gosiewski – list z liceum w Darłowie. gs24.pl, 17 kwietnia 2010. [dostęp 18 kwietnia 2010].
  6. Katarzyna Borkowska: Gosiewski wiceprezesem partii zamiast szefem klubu. rp.pl, 6 stycznia 2010. [dostęp 6 stycznia 2010].
  7. Katarzyna Kozak: Rada PiS wybrała Gosiewskiego na wiceprezesa. radio.kielce.pl, 9 stycznia 2010. [dostęp 9 stycznia 2010].
  8. Lista pasażerów i załogi samolotu TU-154. msw.gov.pl, 10 kwietnia 2010. [dostęp 6 września 2012].
  9. Pożegnanie Przemysława Gosiewskiego. interia.pl, 21 kwietnia 2010. [dostęp 21 kwietnia 2010].
  10. Ekshumowano ciało Przemysława Gosiewskiego. rp.pl, 19 marca 2012. [dostęp 20 marca 2012].
  11. M.P. z 2010 r. nr 40, poz. 587
  12. Siódmy honorowy obywatel Ostrowca Świętokrzyskiego. ostrowiec.pl, 30 kwietnia 2010. [dostęp 9 maja 2010].
  13. J. Kaczyński: przywiozłem ostatnie dzieło Gosiewskiego. wp.pl, 10 października 2010. [dostęp 10 października 2010].
  14. Adam Białous: Nie czekali na łaskę rządu. naszdziennik.pl, 10 października 2010. [dostęp 11 października 2010].
  15. Tablica Gosiewskiego zawisła na kieleckiej katedrze. echodnia.pl, 30 czerwca 2010. [dostęp 13 lipca 2010].
  16. Tablica ku pamięci Gosiewskiego. Rydzyk wygłosił homilię. dziennik.pl, 13 marca 2011. [dostęp 13 marca 2011].
  17. W Końskich odsłonięto tablicę pamięci ofiar katastrofy smoleńskiej. pomniksmolensk.pl. [dostęp 21 kwietnia 2013].
  18. Zgodnie z wyciągiem z Ewidencji partii politycznych, prowadzonej przez Sąd Okręgowy w Warszawie.
  19. Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 10 kwietnia 2010].
  20. Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 10 kwietnia 2010].

Bibliografia