Sławomir Peszko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sławomir Peszko
Ilustracja
Sławomir Peszko podczas MŚ 2018
Pełne imię i nazwisko

Sławomir Konrad Peszko

Data i miejsce urodzenia

19 lutego 1985
Jasło

Wzrost

173 cm

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Wieczysta Kraków (trener)

Kariera juniorska
Lata Klub
1996–2000 Nafta Jedlicze
2000–2002 Orlen Płock
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2002–2008 Wisła Płock 112 (21)
2008–2011 Lech Poznań 68 (11)
2011–2013 1. FC Köln 43 (2)
2012–2013 → Wolverhampton Wanderers (wyp.) 13 (0)
2013–2014 Parma 0 (0)
2013–2014 → 1. FC Köln (wyp.) 24 (3)
2014–2015 1. FC Köln 18 (0)
2015–2020 Lechia Gdańsk 100 (12)
2019 → Wisła Kraków (wyp.) 14 (3)
2020–2023 Wieczysta Kraków 63 (70)
W sumie: 455 (122)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2004–2005  Polska U-21 4 (0)
2008–2018  Polska 44 (2)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2023– Wieczysta Kraków
  1. ↑ Aktualne na: 7 października 2022. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

ⓘSławomir Konrad Peszko (ur. 19 lutego 1985 w Jaśle) – polski piłkarz i trener piłkarski. Występował na pozycji pomocnika. W latach 2008–2018 reprezentant Polski. Uczestnik Mistrzostw Europy 2016 oraz Mistrzostw Świata 2018. Od 18 września 2023 trener Wieczystej Kraków.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Początki kariery[edytuj | edytuj kod]

Sławomir Peszko swoją karierę piłkarską rozpoczynał w wieku 11 lat w Nafcie Jedlicze, skąd w 2000 przeniósł się do Wisły Płock. W 2002 został włączony do składu pierwszej drużyny Wisły, która ówcześnie funkcjonowała pod nazwą „Orlen Płock”. W Ekstraklasie zadebiutował 5 kwietnia 2003 w przegranym 0:1 wyjazdowym spotkaniu z Widzewem Łódź. W swoim pierwszym sezonie w Wiśle wystąpił w czterech spotkaniach Ekstraklasy. Od następnego sezonu pojawiał się na boisku regularnie. W rozgrywkach 2005/06, 26 kwietnia 2006, po wyeliminowaniu w finale Zagłębia Lubin (w dwumeczu 6:3) zdobył z Wisłą Puchar Polski – pierwsze trofeum w swojej zawodowej karierze, a 22 lipca tego samego roku również Superpuchar Polski. W sezonie 2006/07 spadł z Wisłą do II ligi, zaś w sezonie 2007/2008 zdobył 16 goli i został najskuteczniejszym zawodnikiem „Nafciarzy”[1]. W ciągu 6 sezonów w Wiśle Płock zagrał w 112 ligowych meczach, strzelając 21 goli oraz zdobył Puchar i Superpuchar Polski.

Lech Poznań[edytuj | edytuj kod]

Peszko w barwach Lecha Poznań

Przed sezonem 2008/2009 trafił do Lecha Poznań[2]. W ekipie „Kolejorza” już w pierwszych trzech sparingach zdobył 4 gole[3]. W Ekstraklasie, w barwach Lecha zadebiutował 8 sierpnia 2008 w meczu z GKS-em Bełchatów (2:3). Odegrał dużą rolę w sukcesach „Kolejorza” w meczach Pucharu UEFA w 2008 oraz 2009. W decydującym o awansie Lecha do fazy grupowej pucharu, spotkaniu z Austrią Wiedeń strzelił bramkę w 85 minucie (na 2:1).19 maja 2009 w finale Pucharu Polski z Ruchem Chorzów na Stadionie Śląskim w 51. minucie meczu zdobył zwycięską bramkę dla Lecha. Mecz zakończył się zwycięstwem Lecha Poznań 1:0 i zdobyciem przez niego trofeum Pucharu Polski. 25 lipca 2009 po wygranej w konkursie rzutów karnych 4:3 (Peszko wykorzystał rzut karny) z ówczesnym Mistrzem Polski – Wisłą Kraków sięgnął z ekipą z Poznania po Superpuchar Polski. 2 sierpnia 2009 zdobył swoją pierwszą ligową bramkę dla Kolejorza. Miało to miejsce w wygranym 3:1 wyjazdowym meczu I kolejki Ekstraklasy z Piastem Gliwice (było to zarazem pierwsze trafienie ekipy z Poznania w sezonie 2009/2010). W sezonie 2009/10 zdobył wraz z Lechem Mistrzostwo Polski. Lech z 19 zwycięstwami, 8 remisami, 3 porażkami i bilansem bramkowym +31 zajął 1.miejsce w tabeli Ekstraklasy, a królem strzelców został wtedy napastnik „Kolejorza”, Robert Lewandowski. Peszko w mistrzowskim dla swojego zespołu sezonie zdobył 8 ligowych bramek.

Wyjazd za granicę[edytuj | edytuj kod]

2 stycznia 2011 podpisał kontrakt z niemieckim 1. FC Köln obowiązujący do 30 czerwca 2011 (z opcją przedłużenia)[4]. W Bundeslidze zadebiutował 16 stycznia 2011 przeciwko 1. FC Kaiserslautern. Na wiosnę 2011 rozegrał 11 meczów i zaliczył 5 asyst. Pierwszego gola w Bundeslidze zdobył 30 października 2011, w meczu przeciwko FC Augsburg.

9 sierpnia 2012 został wypożyczony na rok z opcją pierwokupu do angielskiego Wolverhampton Wanderers. W Championship zadebiutował 18 sierpnia 2012 w meczu z Leeds (0:1)[5].

31 lipca 2013 podpisał 3-letni kontakt z występującą w Serie A, Parmą. Nie zdołał jednak zadebiutować na włoskich boiskach, gdyż od razu po podpisaniu kontraktu został wypożyczony do występującego wówczas w 2. Bundeslidze, swojego poprzedniego klubu – 1. FC Köln[6]. W 2. Bundeslidze zadebiutował 1 września 2013 w wygranym 4:1 meczu z Erzgebirge Aue. W meczu tym strzelił również gola i zaliczył asystę. W sezonie 2013/14 „Peszkin” wystąpił w 24 ligowych meczach zespołu z Kolonii, w których strzelił 3 gole i zaliczył pięć asyst czym przyczynił się do awansu swojej drużyny do Bundesligi[7]. 1 lipca 2014 po udanym, zwieńczonym awansem do Bundesligi sezonie, niemiecki klub 1. FC Köln podjął decyzję o wykupieniu Peszki z Parmy. Kwota transferu polskiego skrzydłowego wyniosła 500 tys. euro[8][9]. W sezonie 2014/15 wystąpił w 18 ligowych meczach swojej drużyny.

Powrót do Polski[edytuj | edytuj kod]

31 sierpnia 2015, po 5 latach gry za granicą, powrócił do Polski i podpisał 3-letni kontrakt z występującą w Ekstraklasie, Lechią Gdańsk[10]. W nowym zespole zadebiutował 11 września 2015 w ligowym meczu z Koroną Kielce (0:0), zaś pierwszego gola zdobył 13 lutego 2016, ustalając na 5:0 wynik domowego spotkania z Podbeskidziem Bielsko-Biała[11][12]. 17 listopada 2016 przedłużył kontrakt z Lechią do 2020[13]. 25 lutego 2017, przeciwko Cracovii (4:2), rozegrał swoje 200. spotkanie w Ekstraklasie. 20 lipca 2018 w 92. minucie meczu 1. kolejki sezonu 2018/2019, pomiędzy Jagiellonią Białystok a Lechią Gdańsk (0:1) otrzymał bezpośrednią czerwoną kartkę za faul na Arvydasie Novikovasie[14]. W konsekwencji tego czynu, kilka dni później został ukarany dotkliwą karą finansową przez klub Lechia Gdańsk[15], a następnie decyzją Komisji Ligi Ekstraklasy został ukarany bezwzględną dyskwalifikacją na okres trzech miesięcy oraz karę finansową w wysokości 30 tys. zł[16]. Tuż po zakończeniu kary został przeniesiony do czwartoligowych rezerw zespołu za naganne zachowanie, po tym wydarzeniu w Lechii już nie zagrał. Zimą 2019 roku przeniósł się do Wisły Kraków na zasadzie wypożyczenia półrocznego. 15 czerwca 2020 roku podpisał kontrakt z KS Wieczysta Kraków – klubem grającym w lidze okręgowej[17]. 5 czerwca 2023 poinformował o nieprzedłużeniu umowy z KS Wieczysta Kraków i zakończeniu piłkarskiej kariery z końcem sezonu[18].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Peszko grał w reprezentacji młodzieżowej U-21. W kadrze A zadebiutował 19 listopada 2008 wchodząc na boisko w 69. minucie wygranego 3:2 towarzyskiego meczu z Irlandią. Pierwszą bramkę strzelił 17 stycznia 2010 w spotkaniu z Danią, które rozegrane zostało w ramach Pucharu Króla Tajlandii. We wrześniu 2010 został wyrzucony z kadry narodowej przez selekcjonera Franciszka Smudę po tym, jak spożywał alkohol podczas zgrupowania. W marcu 2011 został przywrócony do kadry. W 2012, w Kolonii, będąc pod wpływem alkoholu wdał się w awanturę z taksówkarzem w wyniku czego został zatrzymany przez policję i umieszczony w izbie wytrzeźwień. W konsekwencji został skreślony przez trenera Smudę z kadry na Euro 2012 i zawieszony w prawach reprezentanta[19]. We wrześniu 2013 został ponownie powołany przez selekcjonera Waldemara Fornalika na mecze eliminacji do Mistrzostw Świata z Ukrainą i Anglią[20]. 29 marca 2015 strzelił jedynego gola dla reprezentacji Polski w zremisowanym 1:1 meczu z Irlandią w ramach eliminacji Mistrzostw Europy 2016[21]. 30 maja 2016 został powołany przez selekcjonera Adama Nawałkę na Mistrzostwa Europy 2016 we Francji[22][23]. 4 czerwca został powołany przez selekcjonera Adama Nawałkę na Mistrzostwa Świata 2018 w Rosji, zagrał w meczu fazy grupowej przeciwko Japonii[24].

8 stycznia 2019 ogłosił zakończenie kariery reprezentacyjnej[25].

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

18 września 2023 został trenerem trzecioligowej Wieczystej Kraków[26]. 22 września 2023 poprowadził swój klub w pierwszym meczu, który zakończył się wygraną 1:0 nad KSZO Ostrowiec Świętokrzyski i wskoczeniem na pozycję lidera III ligi, grupy IV[27]. Rok 2023 Peszko zakończył na pozycji lidera, z zadowalającym bilansem 8 zwycięstw i 2 remisów[28].

Statystyki[edytuj | edytuj kod]

Klubowe[edytuj | edytuj kod]

(aktualne na dzień 7 października 2022)[29]
Klub Sezon Liga Liga Puchar kraju[a] Puchar ligi[b] Europa[c] Suma
Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki
Wisła Płock 2002/03 I liga 4 0 4 0 – – 8 0
2003/04 20 1 – – – 20 1
2004/05 20 1 6 0 – – 26 1
2005/06 21 1 9 2 – 2 0 32 3
2006/07 21 2 4 3 4 1 – 29 6
2007/08 II Liga 26 16 1 0 – – 27 16
Ogólnie 112 21 24 5 4 1 2 0 142 27
Lech Poznań 2008/09 Ekstraklasa 25 0 5 1 2 1 10 3 42 5
2009/10 28 8 2 0 – 2 2 32 10
2010/11 15 3 2 1 – 10 1 27 5
Ogólnie 68 11 9 2 2 1 22 6 101 20
1. FC Köln 2010/11 Bundesliga 11 0 – – – 11 0
2011/12 32 2 2 0 – – 34 2
Ogólnie 43 2 2 0 0 0 0 0 45 2
Wolverhampton Wanderers (wyp.) 2012/13 Championship 13 0 1 0 2 0 – 16 0
Ogólnie 13 0 1 0 2 0 0 0 16 0
1. FC Köln (wyp.) 2013/14 2. Bundesliga 24 3 2 0 – – 26 3
Ogólnie 24 3 2 0 0 0 0 0 26 3
1. FC Köln 2014/15 Bundesliga 18 0 1 0 – – 19 0
Ogólnie 18 0 1 0 0 0 0 0 19 0
Lechia Gdańsk 2015/16 Ekstraklasa 27 2 1 0 – – 28 2
2016/17 29 3 – – – 29 3
2017/18 25 4 1 0 – – 26 4
2018/19 1 0 – – – 1 0
Ogólnie 82 9 2 0 0 0 0 0 84 9
Wisła Kraków (wyp.) 2018/19 Ekstraklasa 14 3 – – – 14 3
Ogólnie 14 3 0 0 0 0 0 0 14 3
Lechia Gdańsk 2019/20 Ekstraklasa 15 3 3 0 – 2 0 20 3
Ogólnie 15 3 3 0 0 0 2 0 20 3
Wieczysta Kraków 2020/21 Liga okręgowa 24 40 9 15 – – 33 55
2021/22 IV liga 29 30 6 2 2 0 – 37 32
2022/23 III liga 6 1 1 0 – – 7 1
Ogólnie 59 71 16 17 2 0 0 0 77 88
Ogólnie w karierze 448 123 60 24 10 2 26 6 544 155

Reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]

(aktualne na dzień 1 grudnia 2019)
Reprezentacja Rok Mecze Bramki
 Polska 2008 1 0
2009 6 0
2010 9 1
2011 8 0
2012 1 0
2013 2 0
2014 2 0
2015 6 1
2016 7 0
2017 1 0
2018 1 0
Ogólnie 44 2

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Wisła Płock[edytuj | edytuj kod]

Lech Poznań[edytuj | edytuj kod]

1. FC Köln[edytuj | edytuj kod]

Lechia Gdańsk[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Kiedy miał 11 lat, podczas rutynowych badań, wykryto, że posiada on cztery nerki[30]. Z tego powodu przeszedł operację (istniało niebezpieczeństwo, że będzie musiał zakończyć karierę piłkarską) podczas której przeszczepiono mu moczowody w inne miejsce nerki[30]. Ukończył technikum mechaniczne. Ma żonę Annę, którą poznał w Płocku, za czasów gry w miejscowej Wiśle. Ślub odbył się 18 stycznia 2009 w kościele w Płocku – rodzinnej miejscowości jego żony[30]. Mają córkę Wiktorię (ur. 5 października 2009) oraz syna Marcela (ur. 26 czerwca 2014). Był świadkiem na ślubie Roberta Lewandowskiego.

Biznes[edytuj | edytuj kod]

16 października 2016, w Krasnem otworzył własną akademię piłkarską pod nazwą „Akademia Piłkarska Sławomira Peszko”[31]. W 2020 roku otworzył restaurację w Sopocie, w której serwowana jest wódka o nazwie „Peszko”[32]. Poza piłką nożną zajmuje się reklamowaniem różnych treści z m.in. branży alkoholowej i bukmacherskiej[33]. Od czerwca 2023 Peszko pełni rolę ambasadora federacji typu freak show fight – Clout MMA[34].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Uwzględniono: Superpuchar Polski – 3 (0).
  2. ↑ Uwzględniono: Puchar Ekstraklasy – 6 (2), EFL Cup – 2 (0), baraże o III ligę – 2 (0).
  3. ↑ Uwzględniono: Eliminacje Pucharu UEFA – 6 (1), Puchar UEFA – 6 (2), Kwalifikacje do Ligi Europy – 4 (2), Kwalifikacje do Ligi Mistrzów – 4 (0), Liga Europy – 6 (1).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Strzelcy według drużyn: (sezon 2007/2008). 90minut.pl. [dostęp 2010-01-22]. (pol.).
  2. ↑ Peszko już w Poznaniu. lechpoznan.pl. [dostęp 2010-01-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (1 lutego 2010)]. (pol.).
  3. ↑ Udany początek – Sławomir Peszko. lechpoznan.pl. [dostęp 2010-01-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 września 2008)]. (pol.).
  4. ↑ Sławomir Peszko w 1. FC Köln. 90minut.pl. [dostęp 2011-02-07]. (pol.).
  5. ↑ Slawomir Peszko, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–podsumowanie występów : 2012/2013) [dostęp 2016-02-04].
  6. ↑ Grupa Wirtualna Polska, Oficjalnie: Sławomir Peszko w Parmie! – WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 31 lipca 2013 [dostęp 2016-02-04] (pol.).
  7. ↑ Awans zespołu Matuszczyka i Peszki do Bundesligi [online], Portal Piłki Nożnej – PolskaPilka.net – wchodzisz i wiesz. [dostęp 2016-02-04].
  8. ↑ FC Koeln wykupi Sławomira Peszko [online], www.canalplus.pl [dostęp 2016-02-04] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-04].
  9. ↑ Slawomir Peszko, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2016-02-04].
  10. ↑ Sławomir Peszko w Lechii Gdańsk – Lechia Gdańsk – Lechia.pl [online], www.lechia.pl [dostęp 2016-02-04] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-03].
  11. ↑ Slawomir Peszko, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–podsumowanie występów : 2015/2016) [dostęp 2016-02-04].
  12. ↑ Peszko dobija Podbeskidzie! Pierwszy gol reprezentanta Polski po powrocie [online], PrzegladSportowy.pl [dostęp 2016-02-13].
  13. ↑ Strona oficjalna – Lechia Gdańsk – Lechia.pl [online], www.lechia.pl [dostęp 2016-11-17] [zarchiwizowane z adresu 2016-11-18].
  14. ↑ Raport meczowy: Jagiellonia Białystok – Lechia Gdańsk 0:1. ekstraklasa.org. [dostęp 2018-07-26].
  15. ↑ Informacja w sprawie Sławomira Peszki. lechia.pl, 2018-07-24. [dostęp 2018-07-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-26)].
  16. ↑ Decyzje Komisji Ligi z dnia 25.07.2018. ekstraklasa.org, 2018-07-25. [dostęp 2018-07-26].
  17. ↑ Telewizja Polska S.A, Szalony ruch Peszki! Podpisał kontrakt w lidze okręgowej [online], sport.tvp.pl, 15 czerwca 2020 [dostęp 2020-06-16] (pol.).
  18. ↑ Sławomir Peszko ogłosił zakończenie kariery piłkarskiej [online], weszlo.com, 5 czerwca 2023 [dostęp 2023-11-26] (pol.).
  19. ↑ Peszko na izbie wytrzeźwień. Polak zawieszony! [online], sport.tvp.pl [dostęp 2016-06-15].
  20. ↑ Lewandowski, Peszko i Wasilewski wracają do reprezentacji!. pilkanozna.pl. [dostęp 2013-09-27]. (pol.).
  21. ↑ Irlandia – Polska: zwycięstwo uciekło w końcówce, kolejny kroczek w stronę ME.
  22. ↑ Szeroka kadra Polski na Euro 2016. 90minut.pl. [dostęp 2016-06-15]. (pol.).
  23. ↑ Kadra Polski na Euro 2016. 90minut.pl. [dostęp 2016-06-15]. (pol.).
  24. ↑ Peszko jednak wszedł na boisko! Adam Nawałka dał mu 10 minut z Japonią [online], naTemat.pl [dostęp 2023-11-26] (pol.).
  25. ↑ Sławomir Peszko zakończył reprezentacyjną karierę [online], Sport.pl, 8 stycznia 2019 [dostęp 2023-11-26] (pol.).
  26. ↑ Wieczysta zwalnia trenera, a jego miejsce zajmuje… Sławomir Peszko [online], weszlo.com, 18 września 2023 [dostęp 2023-09-19] (pol.).
  27. ↑ Peszko zadebiutował jako trener Wieczystej. Męczarnie [online], Sport.pl, 22 września 2023 [dostęp 2023-11-26] (pol.).
  28. ↑ Peszko stworzył potwora. Armagedon w meczu Wieczystej! [online], Sport.pl, 25 listopada 2023 [dostęp 2023-11-26] (pol.).
  29. ↑ Statystyki. 90minut.pl. [dostęp 2010-11-18]. (pol.).
  30. ↑ a b c Sławomir Peszko – Cewczenko z Jedlicza [online], przegladsportowy.pl, 18 lutego 2010 [dostęp 2018-08-31] (pol.).
  31. ↑ Otwarcie Akademii Piłkarskiej Sławomira Peszko [online], rzeszow.tvp.pl [dostęp 2016-10-16].
  32. ↑ Telewizja Polska S.A, Nowy biznes Sławomira Peszki. Będzie miał swoją wódkę! [online], sport.tvp.pl, 2 lipca 2020 [dostęp 2020-07-03] (pol.).
  33. ↑ Krystian Kwiecień, Sławomir Peszko: "Staram się wykorzystywać swoją przeszłość, to z czego ludzie mnie często kojarzą." [WYWIAD] [online], MagiaPilki.pl, 27 sierpnia 2021 [dostęp 2022-09-21] (pol.).
  34. ↑ Telewizja Polska S.A, Nie tylko ambasador. Peszko zawalczy w oktagonie! [online], sport.tvp.pl, 12 czerwca 2023 [dostęp 2023-06-13] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Składy reprezentacji Polski
Skład reprezentacji Polski U-19 na Mistrzostwa Europy 2004

Skład reprezentacji Polski na Euro 2016

Polska

Skład reprezentacji Polski na Mundialu 2018

Polska

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sławomir_Peszko&oldid=73361655”