Maciej Rybus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maciej Rybus
Ilustracja
Rybus w 2022 roku
Data i miejsce urodzenia

19 sierpnia 1989
Łowicz

Wzrost

173 cm

Pozycja

pomocnik, obrońca

Informacje klubowe
Klub

Rubin Kazań

Kariera juniorska
Lata Klub
2004–2005 Pelikan Łowicz
2005–2007 MSP Szamotuły
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2007–2012 Legia Warszawa 102 (13)
2012–2016 Terek Grozny 101 (18)
2016–2017 Olympique Lyon 19 (0)
2017–2022 Lokomotiw Moskwa 102 (2)
2022–2023 Spartak Moskwa 8 (1)
2023– Rubin Kazań 1 (0)
W sumie: 333 (34)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2008  Polska U-19 1 (0)
2008–2009  Polska U-21 9 (2)
2009–2021  Polska 66 (2)
W sumie: 76 (4)
  1. Aktualne na: 10 grudnia 2023. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 12 listopada 2023.

Maciej Rybus (ur. 19 sierpnia 1989 w Łowiczu) – polski piłkarz, występujący na pozycji pomocnika lub obrońcy, w klubach polskich, francuskich i rosyjskich.

W latach 2009–2021 reprezentant Polski. Uczestnik Mistrzostw Świata 2018, Mistrzostw Europy 2012 i 2020. Trzykrotny zdobywca Pucharu Polski z Legią Warszawa, zdobywca mistrzostwa Rosji, dwukrotny zdobywca Pucharu Rosji oraz Superpucharu Rosji z Lokomotiwem Moskwa[1].

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Początki[edytuj | edytuj kod]

Maciej Rybus swoją karierę rozpoczynał w 2004 w Pelikanie Łowicz, skąd w 2005 przeniósł się do MSP Szamotuły.

Legia Warszawa[edytuj | edytuj kod]

W 2007 trafił do Legii Warszawa. W jej barwach zadebiutował 15 listopada 2007, w meczu Pucharu Ekstraklasy przeciwko Dyskobolii Grodzisk Wielkopolski, pojawiając się na boisku w 46. minucie spotkania, w zastępstwie Marcina Smolińskiego. Po dobrym występie w tym meczu trener Legii, Jan Urban, postanowił, że młody zawodnik będzie od tej pory trenował z pierwszym zespołem.

W Ekstraklasie zadebiutował 24 listopada 2007, kiedy to pojawił się na boisku w 86. minucie spotkania z Polonią Bytom (1:2), znów zmieniając Marcina Smolińskiego. Mimo że Rybus nie był pierwotnie zgłoszony do rozgrywek Ekstraklasy, debiut umożliwił mu wpisanie na tzw. „Listę C” – przeznaczoną dla maksymalnie dwóch zawodników, którzy rozegrali więcej niż 4 mecze w Młodej Ekstraklasie. 8 grudnia 2007 w meczu z Górnikiem Zabrze Maciej strzelił swoją pierwszą bramkę dla Legii w rozgrywkach Ekstraklasy. Ostatni mecz w barwach Legii rozegrał 24 lutego 2012 w 1/16 finału Ligi Europy ze Sportingiem. W Legii Warszawa w latach 2007–2012 rozegrał łącznie 132 spotkania, w których zdobył 16 bramek. W tym czasie zdobył z Legią Superpuchar Polski oraz trzykrotnie sięgał po trofeum Pucharu Polski.

Terek Grozny[edytuj | edytuj kod]

13 lutego 2012 został zawodnikiem rosyjskiego Tereka Grozny. Klub ze stolicy Czeczenii zapłacił za niego 2,7 mln euro. Zawodnik był 3. najdroższym graczem sprzedanym przez Legię (po Łukaszu Fabiańskim i Dawidzie Janczyku) i 2. (po Marcinie Komorowskim) kupionym przez Terek. W Priemjer-Liga zadebiutował 3 marca 2012 w wygranym 1:0 meczu z Tom Tomsk, zaś pierwszego gola w nowym klubie zdobył w drugim występie, w ligowym meczu przeciwko FK Krasnodar (3:1)[2]. W barwach Tereka Rybus rozegrał łącznie 109 spotkań, w których strzelił 18 goli i zanotował 20 asyst.

Olympique Lyon[edytuj | edytuj kod]

21 czerwca 2016 podpisał trzyletni kontrakt z francuskim klubem Olympique Lyon[3]. W nowym zespole zadebiutował 19 sierpnia 2016 w wygranym 2:0 meczu 2 kolejki Ligue 1 przeciwko SM Caen[4]. 14 września 2016 w wygranym 3:0 meczu fazy grupowej z Dinamem Zagrzeb debiutował w rozgrywkach Ligi Mistrzów[5].

Lokomotiw Moskwa[edytuj | edytuj kod]

Rybus w 2019 roku

19 lipca 2017 podpisał trzyletni kontrakt z rosyjskim Lokomotiwem Moskwa[6]. Zadebiutował 30 lipca 2017 w ligowym meczu z Anży Machaczkała. Polak rozegrał całą drugą połowę, a spotkanie zakończyło się zwycięstwem jego drużyny 1:0[7]. 15 marca 2018 w rewanżowym spotkaniu 1/8 finału Ligi Europy z Atlético Madryt (1:5) zdobył swoją pierwszą bramkę dla Lokomotiwu[8]. Łącznie w sezonie 2017/18 wystąpił w 27 meczach, strzelając 1 bramkę i zdobył z klubem mistrzostwo Rosji[9].

Spartak Moskwa[edytuj | edytuj kod]

11 czerwca 2022 roku ogłoszono jego przejście do Spartaka Moskwa, na zasadzie wolnego transferu z Lokomotiwu[10]. Jego przejście do rosyjskiego klubu, w trakcie trwania wojny rosyjsko-ukraińskiej i tendencji odpływu zawodników z ligi rosyjskiej, wywołało kontrowersje i liczne publiczne dyskusje[11][12][13][14][15], a fakt ten w Rosji próbowano wykorzystać propagandowo[16]. Decyzję piłkarza skrytykował wówczas m.in. polski wiceminister spraw zagranicznych[17].

9 lipca 2022 zadebiutował w zespole w przegranym 0:4 meczu o Superpuchar Rosji przeciwko Zenitowi Petersburg[18]. Swój ligowy debiut, mecz 1. kolejki przeciwko Achmatowi Grozny, zakończył w 41. minucie po otrzymaniu czerwonej kartki od sędziego Władisława Biezborodowa[19]. W Spartaku w sezonie 2022/2023 zagrał 8 meczów, zdobył 1 gola[20]. 21 czerwca 2023 rozwiązał kontrakt z Rosjanami za porozumieniem stron[20].

Rubin Kazań[edytuj | edytuj kod]

Kontynuując karierę w Rosji, 23 czerwca 2023 Rybus podpisał roczny kontrakt z Rubinem Kazań[21]. W 2023 wystąpił w dwóch meczach (jednym ligowym, jednym Pucharu Rosji)[1], z meczów po sierpniu 2023 wykluczyła go kontuzja kolana, której nabawił się na treningu[22].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Maciej Rybus w barwach reprezentacji Polski w meczu z Węgrami (Poznań, 15.11.2011)

W reprezentacji do lat 21 zadebiutował 9 czerwca 2009 w wygranym 2:0 meczu z młodzieżową reprezentacją Liechtensteinu w eliminacjach Mistrzostw Europy U-21. W meczu tym Rybus zdobył również debiutanckiego gola.

W reprezentacji Polski zadebiutował 14 listopada 2009 w meczu towarzyskim przeciwko Rumunii rozegranym w Warszawie. W debiucie na boisku spędził 16 minut. Pierwszego gola zdobył w kolejnym meczu towarzyskim, przeciwko Kanadzie, 18 listopada 2009. 2 maja 2012 został powołany przez selekcjonera Franciszka Smudę, na współorganizowane przez Polskę, Euro 2012. Na tym turnieju wystąpił 8 czerwca 2012 w zremisowanym 1:1 meczu otwarcia z Grecją. 4 czerwca 2013 w towarzyskim meczu z Liechtensteinem (2:0), strzelił 1300. gola w historii reprezentacji Polski[23]. 12 maja 2016 znalazł się w powołanej przez Adama Nawałkę, szerokiej kadrze reprezentacji Polski na Euro 2016, jednak z wyjazdu na turniej ostatecznie wyeliminowała go kontuzja barku[24].

4 czerwca 2018 znalazł się na liście powołanych na Mistrzostwa Świata 2018 w Rosji[25], na których wystąpił w dwóch meczach[26].

20 czerwca 2022 Polski Związek Piłki Nożnej poinformował, że piłkarz nie będzie brany pod uwagę przy powołaniach na mecze Ligi Narodów UEFA 2022/23, mecze towarzyskie w drugiej połowie 2022 roku i Mistrzostwa Świata 2022[27]. Jako powód podano „jego aktualną sytuacją klubową”[27], czyli dołączenie do Spartaka Moskwa w czasie trwania inwazji Rosji na Ukrainę[28].

Statystyki[edytuj | edytuj kod]

Klubowe[edytuj | edytuj kod]

(aktualne na dzień 21 czerwca 2023)[29]
Klub Sezon Liga Liga Puchar kraju Puchar ligi UEFA[a] Inne[b] Razem
Mecze Gole Mecze Gole Mecze Gole Mecze Gole Mecze Gole Mecze Gole
Legia Warszawa 2007/08 Ekstraklasa 10 4 4 0 14 4
2008/09 Ekstraklasa 27 3 2 0 3 0 1 0 33 3
2009/10 Ekstraklasa 29 2 3 1 4 0 36 3
2010/11 Ekstraklasa 20 2 4 0 24 2
2011/12 Ekstraklasa 16 2 1 1 10 1 27 4
Ogólnie 102 13 14 2 0 0 17 1 1 0 135 16
Terek Grozny 2011/12 Priemjer-Liga 11 3 1 0 12 3
2012/13 Priemjer-Liga 19 4 1 0 20 4
2013/14 Priemjer-Liga 16 0 2 0 18 0
2014/15 Priemjer-Liga 27 3 1 0 28 3
2015/16 Priemjer-Liga 28 8 3 0 31 8
Ogólnie 101 18 8 0 0 0 0 0 0 0 109 18
Olympique Lyon 2016/17 Ligue 1 19 0 1 0 1 0 7 0 28 0
Ogólnie 19 0 1 0 1 0 7 0 0 0 28 0
Lokomotiw Moskwa 2017/18 Priemjer-Liga 20 0 1 0 6 1 27 1
2018/19 Priemjer-Liga 16 1 1 0 2 0 1 0 20 1
2019/20 Priemjer-Liga 19 0 1 0 5 0 1 0 26 0
2020/21 Priemjer-Liga 26 1 4 0 6 0 1 0 37 1
2021/22 Priemjer-Liga 21 0 0 0 4 0 1 0 26 0
Ogólnie 102 2 7 0 0 0 23 1 4 0 135 3
Spartak Moskwa 2022/23 Priemjer-Liga 8 0 0 0 [c] 1 0 8 0
Ogólnie w karierze 333 33 30 2 1 0 47 2 6 0 417 37

Reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]

(aktualne na dzień 12 listopada 2021)
Reprezentacja Rok Mecze Bramki
Polska
2009 2 1
2010 10 0
2011 6 0
2012 5 0
2013 3 1
2014 6 0
2015 8 0
2016 4 0
2017 4 0
2018 5 0
2019 2 0
2020 3 0
2021 8 0
Suma 66 2

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Legia Warszawa[edytuj | edytuj kod]

Lokomotiw Moskwa[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

18 marca 2018 poślubił Rosjankę, Lanę Baimatovą[30]. Mają dwóch synów: Roberta (ur. 2018)[31] i Adriana (ur. 2021)[32].

28 maja 2018 został Honorowym Obywatelem Łowicza[33].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Uwzględniono: Liga Mistrzów UEFA – 17 (0), Liga Europy UEFA – 30 (2).
  2. Uwzględniono: Superpuchar Polski – 1 (0), Superpuchar Rosji – 5 (0).
  3. 28 lutego 2022 roku, FIFA i UEFA zawiesiły rosyjskie kluby i reprezentacje we wszystkich rozgrywkach z powodu rosyjskiej inwazji na Ukrainę. 2 maja 2022 roku, UEFA podjęła decyzję o wykluczeniu rosyjskich klubów z europejskich pucharów w sezonie 2022/2023.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Maciej Rybus, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–sukcesy) [online] [dostęp 2023-12-11].
  2. Rybus strzelił swojego pierwszego gola dla Tereka, sport.pl [dostęp 2017-11-25] (pol.).
  3. L’INTERNATIONAL POLONAIS MACIEJ RYBUS EST LYONNAIS. Olympique Lyon, 2016-06-21. [dostęp 2016-06-21]. (fr.).
  4. Grupa Wirtualna Polska, Ligue 1: Nerwowy debiut Macieja Rybusa, Olympique Lyon z kompletem punktów – WP SportoweFakty, 19 sierpnia 2016 [dostęp 2016-09-22] (pol.).
  5. Grupa Wirtualna Polska, Liga Mistrzów: udany debiut Macieja Rybusa, Lyon wygrał na inaugurację – WP SportoweFakty, 14 września 2016 [dostęp 2016-09-22] (pol.).
  6. Rybus wraca do Rosji! W Lokomotiwie ma regularnie grać przed MŚ, „PrzegladSportowy.pl” [dostęp 2017-07-20] (pol.).
  7. Maciej Rybus zadebiutował w Lokomotiwie Piłka nożna – Sport.pl. sport.pl. [dostęp 2018-03-16]. (pol.).
  8. Wirtualna Polska Media: LE: spektakularny gol Macieja Rybusa. Odwet Atlético Madryt był bolesny – WP SportoweFakty. sportowefakty.wp.pl, 2018-03-15. [dostęp 2018-03-16]. (pol.).
  9. Rybus mistrzem Rosji!. polsatsport.pl. [dostęp 2018-05-24]. (pol.).
  10. Maciej Rybus w Spartaku Moskwa. Agent piłkarza wywołał burzę w mediach. „Koniec kariery reprezentacyjnej”. polskieradio24.pl. [dostęp 2022-06-14]. (pol.).
  11. Rybus dokonał kontrowersyjnego wyboru. „W piątek przejdzie testy medyczne”, Sport.pl [dostęp 2022-07-17] (pol.).
  12. Maciej Rybus. Władysław Kozakiewicz ostro krytykuje piłkarza. Zbigniew Boniek ma inne zdanie, TOK FM [dostęp 2022-07-17] (pol.).
  13. Kontrowersje wokół Macieja Rybusa. Selekcjoner Michniewicz zabrał głos, sportowefakty.wp.pl, 21 marca 2022 [dostęp 2022-07-17] (pol.).
  14. Transfery. Rybus nie opuści Moskwy. Kontrowersyjna decyzja Polaka, Goal.pl, 11 czerwca 2022 [dostęp 2022-07-17] (pol.).
  15. Kontrowersyjna decyzja Rybusa! Postanowił zostać w Rosji, wpolityce.pl [dostęp 2022-07-17].
  16. Rybus został narzędziem w rękach propagandy Kremla. "Świństwo Polaków!", sport.interia.pl [dostęp 2023-08-12] (pol.).
  17. Wiceszef MSZ krytykuje decyzję Rybusa. "Nie ma nic bardziej żenującego", Sport.pl, 13 czerwca 2022 [dostęp 2023-08-12] (pol.).
  18. Maciej Rybus zadebiutował w Spartaku. Drużyna Polaka przegrała mecz o Superpuchar Rosji, 90minut.pl, 9 lipca 2022 [dostęp 2022-07-17].
  19. Czerwona kartka Macieja Rybusa, 90minut.pl, 16 lipca 2022 [dostęp 2022-07-17].
  20. a b Maciej Rybus odszedł ze Spartaka Moskwa, www.90minut.pl [dostęp 2023-06-21].
  21. Maciej Rybus zostaje w Rosji. 33-latek zamienił Spartak na Rubin Kazań, polskieradio24.pl, 23 czerwca 2023 [dostęp 2023-06-23] (pol.).
  22. Fatalna sytuacja Rybusa w nowym klubie. "Rzadka kontuzja", Sport.pl, 14 listopada 2023 [dostęp 2023-12-11] (pol.).
  23. Gol Rybusa jubileuszową 1300. bramką dla Polski. sport.wp.pl, 2013-06-05. [dostęp 2023-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-27)]. (pol.).
  24. Maciej Rybus nie pojedzie na Euro 2016. Onet Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2016 we Francji, 2016-05-30. [dostęp 2016-05-31]. (pol.).
  25. 23 powołanych. Nawałka podał kadrę na mundial, sport.tvp.pl [dostęp 2022-06-20].
  26. Wirtualna Polska Media, Mundial 2018. Maciej Rybus: Rozmawialiśmy o tym, co było źle, sportowefakty.wp.pl, 23 czerwca 2018 [dostęp 2022-06-20] (pol.).
  27. a b Komunikat PZPN ws. Macieja Rybusa, laczynaspilka.pl, 20 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-20] [zarchiwizowane z adresu 2022-06-20] (pol.).
  28. Paweł Paczul, Jedyna słuszna decyzja – Rybus nie będzie grał w reprezentacji, weszlo.com, 20 czerwca 2022.
  29. Maciej Rybus, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [online] [dostęp 2021-04-03].
  30. Rybus poślubił piękną Rosjankę, której niedawno się oświadczył, „Polsat Sport” [dostęp 2018-03-18] (pol.).
  31. Maciej Rybus został ojcem. „Niesamowite uczucie!”. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2018-10-23. [dostęp 2018-10-23]. (pol.).
  32. Dzień Dobry TVN, Maciej Rybus został ojcem – zdradził imię i płeć dziecka. „Mama i bobas czują się dobrze”, dziendobry.tvn.pl, 15 stycznia 2021 [dostęp 2021-01-17] (pol.).
  33. Rybus został Honorowym Obywatelem Łowicza. polsatsport.pl. [dostęp 2018-06-03]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]