Lista członków Alice in Chains
Alice in Chains (wym. [ˈælɪs ɪn ʧeɪnz]) – amerykański zespół muzyczny utworzony jesienią 1987 w Seattle w stanie Waszyngton z inicjatywy wokalisty i gitarzysty Jerry’ego Cantrella oraz perkusisty Seana Kinneya[1]. W pierwszym składzie grupy znaleźli się również wokalista Layne Staley i basista Mike Starr[2].
Przed założeniem Alice in Chains, Cantrell udzielał się w amatorskim trio Raze[3]. Następnie grał na gitarze w formacji Phoenix, która – za jego sugestią – przemianowała się na Diamond Lie[3][4]. Został on frontmanem i głównym kompozytorem zespołu[5]. Prócz własnych kompozycji, grupa grała covery z repertuaru Kiss i Sweet[3]. Członkowie Diamond Lie zarejestrowali w London Bridge Studio w Seattle demo z czterema utworami[6]. Po rozpadzie zespołu Cantrell dołączył do glammetalowej formacji Tima Branoma, Gypsy Rose, grając w niej, według źródeł, przez tydzień lub od trzech do czterech tygodni[7]. Kinney w dzieciństwie występował ze swoim dziadkiem w zespole The Cross Cats, prezentującym muzykę country i swing[8], a następnie w grupie Cyprus, której współzałożycielem był Starr[9]. Kolejnymi zespołami basisty były Sato i Gypsy Rose[10][11]. W ostatnim z nich Starr grał krótko z Cantrellem[11][12]. Staley, przed dołączeniem do Alice in Chains, od 1984 występował w kapeli Sleze, która po dwóch latach zmieniła nazwę na Alice N’ Chains[13]. Na początku 1987 muzycy wydali demo z trzema utworami[14]. Po rozwiązaniu Alice N’ Chains w drugiej połowie 1987[15], Staley udzielał się w efemerycznym projekcie Rona Holta – 40 Years of Hate[a][17]. Gdy jesienią Cantrell i Kinney zdecydowali się uformować zespół, zaprosili Starra i Staleya do nowego projektu (wokalista znał Kinneya od 1985, a Cantrella od 1987; drugiemu z nich zaoferował mieszkanie w kompleksie sal prób Music Bank, którym zarządzał)[b][21].
Oryginalny skład Alice in Chains utrzymał się do stycznia 1993[22], kiedy to w ramach trasy promującej drugi album studyjny Dirt (1992), miejsce Starra (zmagającego się z uzależnieniem od heroiny) zajął współpracujący w owym czasie z Ozzym Osbourne’em Mike Inez[c][24]. Na początku kwietnia 2002, w wyniku przedawkowania narkotyków (speedball), zmarł Staley[25]. Zespół na okres trzech lat zawiesił działalność[d][30]. Reaktywacja nastąpiła w 2005[31]. Od marca 2006 nowym wokalistą jest William DuVall[32], były członek m.in. Neon Christ i Comes with the Fall[e][34].
Jedynymi stałymi członkami zespołu pozostają Cantrell i Kinney[35]. Poniższa lista przedstawia kompletny zbiór obecnych, jak i byłych członków grupy, spis producentów muzycznych z jakimi kwartet współpracował na przestrzeni lat, oraz listę muzyków, którzy nagrywali z zespołem w studiu w charakterze gościnnym i sesyjnym.
Członkowie
[edytuj | edytuj kod]Obecni
[edytuj | edytuj kod]Zdjęcie | Imię i nazwisko | Lata aktywności w zespole | Instrument | Instrumenty okazjonalne | Informacje | Źr |
---|---|---|---|---|---|---|
William DuVall | od 2006 | śpiew • gitara rytmiczna • wokal wspierający | gitara prowadząca | wszystkie wydawnictwa zespołu od Black Gives Way to Blue (2009) | [35] | |
Jerry Cantrell | 1987–2002, od 2005 | śpiew • gitara rytmiczna • gitara prowadząca • wokal wspierający | gitara basowa • talk box | wszystkie wydawnictwa zespołu | ||
Mike Inez | 1993–2002, od 2005 | gitara basowa | akustyczna gitara basowa • wokal wspierający | wszystkie wydawnictwa zespołu od Jar of Flies (1994)[f] | ||
Sean Kinney | 1987–2002, od 2005 | perkusja • instrument perkusyjny | fortepian • tamburyn | wszystkie wydawnictwa zespołu |
Byli
[edytuj | edytuj kod]Zdjęcie | Imię i nazwisko | Lata aktywności w zespole | Instrument | Instrumenty okazjonalne | Informacje | Źr |
---|---|---|---|---|---|---|
Layne Staley | 1987–2002 | śpiew • wokal wspierający | perkusja • gitara rytmiczna | wszystkie wydawnictwa zespołu do The Essential Alice in Chains (2006) | [35] | |
Mike Starr | 1987–1993 | gitara basowa | gitara elektryczna • wokal wspierający | wszystkie wydawnictwa zespołu do Dirt (1992), albumy kompilacyjne (1999–2006) i kompilacyjno-koncertowy Live (2000) |
Oś czasu
[edytuj | edytuj kod]- W latach 2002–2005 działalność zespołu była zawieszona[30].
Personel studia
[edytuj | edytuj kod]Producenci
[edytuj | edytuj kod]Zdjęcie | Imię i nazwisko | Lata współpracy z zespołem | Wyprodukowane albumy / utwory | Źr |
---|---|---|---|---|
Dave Jerden | 1990–1992, 1998 | We Die Young (EP; 1990), Facelift (1990), Dirt (1992), utwory „Get Born Again” i „Died” (1998) | [37] | |
Rick Parashar | 1988–1989, 1992 | demo (1988), dwa dema do albumu studyjnego Facelift (1989), Sap (EP; 1992), utwór „Would?” (1992) | [38][39] | |
Toby Wright | 1995–1996, 1998 | Alice in Chains (1995), Unplugged (1996), utwory „Get Born Again” i „Died” (1998) | [40] | |
Nick Raskulinecz | od 2009 | Black Gives Way to Blue (2009), The Devil Put Dinosaurs Here (2013), Rainier Fog (2018) | [41] |
Muzycy sesyjni
[edytuj | edytuj kod]Zdjęcie | Imię i nazwisko | Lata aktywności | Instrument | Informacje | Źr |
---|---|---|---|---|---|
– | Kevin Shuss | 1990 | wokal wspierający | dodatkowy wokal wspierający na albumie studyjnym Facelift | [42] |
Ann Wilson | 1992 | śpiew • wokal wspierający | partie śpiewu i wokalu wspierającego na minialbumie Sap w utworach „Brother”, „Am I Inside” i „Love Song” | [43] | |
Chris Cornell | śpiew | partie śpiewu na minialbumie Sap w utworze „Right Turn” | [44] | ||
Mark Arm | |||||
Tom Araya | partie głosu na albumie studyjnym Dirt w utworze „Untitled” | [45] | |||
– | April Acevez | 1994 | altówka | altówka na minialbumie Jar of Flies w utworze „I Stay Away” | [46] |
– | Darrell Peters | dodatkowy wokal wspierający | partie wokalu wspierającego na minialbumie Jar of Flies w utworze „Don’t Follow” | [47] | |
– | David Atkinson | harmonijka ustna | harmonijka ustna na minialbumie Jar of Flies w utworze „Don’t Follow” | ||
– | Justine Foy | wiolonczela | wiolonczela na minialbumie Jar of Flies w utworach „I Stay Away” i „Whale & Wasp” | [46] | |
– | Matthew Weiss | altówka | altówka na minialbumie Jar of Flies w utworze „I Stay Away” | ||
– | Randy Biro | dodatkowy wokal wspierający | partie wokalu wspierającego na minialbumie Jar of Flies w utworze „Don’t Follow” | [47] | |
– | Rebecca Clemons-Smith | wiolonczela | wiolonczela na minialbumie Jar of Flies w utworach „I Stay Away” i „Whale & Wasp” | [46] | |
– | Scott Olson | 1996 | gitara akustyczna • akustyczna gitara basowa | drugi gitarzysta na albumie koncertowym Unplugged, zarejestrowanym w ramach cyklu MTV Unplugged | [48] |
– | Chris Armstrong | 2009 | tabla | tabla na albumie studyjnym Black Gives Way to Blue w utworze „When the Sun Rose Again” | [49] |
Elton John | fortepian | fortepian na albumie studyjnym Black Gives Way to Blue w utworze „Black Gives Way to Blue” | [50] | ||
Lisa Coleman | wibrafon | wibrafon na albumie Black Gives Way to Blue w utworze „Black Gives Way to Blue” | [51] | ||
– | Chris DeGarmo | 2018 | gitara akustyczna | gitara akustyczna na albumie studyjnym Rainier Fog w utworze „Drone” | [52] |
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- dyskografia Alice in Chains
- lista koncertów Alice in Chains
- lista nagród i nominacji Alice in Chains
- lista utworów Alice in Chains
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Na mocy wypracowanego porozumienia Staley, będąc zaangażowanym w działalność 40 Years of Hate, jammował z nowym projektem Cantrella, który z kolei grał na gitarze we wspomnianej formacji[16].
- ↑ W 1994 Staley dołączył do supergrupy Mad Season[18], z którą nagrał album studyjny Above (1995)[19][20]. Z kolei Inez zrealizował z supergrupą Slash’s Snakepit debiutancki album studyjny It’s Five O’Clock Somewhere (1995)[19].
- ↑ Opuściwszy Alice in Chains, Starr w 1993 dołączył na krótko do formacji Sun Red Sun[23].
- ↑ W latach 1998 i 2002 Cantrell wydał dwa albumy solowe – Boggy Depot oraz Degradation Trip[26][27]. Kinney w 2001, wraz z Chrisem DeGarmo, utworzył supergrupę Spys4Darwin. Opublikowała ona minialbum Microfish (2001). W składzie znalazł się również Inez[28], który był jednym z kandydatów na nowego basistę Metalliki w 2001. W latach 2001–2004 muzyk współpracował m.in. z Black Label Society i Heart. Cantrell w 2004 udzielał się w cover bandzie Cardboard Vampyres[29].
- ↑ W 2016 DuVall został członkiem supergrupy Giraffe Tongue Orchestra, z którą nagrał album studyjny Broken Lines (2016)[33].
- ↑ W kwietniu 1993 Inez nagrał z zespołem dwa premierowe utwory – „A Little Bitter” i „What the Hell Have I”, wykorzystane na ścieżce dźwiękowej do filmu Bohater ostatniej akcji (1993, reż. John McTiernan)[19][36].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ de Sola 2015 ↓, s. 2, 68–69.
- ↑ Prato 2009 ↓, s. 217–219; de Sola 2015 ↓, s. 68–69, 72–73; Yarm 2019 ↓, s. 171–172.
- ↑ a b c de Sola 2015 ↓, s. 57.
- ↑ Prato 2009 ↓, s. 215.
- ↑ de Sola 2015 ↓, s. 57–58.
- ↑ de Sola 2015 ↓, s. 59.
- ↑ de Sola 2015 ↓, s. 63, 65–66.
- ↑ de Sola 2015 ↓, s. 26.
- ↑ de Sola 2015 ↓, s. 64; Yarm 2019 ↓, s. 168–169.
- ↑ de Sola 2015 ↓, s. 63–65.
- ↑ a b Yarm 2019 ↓, s. 169.
- ↑ Prato 2009 ↓, s. 217; de Sola 2015 ↓, s. 66.
- ↑ Prato 2009 ↓, s. 214–216; de Sola 2015 ↓, s. 18–19, 45–47; Yarm 2019 ↓, s. 165–166.
- ↑ de Sola 2015 ↓, s. 38, 39, 48.
- ↑ de Sola 2015 ↓, s. 67, 68; Yarm 2019 ↓, s. 171.
- ↑ de Sola 2015 ↓, s. 69, 70.
- ↑ de Sola 2015 ↓, s. 67–68, 71.
- ↑ Prato 2009 ↓, s. 407–408; de Sola 2015 ↓, s. 220–221; Yarm 2019 ↓, s. 448–449; Thompson 2021 ↓, s. 286.
- ↑ a b c Koziczyński 2006 ↓, s. 69.
- ↑ Prato 2009 ↓, s. 408; de Sola 2015 ↓, s. 221–222; Yarm 2019 ↓, s. 449.
- ↑ Prato 2009 ↓, s. 218–219; de Sola 2015 ↓, s. 26, 66–67, 68–69, 72–73; Yarm 2019 ↓, s. 170, 171–172.
- ↑ de Sola 2015 ↓, s. 191–192.
- ↑ de Sola 2015 ↓, s. 308.
- ↑ Koziczyński 2006 ↓, s. 68–69; Prato 2009 ↓, s. 344–345; de Sola 2015 ↓, s. 191–195; Yarm 2019 ↓, s. 374–375, 394; Thompson 2021 ↓, s. 189.
- ↑ Koziczyński 2006 ↓, s. 71–72; Anderson 2007 ↓, s. 96; de Sola 2015 ↓, s. 292, 296; Yarm 2019 ↓, s. 500–501; Reiff 2020 ↓, s. 251; Henderson 2021 ↓, s. 101.
- ↑ de Sola 2015 ↓, s. 272, 283.
- ↑ Bartek Koziczyński. Jerry Cantrell. Samotny wilk. „Teraz Rock”, s. 76, czerwiec 2006. ISSN 1730-394X.
- ↑ de Sola 2015 ↓, s. 323.
- ↑ Koziczyński 2006 ↓, s. 72.
- ↑ a b de Sola 2015 ↓, s. 303, 322, 324.
- ↑ de Sola 2015 ↓, s. 324–325.
- ↑ Koziczyński 2006 ↓, s. 74; Anderson 2007 ↓, s. 178; de Sola 2015 ↓, s. 325; Filipowski 2018 ↓, s. 51.
- ↑ Filipowski 2018 ↓, s. 53–54.
- ↑ de Sola 2015 ↓, s. 322.
- ↑ a b c Alice in Chains – Encyclopaedia Metallum: The Metal Archives. Encyclopaedia Metallum. [dostęp 2014-07-10]. (ang.).
- ↑ de Sola 2015 ↓, s. 197; Henderson 2021 ↓, s. 84.
- ↑ de Sola 2015 ↓, s. 113–114, 167–168, 272–273; Babula 2018 ↓, s. 53; Yarm 2019 ↓, s. 262, 355, 497; Henderson 2021 ↓, s. 66.
- ↑ de Sola 2015 ↓, s. 96, 114, 159.
- ↑ Poligrafia dołączona do singla Would?; wyd. Columbia, nr kat. CSK 4484.
- ↑ de Sola 2015 ↓, s. 228, 241, 276–277; Babula 2018 ↓, s. 55–56; Yarm 2019 ↓, s. 450, 497–498.
- ↑ de Sola 2015 ↓, s. 327, 329; Babula 2018 ↓, s. 58; Filipowski 2018 ↓, s. 54–55.
- ↑ Poligrafia dołączona do albumu Facelift; wyd. Columbia, nr kat. CK 46075.
- ↑ Jake Brown: Alice in Chains: In the Studio. Rock N’ Roll Books, 2010. ISBN 0-9726142-6-5. (ang.).
- ↑ Prato 2009 ↓, s. 340; de Sola 2015 ↓, s. 162; Reiff 2020 ↓, s. 151.
- ↑ Jordan Babula. Alice in Chains – Dirt. „Teraz Rock”, s. 72, czerwiec 2006. ISSN 1730-394X.
- ↑ a b c Poligrafia dołączona do minialbumu Jar of Flies; wyd. Columbia, nr kat. CK 57628.
- ↑ a b de Sola 2015 ↓, s. 209.
- ↑ de Sola 2015 ↓, s. 241; Yarm 2019 ↓, s. 451.
- ↑ Poligrafia dołączona do albumu Black Gives Way to Blue; wyd. Virgin/EMI, nr kat. 509999 67159 25.
- ↑ de Sola 2015 ↓, s. 327–328; Filipowski 2018 ↓, s. 52; Henderson 2021 ↓, s. 112.
- ↑ The Revolution’s Lisa Coleman to Release First Solo Album. BroadwayWorld. [dostęp 2020-08-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-23)]. (ang.).
- ↑ Steve Appleford. Alice in Chains Talk Honoring Seattle Comrades with New Album ‘Rainier Fog’. „Rolling Stone”. ISSN 0035-791X. [dostęp 2018-08-01]. [zarchiwizowane z adresu 2018-06-29]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kyle Anderson: Accidental Revolution: The Story of Grunge. St. Martin’s Press, 2007. ISBN 978-0312358198. (ang.).
- Jordan Babula. Alice in Chains – Dyskografia. „Teraz Rock”, 2018. ADVERTIGO S.A. ISSN 1730-394X. (pol.).
- Robert Filipowski. Alice in Chains. W cieniu wulkanu. „Teraz Rock”, 2018. ADVERTIGO S.A. ISSN 1730-394X. (pol.).
- Justin Henderson: Grunge: Seattle. Arcadia Publishing, 2021. ISBN 978-1-4396-7221-1. (ang.).
- Bartek Koziczyński. Alice in Chains. Bezsenność w Seattle. „Teraz Rock”, 2006. Orange Media. ISSN 1730-394X. (pol.).
- Greg Prato: Grunge Is Dead: The Oral History of Seattle Rock Music. ECW Press, 2009. ISBN 978-1550228779. (ang.).
- Corbin Reiff: Total F*cking Godhead: The Biography of Chris Cornell. Post Hill Press, 2020. ISBN 978-1-64293-216-4. (ang.).
- David de Sola: Alice in Chains: The Untold Story. Thomas Dunne Books, 2015. ISBN 978-1250048073. (ang.).
- Dave Thompson: The Grunge Diaries: Seattle, 1990–1994. Rowman & Littlefield, 2021. ISBN 978-1-4930-5570-8. (ang.).
- Mark Yarm: Wszyscy kochają nasze miasto. Historia grunge’u z pierwszej ręki. Joanna Bogusławska (tłum.). Kagra, 2019. ISBN 978-83-63785-43-7. (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna strona zespołu (ang.)