Przejdź do zawartości

Nihon-tō

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przykładowe nihon-tō (katana i wakizashi) tworzące razem komplet (daishō)

Nihon-tō[1] (jap. 日本刀; dosł. miecz japoński) – ogólna nazwa japońskiej siecznej broni białej, wykonywanej ręcznie, według tradycyjnych technologii[a]. Ze względu na dosłowne tłumaczenie, nihon-tō zwyczajowo nazywane są mieczami, mimo że (poza tsurugi) nie zaliczają się do tego typu broni[2].

Wśród nihon-tō można wyodrębnić:

Ponadto Nihon-tō dzieli się na różne kategorie. Zalicza się do nich m.in. podział od strony historycznej na miecze dawne (kotō), czyli wytworzone przed erą Keichō (1596-1615) i nowe (shintō), wykuwane po tym okresie[3].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
  1. Do nihon-tō nie jest zaliczana broń produkowana masowo.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary, Kenkyusha Limited, Tokyo 1991, ISBN 4-7674-2015-6, str. 1225
  2. Włodzimierz Kwaśniewicz: 1000 słów o broni białej i uzbrojeniu ochronnym. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1981, s. 112.
  3. Kōjien, Iwanami Shoten, Tokyo, 1980, str. 1703