Kordzik
Kordzik – krótka broń biała, o budowie sztyletu[1]. Jest bronią paradną, używaną w charakterze ceremonialnym, jako wyznacznik: stopnia wojskowego, piastowanego urzędu, funkcji, lub przynależności do określonej organizacji[2].
Wywodzi się ze średniowiecznej mizerykordii - sztyletu służącego do dobijania rannych na polu bitwy.[potrzebny przypis]
Kordzik w Polsce[edytuj | edytuj kod]
W Polsce obecnie noszony przez oficerów i chorążych do munduru galowego w Marynarce Wojennej i lotnictwie zawieszony na rapciach na wysokości lewego uda na równi z dolną krawędzią marynarki. Kordzik w lotnictwie pojawił się w 1919 r. W okresie międzywojennym noszono go w czasie uroczystości na skórzanych rapciach do pasa z koalicyjką. Nosili je także oficerowie Marynarki, załóg pociągów pancernych, artylerii zmotoryzowanej i czołgiści. Zaraz po II wojnie światowej kordzik nie był używany. Przedwojenny zwyczaj noszenia kordzika lotniczego przywrócono dopiero rozkazem MON nr 30 z 14 czerwca 1958 r.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ kordzik, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2021-01-28].
- ↑ Honorowy kordzik górniczy - Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu 2021, muzeumgornictwa.pl [dostęp 2021-01-28].
