Buława
Buława[a] – jednoręczna broń obuchowa, składająca się ze styliska zakończonego kulistą lub gruszkowatą głowicą.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Buława powstała jako udoskonalona forma kościanej lub drewnianej maczugi. Używana była do rozbijania hełmu przeciwnika. Była popularną bronią na bliskim i dalekim wschodzie (starożytny Egipt, Mezopotamia, Indie, Persja, Imperium Osmańskie), a także w Europie (Węgry, Rzeczpospolita Obojga Narodów) i na Rusi. Oprócz funkcji bojowej służyła także jako znak dostojeństwa wojskowego. W Polsce znak urzędu hetmana w XVI–XVIII wieku, a później marszałka w XX wieku. Aby podkreślić znaczenie dowódcy, często wykonywano je z cennych materiałów i bogato dekorowano[1][2].
Rodzajem niewielkiej buławy jest piernacz.
Galeria[edytuj | edytuj kod]
Bitwa Scytów ze Słowianami na obrazie rosyjskiego malarza Wiktora Wasniecowa. Scytyjski wojownik uzbrojony jest w buławę
Hetman Jan Zamoyski trzymający buławę
Buława moskiewska sprzed 1853 roku
Buława marszałka Śmigłego-Rydza
Buława hetmana Marcina Kalinowskiego
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Słowo pochodzenia tureckiego
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ PWN Leksykon: Wojsko, wojna, broń, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-01-13506-9.
- ↑ Michał Gradowski, Zdzisław Żygulski, Słownik uzbrojenia historycznego, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2010, s. 60–61, ISBN 978-83-01-16260-3, OCLC 751388493.