Pałka policyjna
Pałka policyjna – podłużna broń obuchowa miażdżąca o przekroju owalnym[potrzebny przypis], zwykle wykonana z elastycznego materiału z rękojeścią, używana w wielu krajach jako środek przymusu bezpośredniego przez policję, straż miejską, żandarmerię, ochronę, straż graniczną i inne służby porządkowe. Najczęściej ma długość około 60 centymetrów i średnicę około 3 centymetrów.
Pałka policyjna jest jedną z najprostszych broni i wywodzi swój „rodowód” od zwykłego drewnianego kija. Można ją uznać za nieinwazyjną broń białą.
W Polsce i wielu innych krajach jest to podstawowe wyposażenie szeregowego policjanta pełniącego służbę na patrolu.
Podstawowym celem używania tego typu broni jest zastosowanie przymusu bezpośredniego wobec osób agresywnych i niereagujących na polecenia służb porządkowych[1]. Stosowana jest także (razem z tarczą policyjną) przy rozpraszaniu nielegalnych demonstracji i wystąpień masowych.
Fechtunek pałką i prawidłowe jej użycie jest jednym z przedmiotów nauki w szkołach policyjnych.
Uderza się nią w najbardziej umięśnione partie ciała, które jest trudno w trwały sposób uszkodzić (głównie od pasa w dół). Pałka policyjna może służyć także do pchnięć, duszenia i bloków.
W zdarzeniach nagłych o konkretnej potrzebie użycia pałki policyjnej decyduje osobiście przedstawiciel sił porządkowych. W innych przypadkach decyzję taką podejmują jego przełożeni.
Odmianą pałki policyjnej (mającą dodatkowy element poprzeczny) jest tonfa.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Art. 19 Ustawy z 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz.U. z 2013 r. poz. 628).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Archiwalna strona poświęcona historii ZOMO i Policji. zomoza.kgb.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-06)]. – wiele informacji i zdjęć dotyczących ich wyposażenia i działania, można między innymi obejrzeć różne rodzaje pałek policyjnych i funkcjonariuszy nimi się posługujących w czasie akcji prewencyjnych