Przejdź do zawartości

Stefan Koryciński: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
WP:SK, poprawa linków
Konarski (dyskusja | edycje)
ilustracja
Linia 1: Linia 1:
[[Plik:Widok zamku w Ojcowie, Zygmunt Vogel.jpg|mały|Zamek w Ojcowie]]
'''Stefan Koryciński''' herbu [[Topór (herb szlachecki)|Topór]] (ur. w 1617, zm. 4 lipca 1658 w [[Zamek Pieskowa Skała|Pieskowej Skale]]) – [[kanclerz wielki koronny]] i [[podkanclerzy koronny]] od 1652, [[stolnik]] [[Kraków|krakowski]] od 1643, starosta [[wolbrom]]ski, [[oświęcim]]ski, [[Warszawa|warszawski]], [[kowal]]ski, starosta ojcowski w 1651 roku<ref>w tym roku uzyskał dożywocie na starostwo ojcowskie, Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 83.</ref>, starosta rabsztyński w 1656 roku<ref>w tym roku uzyskał dożywocie na starostwo rabsztyńskie wraz z Anną Petronelą Gembicką, Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 89.</ref>.
'''Stefan Koryciński''' herbu [[Topór (herb szlachecki)|Topór]] (ur. w 1617, zm. 4 lipca 1658 w [[Zamek Pieskowa Skała|Pieskowej Skale]]) – [[kanclerz wielki koronny]] i [[podkanclerzy koronny]] od 1652, [[stolnik]] [[Kraków|krakowski]] od 1643, starosta [[wolbrom]]ski, [[oświęcim]]ski, [[Warszawa|warszawski]], [[kowal]]ski, starosta ojcowski w 1651 roku<ref>w tym roku uzyskał dożywocie na starostwo ojcowskie, Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 83.</ref>, starosta rabsztyński w 1656 roku<ref>w tym roku uzyskał dożywocie na starostwo rabsztyńskie wraz z Anną Petronelą Gembicką, Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 89.</ref>.



Wersja z 12:52, 25 lip 2019

Zamek w Ojcowie

Stefan Koryciński herbu Topór (ur. w 1617, zm. 4 lipca 1658 w Pieskowej Skale) – kanclerz wielki koronny i podkanclerzy koronny od 1652, stolnik krakowski od 1643, starosta wolbromski, oświęcimski, warszawski, kowalski, starosta ojcowski w 1651 roku[1], starosta rabsztyński w 1656 roku[2].

W 1628 zapisał się na Akademię Krakowską. Od ok. 1633 studiował w Louvain i w Amsterdamie. 19 lutego 1639 ożenił się z Anną Petronelą Gembicką, bratanicą biskupa krakowskiego Piotra. Biskup stał się odtąd jego protektorem. W latach 1641, 1645, 1647, 1648, 1649 i w 1652[3] był posłem na Sejm z województwa krakowskiego. Poseł na sejm 1646 roku[4]. Był elektorem Jana II Kazimierza Wazy z województwa krakowskiego w 1648 roku[5]. Poseł na sejm 1649/1650 roku z sejmiku proszowickiego województwa krakowskiego[6]. W czasie powstania Chmielnickiego wziął udział na czele własnego oddziału prywatnego w bitwie pod Beresteczkiem. 4 lutego 1652 został podkanclerzym koronnym. Jego przeciwnicy głosili, że za pieczęć mniejszą zapłacił 10 000 złp, otrzymanych od biskupa Gembickiego. Już jako kanclerz doprowadził w 1653 w obozie pod Żwańcem do przejścia Tatarów Islama III Gireja na stronę polską. W czasie potopu szwedzkiego towarzyszył królowi Janowi Kazimierzowi na Śląsku. 1 marca 1656 został administratorem mennicy królewskiej we Lwowie. W czerwcu tego roku jako jeden z komisarzy królewskich przyjmował szwedzką kapitulację Warszawy. Był przeciwnikiem sojuszu z Rosją, próbował storpedować podpisanie rozejmu w Niemieży. Król nadał mu i hetmanowi Jerzemu Lubomirskiemu całe miasto żydowskie na Kazimierzu[7].

Pozostawił wpisy w Raptularzyku rodziny Korycińskich.

Przypisy

  1. w tym roku uzyskał dożywocie na starostwo ojcowskie, Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 83.
  2. w tym roku uzyskał dożywocie na starostwo rabsztyńskie wraz z Anną Petronelą Gembicką, Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 89.
  3. pierwszy sejm tego roku, Władysław Czapliński, Dwa sejmy w roku 1652, Wrocław 1655, s. 62.
  4. Volumina Legum, t. IV, Petersburg 1860, s. 46.
  5. Volumina Legum, t. IV, Petersburg 1860, s. 99.
  6. Łucja Częścik, Sejm warszawski w 1649/50 roku, 1978, s. 147.
  7. Zenon Guldon, Stefan Czarniecki a mniejszości etniczne i wyznaniowe w Polsce, w: Stefan Czarniecki: żołnierz - obywatel - polityk, pod redakcją Waldemara Kowalskiego, Kielce 1999, s. 101.