Jan Sebastian Szembek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Sebastian Szembek
Ilustracja
portret Adama Manyokiego
Herb
Szembek
Rodzina

Szembekowie herbu własnego

Data urodzenia

ok. 1672

Data i miejsce śmierci

8 kwietnia 1731
Stare Kupiski

Ojciec

Franciszek Szembek

Matka

Zofia Pieniążek

Żona

Ewa Leszczyńska

Dzieci

Bihilda Szembek,
Barbara Szembek, s. Urszula OSBap

Rodzeństwo

Stanisław Szembek Krzysztof Antoni Szembek

Odznaczenia
Order Orła Białego

Jan Sebastian Szembek herbu Szembek (zm. 8 kwietnia 1731[1] w Kupiskach[2]) – kanclerz wielki koronny od 1712 do 1731 roku, wielkorządca krakowski w 1709 roku, podkanclerzy koronny w 1702 roku, referendarz koronny w latach 1699–1702, starosta biecki w latach 1695–1706, starosta grudziądzki, lubaczowski, różański[3], starosta łomżyński w 1706 roku[4], wielkorządca krakowski w latach 1706-1709, administrator żup krakowskich w 1703 roku[5].

Syn Franciszka, brat prymasów Stanisława i Krzysztofa, fundator Kolegium Jezuickiego w Łomży[1].

Poseł województwa krakowskiego na sejm 1693 roku[6].

W 1697 roku był elektorem Augusta II Mocnego z województwa krakowskiego[7], podpisał jego pacta conventa[8]. Poseł na sejm zwyczajny 1701 roku i sejm z limity 1701-1702 roku z województwa krakowskiego[9]. W styczniu 1702 roku podpisał akt pacyfikacji Wielkiego Księstwa Litewskiego[10].

Przewyższał brata zdolnościami, ambicją i energią i stał się właściwym twórcą wielkości swego rodu. Oddawszy się bezwzględnie na służbę Augusta II, zajął niebawem w jego otoczeniu pierwsze miejsce, zostając referendarzem wielkim koronnym w 1699 roku, później podkanclerzym koronnym i faktycznym kierownikiem polityki królewskiej. Po abdykacji Augusta II okazał mu najstalszą wierność, w 1712 roku nagrodzony kanclerstwem koronnym. Pełnił też urząd marszałka sejmu obradującego w Warszawie od 22 grudnia 1701 do 6 lutego 1702.

Był członkiem konfederacji sandomierskiej 1704 roku[11]. Był uczestnikiem Walnej Rady Warszawskiej 1710 roku[12].

Z małżeństwa z Ewą z Leszczyńskich wojewodzianką kaliską miał dwie córki: Bihildę, która wyszła za mąż za Jerzego Augusta Mniszcha oraz Barbarę, która wstąpiła do warszawskiego zgromadzenia zakonu sakramentek[13]. Pochowany został w kolegiacie warszawskiej[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Malanowska Aniela [red.]: 380 lat Szkoły Średniej Ogólnokształcącej w Łomży 1614–1994. Warszawa: Wydawnictwo Fundacji "Historia pro futuro", 1994, s. 51-52. ISBN 83-85408-32-0.
  2. a b Akta stanu cywilnego Parafii Rzymskokatolickiej w Łomży, Księga Zgonów 1696-1760 [online], k. 12v [dostęp 2023-04-25] (pol.).
  3. Urzędnicy województwa krakowskiego XVI–XVIII wieku. Spisy". Oprac. Stanisław Cynarski i Alicja Falniowska-Gradowska. Kórnik 1990, s. 262.
  4. w tym roku uzyskał dożywocie na starostwo łomżyńskie, Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 357.
  5. Franciszek Leśniak, Wielkorządcy krakowscy XVI-XVIII wieku, Kraków 1996, s. 274.
  6. Robert Kołodziej, "Ostatni wolności naszej klejnot". Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana III Sobieskiego, Poznań 2014, s. 573.
  7. Suffragia województw i ziem koronnych i W.X. Litewskiego zgodnie na [...] Augusta II obranego króla polskiego [...] dnia 27 VI i przy poparciu wolnej elekcjej jego […], s. 5.
  8. Actum in Curia Regia Varsaviensi, 1697 feriâ secundâ post festum Sanctae Margarethae Virginis [...] proximâ anno [...] 1697, s. 20.
  9. Diariusz Sejmu Walnego Warszawskiego 1701-1702, Warszawa 1962, s. 349.
  10. Diariusz Sejmu Walnego Warszawskiego 1701-1702, Warszawa 1962, s. 305.
  11. Actum In Castro Sandomiriensi Sabbatho Ante Festvm Sanctorum Viti et Modesti martyrum proximo, Anno Domini millesimo sptingentesimo quarto, [b.n.s.].
  12. Volumina Legum, t. 6, 1860, s. 99 [dostęp 2023-04-25] (pol.).
  13. Kacper Niesiecki, Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S. J., t. 8, 1841, s. 612 [dostęp 2023-04-25].