Zamek w Nowej Czartorii
50°01′42″N 27°42′29″E/50,028333 27,708056| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku |
zamek |
| Zniszczono |
XIX w. |
Położenie na mapie obwodu żytomierskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
| 50°01′42″N 27°42′29″E/50,028333 27,708056
| |
Zamek w Nowej Czartorii – zamek obronny wybudowany w Nowej Czartorii nad rzeką Słucz[1] dopływem Horynia.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W dawnych czasach był tu zamek obronny, z którego pod koniec XIX w. pozostały tylko ślady wałów. Z zamkiem związana jest legenda[1].
Legenda[edytuj | edytuj kod]
Legenda opowiada o księżniczce Nastii, właścicielce zamku i o wojowniku Boniaku, który chciał go zdobyć. Widok bardzo pięknej dziewicy, zagrzewającej na wałach załogę do walki zamienił tego pogromcę w pokornego sługę księżniczki, który poprosił ją o rękę, w zamian obiecując zaprzestania mordów i podpaleń. Boniak danego słowa jednak nie dotrzymał. Nastia za ujęcie się za swoim ciemiężonym ludem została przez dworzan Boniaka wywieziona na północ w kierunku jego dawnej stolicy, gdzie przywiązana do drzewa poniosła śmierć głodową. Z jej łez wytrysnęło słynne źródło nazwane jej imieniem. Lud czcząc cnoty Nastii postawił w tym miejscu świątynię. W zamian za to otrzymał opiekę i obfitość darów bożych. Zazdrosny o powodzenie ludności czart postanowił wybudować granitową tamę na rzece i zalać okolicę. Jego pracę przerwało jednak pianie koguta. Ślady czarciej tamy były widoczne jeszcze w XIX w.[1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Czartoryja Nowa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 772.