Zamek w Skałacie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zamek w Skałacie
Ilustracja
Zamek w Skałacie
Państwo

 Ukraina

Obwód

 tarnopolski

Miejscowość

Skałat

Typ budynku

zamek

Ukończenie budowy

1630

Zniszczono

XVII w., 1914–1918

Odbudowano

XVIII w., 1918–1939

Pierwszy właściciel

Krzysztof Wichrowski

Obecny właściciel

Karol Chodkiewicz, Koreccy, Wichrowscy, Jan Firlej, Józef Scipio del Campo, Kalinowscy, Anna z Lanckorońskich Kalinowska, Poniatowscy herbu Ciołek, Maria z hr. Wodzickich Scypionowa, Rozenstockowie

Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego
Mapa konturowa obwodu tarnopolskiego, po prawej znajduje się ikonka zamku z wieżą z opisem „Zamek w Skałacie”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się ikonka zamku z wieżą z opisem „Zamek w Skałacie”
Ziemia49°25′N 25°58′E/49,416667 25,966667

Zamek w Skałaciezamek wybudowany około 1630 roku, przez Krzysztofa Wichrowskiego, miecznika halickiego[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Podczas wojen kozackich zamek był zniszczony i odbudowany dopiero w XVIII w. Warownia została doszczętnie zniszczona podczas I wojny światowej[1].

Właściciele[edytuj | edytuj kod]

Zamek kolejno przechodził w ręce: Chodkiewiczów, Koreckich i Wichrowskich. Córka Wichrowskiego - Weronika wyszła za mąż za kasztelana sanockiego Jana Firleja[2]. Następnie: Firlejów[1], Scipio del Campów, Kalinowskich, Anny z Lanckorońskich Kalinowskiej i Poniatowskich[3]. W XVIII w. był on własnością Marii z hr. Wodzickich Scypionowej, a od 1869 r. zamkiem władał Suesskind Rozenstock i jego synowie[3], którzy byli w jego posiadaniu do I wojny światowej[2].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Zamek założony został na planie czworoboku z pięciobocznymi basztami w narożnikach. Wjazd do zamku prowadził przez kamienną bramę z dwoma furtkami po bokach, na której umieszczono kamienne płyty z historią budowli a także rzeźbę rycerza stojącą na szczycie bramy. Rycerz ten oparty na tarczy, na której znajdują się herby Jelita, Rawicz, Leliwa i Scypion. Ten fragment zamku pochodzi z 1795 r.[2] Pod koniec XIX w. istniały obronne fosy i wały oraz brama wjazdowa murowana, której szczyt zdobią trzy figury z kamienia. Wewnątrz wałów stał dom mieszkalny; obecni właściciele postawili tu piękny i obszerny dom murowany[3]. Wszystko, co obecnie istnieje to rezultat rekonstrukcji prowadzonej w okresie międzywojennym[1]. ‎Nad bramą znajdował się napis: WDZIĘCZNOŚĆ‎ ‎FAMILII. MARIA‎ ‎HRIA‎ ‎Z‎ ‎WODZICKICH‎ ‎SCIPIONOWA PODSTOLINA‎ ‎W.‎ ‎X.‎ ‎L.‎ ‎GROŻĄCY‎ ‎UPADKIEM TEN‎ ‎ZAMEK‎ ‎REFORMOWAŁA‎ ‎MURAMI‎ ‎OPASAŁA‎ ‎MIASTO‎ ‎PIĘKNEMI‎ ‎DOMAMI‎ ‎Y‎ ‎DRUGIEM RYNKIEM‎ ‎MARIENSZTAD‎ ‎NAZWANYM‎ ‎OZDOBIŁA‎ ‎DOBRA‎ ‎DO‎ ‎NAJLEPSZEGO‎ ‎STANU‎ ‎PRZEPROWADZIŁA‎ ‎A‎ ‎TO‎ ‎W‎ ‎CZASIE‎ ‎GŁODU‎ ‎DLA DANIA‎ ‎SPOSOBU‎ ‎ŻYCIA‎ ‎NĘDZNYM‎ ‎24.‎ ‎JULII 1795‎ ‎ROKU. Napis‎ ‎nad‎ ‎prawą furtką‎ z ‎pierwszej ‎bramy‎ brzmiał: DIE‎ ‎12‎ ‎JUNII‎ ‎VERONICA‎ ‎DE‎ ‎BUDZANOW‎ ‎FIRLEIOWA‎ ‎CASTELLANA‎ ‎SANOCENSIS‎ ‎COGNOMINE‎ ‎WICHROWSKA‎ ‎UNICA‎ ‎HAEREDISSA‎ ‎IN SKALAT‎ ‎HANC‎ ‎STRUCTURAM‎ ‎PENITUS‎ ‎COLLAPSAM‎ ‎PROPRIO‎ ‎SUMPTU‎ ‎REPARAVIT (12 czerwca Weronika z Budzanowa Firlejowa kasztelanka sanocka, z domu Wichrowska, jedyna dziedziczka w Skałacie tę budowlę całkowicie zawaloną na własny koszt naprawiła). Prawie zupełnie zniszczony napis‎ ‎nad‎ ‎furtką‎ ‎lewą‎ ‎zawierał tylko słowa:‎ ‎FAMILIAE [DEO] ‎MAXIMO‎ ‎1706[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Aleksander Strojny, Krzysztof Bzowski, Artur Grossman: Ukraina zachodnia: tam szum Prutu, Czeremoszu.... Kraków: Wyd. Bezdroża, 2005, s. 282. ISBN 83-921981-6-6.
  2. a b c Skalat. [dostęp 2013-09-04].
  3. a b c Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. X. Warszawa: 1880-1902, s. 664.
  4. Aleksander Czołowski: Dawne zamki i twierdze na Rusi Halickiej. s. 47. [dostęp 2023-08-25]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]