Babin Zarzeczny
49°02′48″N 24°30′43″E/49,046667 24,511944 Pomnik poświęcony mieszkańcom wsi, którzy zginęli w trakcie II wojny światowej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Powierzchnia |
7,05 km² |
| Populacja (2001) • liczba ludności • gęstość |
|
| Nr kierunkowy |
+380 3472 |
| Kod pocztowy |
77351 |
Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
| 49°02′48″N 24°30′43″E/49,046667 24,511944
| |
Babin Zarzeczny (ukr. Бабин-Зарічний, Babyn-Zaricznyj) – wieś na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, w rejonie kałuskim, nad Łomnicą. W 2001 roku liczyła 245 mieszkańców[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Dawny przysiółek Babina.
W II Rzeczypospolitej miejscowość stanowiła początkowo samodzielną gminę jednostkową. 1 sierpnia 1934 roku w ramach reformy na podstawie ustawy scaleniowej została włączona do zbiorowej gminy wiejskiej Wojniłów w powiecie kałuskim, w województwie stanisławowskim[2]. W 1921 roku gmina Babin Zarzeczny liczyła 494 mieszkańców (270 kobiet i 224 mężczyzn) i znajdowało się w niej 89 budynków mieszkalnych. 488 osób deklarowało narodowość ukraińską (rusińską), 4 – żydowską, 2 – polską. 488 osób deklarowało przynależność do wyznania greckokatolickiego, 4 – do mojżeszowego, 2 – do rzymskokatolickiego[3].
Według danych z 2001 roku 99,59% mieszkańców jako język ojczysty wskazało ukraiński, 0,41% – rosyjski[4].
Dwór[edytuj | edytuj kod]
Wybudowany w latach 1883-84 przez Marię z Szymanowskich Rozwadowską, przebudowany w 1925 r. przez Wincentego Rozwadowskiego[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ с Бабин-Зарічний, Івано-Франківська область, Калуський район. Офіційний портал Верховної Ради України. [dostęp 2016-08-28]. (ukr.).
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 68, poz. 625
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. Tom XIV. Województwo stanisławowskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923, s. 7.
- ↑ 19A050501_02_026. Розподіл населення за рідною мовою, Івано-Франківська область (1,2,3,4). Банк даних Державноі служби статистики України. [dostęp 2021-10-31]. (ukr.).
- ↑ Aftanazy Roman, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej. Województwo ruskie, Ziemia Halicka i Lwowska, T. 7, wyd. 2 przejrzane i uzupełnione, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław, Warszawa, 1995, ISBN 83-04-03701-7 całość, ISBN 83-04-04229-0 t. 7, ss. 9-12