Zamek w Podkamieniu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zamek w Podkamieniu
Ilustracja
Klasztor oo. dominikanów
Państwo

 Ukraina

Obwód

 lwowski

Miejscowość

Podkamień

Typ budynku

zamek

Rozpoczęcie budowy

XV w.

Pierwszy właściciel

Piotr Cebrowski

Kolejni właściciele

Baltazar Cetner

Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, blisko prawej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Zamek w Podkamieniu”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Zamek w Podkamieniu”
Ziemia49°56′N 25°19′E/49,933333 25,316667

Zamek w Podkamieniu – zbudowany w drugiej połowie XV w. przez Piotra Cebrowskiego z Żabokruk na Różańcowej Górze, gdzie później stanął alumnat[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

W XIII w. osiedlili się tutaj oo. dominikanie, obaliwszy wcześniej ołtarze pogańskich bogów[1]. W 1245 r. wdarli się w te strony Tatarzy, którzy zamordowali przeora Urbana i dwunastu braci[1]. W tym miejscu właśnie powstał zamek[2], obok którego Piotr Cebrowski wybudował także kościół i ponownie w 1464 r.[3] sprowadził oo. dominikanów[1]. W 1498 r. umarł Piotr Cebrowski i dobra otrzymała w spadku wdowa Anna de Dolina Brzeżańska, która objęła opiekę nad pozostałym synem Wincentym i córką Zuzanną[1]. W 1519 r. kolejny najazd tatarski zniszczył kościół oraz zamek[1]. Na początku XVII w. majątek należał do rodziny Cetnerów[3] i ówczesny jego właściciel Baltazar Cetner[2] w 1607 r. sprowadził trzech oo. dominikanów[1]. W 1612 r. rozpoczęto budowę nowego klasztoru i kościoła[1]. Prace trwały długo, gdyż finansowane były z wolno płynących datków[2]. Wojny kozackie Chmielnickiego w 1648 r.[3], najazd tatarski w 1688 r. czy zawalenie się sklepienia jednej nocy w 1687 r. opóźniły budowę[1]. W 1700 r. postanowiono ufortyfikować założenie. Klasztor otoczono murem fortecznym oraz wykuto 94-metrową studnię[1]. W piętrowym budynku stojącym w miejscu dawnego zamku Cebrowskich znajdowała się szkoła dla ubogiej młodzieży szlacheckiej, prowadzona przez oo. dominikanów. W 1739 r. postanowiono podnieść obronność klasztoru: wzniesiono mury warowni według planu pułkownika artylerii Christiana[3] Dalkego a pod ziemią wykopano liczne chodniki i kryjówki. Fortyfikacji jednak nie skończono[1]. W 1788 r. zabrano z klasztoru broń w ilości: 7 armat, 79 hakownic oraz 22 bagnetów[1].

Wojny światowe i współczesność[edytuj | edytuj kod]

Podczas I wojny światowej klasztor został częściowo zniszczony, spłonęła biblioteka, zawaliła się wieża kościelna. Po II wojnie światowej w dawnych klasztornych zabudowaniach urządzono więzienie polityczne, a po nim szpital psychiatryczny, który działał w części pomieszczeń[2]. Ukraińskie władze przekazały klasztor greckokatolickiemu zgromadzeniu zakonnemu, studytom.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. VIII. Warszawa: 1880-1902, s. 402-406.
  2. a b c d Podkamień [zarchiwizowane 2013-08-28].
  3. a b c d Aleksander Strojny, Krzysztof Bzowski, Artur Grossman: Ukraina zachodnia: tam szum Prutu, Czeremoszu.... Kraków: Wyd. Bezdroża, 2005, s. 240-41. ISBN 83-921981-6-6.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. VIII, Warszawa, 1880–1902, ss. 402-406.
  • Aleksander Strojny, Krzysztof Bzowski, Artur Grossman, Ukraina zachodnia: tam szum Prutu, Czeremoszu..., Kraków: Wyd. Bezdroża, 2005, s. 240-41, ISBN 83-921981-6-6, OCLC 750033004.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]