Przejdź do zawartości

George Beverly Shea

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
George Beverly Shea
Data i miejsce urodzenia

1 lutego 1909
Winchester

Data i miejsce śmierci

16 kwietnia 2013
Asheville

Gatunki

gospel

Zawód

piosenkarz

George Beverly „Bev” Shea (ur. 1 lutego 1909 w Winchester[1], zm. 16 kwietnia 2013 w Asheville[2]) – amerykański piosenkarz gospel i kompozytor hymnów, dwukrotnie nagrodzony nagrodą Grammy; metodysta[3]. Shea często był opisywany jako: „najpopularniejszy amerykański ulubiony śpiewak gospel”[4][5][6] i jest uważany za pierwszą międzynarodową gwiazdę muzyki gospel[7].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Ontario. W latach 1947–2005 uczestniczył w krucjatach Billy’ego Grahama, usługując śpiewem. Od 1950 występował też w programach radiowych oraz telewizyjnych Billy’ego Grahama[8][9]. W swojej osiemdziesięcioletniej karierze nagrał ponad 70 albumów muzycznych[2]. W 1965 roku otrzymał wraz z Anita Kerr Quartet nagrodę Grammy za album „Southland Favorites”[10][11]. W 2011 roku otrzymał specjalną Nagrodę Grammy „Grammy Lifetime Achievement Award” za długoletni wkład w przemysł muzyczny[12].

Shea przyczynił się do spopularyzowania hymnu „Gdy na ten świat spoglądam, wielki Boże”. Po raz pierwszy śpiewał go podczas krucjaty Billy Grahama w Toronto w 1955. Od tej pory zaczął śpiewać go regularnie. Podczas nowojorskiej krucjaty (1957) Shea śpiewał go 99 razy[13].

Według księgi rekordów Guinnessa Shea ustanowił rekord świata, śpiewając osobiście podczas swojej kariery dla łącznie 220 mln ludzi[14].

W roku 1953 zagrał w filmie Oiltown, U.S.A.[15]. Otrzymał dwa doktoraty honoris causa, w 1956 od Houghton College[1], a w 1972 od Trinity College (Deerfield, Illinois)[4].

Billy Graham ocenił, że to właśnie Shea przyciągał dla niego tłumy, śpiewając przed jego usługą, a jego śpiew zawierał więcej mocy duchowej niż kazania Grahama[16]. W roku 2002 w wywiadzie dla The Ottawa Citizen powiedział, że pomimo iż słuchał Bev Shea przez ponad 50 lat, to w dalszym ciągu woli słuchać jego niż kogokolwiek innego[17].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b W. K. McNeil: Encyclopedia of American gospel music. Routledge, 2005, s. 337. ISBN 978-0-415-94179-2. [dostęp 2011-12-03].
  2. a b George Beverly Shea dies; sang with Billy Graham April 16, 2013 USA Today
  3. John Dailey: A Conversation With George Beverly Shea. [w:] BGEA [on-line]. Decision Magazine. [dostęp 2011-11-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-22)]. (ang.).
  4. a b Michael Ireland: America’s Beloved Gospel Singer, George Beverly Shea, to Celebrate 100th Birthday. ASSIST News Service (ANS), 30.01.2009. [dostęp 2011-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-04)]. (ang.).
  5. Terry Lindsay: Heartwarming hymn stories. Sword of the Lord Publishers, 2003, s. 65. ISBN 978-0-87398-449-2. [dostęp 2011-12-03].
  6. America's Beloved Singer of Gospel Songs GEOR6E BEVERLY SHEA. „Billboard”. 80 nr 41, s. 65, 12 Oct 1968. Nielsen Business Media, Inc.. ISSN 0006-2510. (ang.). 
  7. Don Cusic: The Sound of Light: A History of Gospel Music. Popular, 1990, s. 164. ISBN 978-0-87972-498-6.
  8. Melvin L. Butler: Globalization of Gospel. W: W. K. McNeil (red.): Encyclopedia of American Gospel Music. Routledge, 2005, s. 139. ISBN 978-0-415-94179-2.
  9. Don Cusic: The Sound of Light: A History of Gospel Music. Popular, 1990, s. 182. ISBN 978-0-87972-498-6.
  10. Billboard. The International Music-Record Newsweekly, t. 13(78), 26 marca 1966, s. 12-13, ISSN 0006-2510 [dostęp 2011-12-02].
  11. George Beverly Shea, 102 Years Old, To Receive Lifetime Grammy Award. TheHuffingtonPost, 1.12.2011. [dostęp 2011-12-01].
  12. Grammy Award: Lifetime Achievement Award: George Beverly Shea. [dostęp 2011-12-03]. (ang.).
  13. How Great Thou Art - Hymn stories. Westminster Congregational Church. [dostęp 2011-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-29)].
  14. George Beverly Shea Collection. [dostęp 2011-12-01]. Cytat: George Beverly Shea of Canada has sung to the most people during his career on every continent in front of 220 million people, since first becoming the soloist for gospel preacher Billy Graham in 1943 on the radio show „Songs in The Night”. (ang.).
  15. Oiltown, U.S.A. w bazie IMDb (ang.)
  16. Keith Johnson: I Know Where I've Been. I'm Just Not Sure Where I'm Going. Xulon Press, 2003, s. 60.
  17. Wypowiedź Billy Grahama dla The Ottawa Citizen (19 July 2002); w Bill Adler: Ask Billy Graham: The World's Best-Loved Preacher Answers Your Most Important Questions. Thomas Nelson, 2007, s. 62. ISBN 978-0-8499-1982-4. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]