Kompleks miedziowy chlorofilu
| |||||||||
| |||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||
| Wzór sumaryczny |
C34H31CuN4Na3O6 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
724,15 g/mol | ||||||||
| Wygląd |
jasnozielony proszek | ||||||||
| Identyfikacja | |||||||||
| Numer CAS | |||||||||
| PubChem | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Kompleks miedziowy chlorofilu (E141) – organiczny związek chemiczny, pochodna chlorofilu, stosowana jako barwnik spożywczy oraz środek medycyny niekonwencjonalnej. Może być wytwarzany syntetycznie[1].
Dopuszczalne dzienne spożycie wynosi 15 mg/kg ciała[2].
Wyróżniamy dwa kompleksy chlorofilu[2]:
- E141(i) – miedziowe chlorofili
- E141(ii) – sodowe lub potasowe sole kompleksów miedziowych chlorofili
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Przemysł spożywczy[edytuj | edytuj kod]
Zupy, sosy, naturalne owoce w zalewie oraz niesfermentowane napoje mleczne[1].
Medycyna[edytuj | edytuj kod]
Substancja czynna licznych środków stosowanych wewnętrznie w celu zmniejszenia zapachu ciała, w tym związanego z inkontynencją, kolostomią itp. Zewnętrznie stosowany również w leczeniu ran i kontuzji skóry[potrzebny przypis].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Bill Statham: E213: Tabele dodatków i składników chemicznych. Warszawa: Wydawnictwo RM, 2006. ISBN 978-83-7243-529-3.
- ↑ a b Food-Info.net: E141: Miedziowe kompleksy chlorofili. [dostęp 2010-09-28]. (pol.).
