Rubiksantyna
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
C40H56O | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
552,85 g/mol | ||||||||||||||||
| Wygląd |
ciemnoczerwone lub pomarańczowoczerwone kryształy[1] | ||||||||||||||||
| Identyfikacja | |||||||||||||||||
| Numer CAS | |||||||||||||||||
| PubChem | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||||||
Rubiksantyna (E161d) – organiczny związek chemiczny z grupy ksantofili (podgrupa karotenoidów). Naturalny, żółtopomarańczowy lub pomarańczowoczerwony barwnik spożywczy. Do celów produkcyjnych uzyskuje się go z płatków roślin z rodziny różówatych[2]. Chociaż początkowo sądzono, że barwnik jest specyficzny dla rodzaju Rosa to kolejne badania wykazały jego obecność także u innych roślin[3]. Poza płatkami kwiatów, rubiksantyna może występować także w owocach, co potwierdzono u goździkowca jednokwiatowego, którego owoce są spożywane w Ameryce Łacińskiej[4]. Barwnik wykryto również u bakterii Staphylococcus aureus[5].
Dopuszczalne dzienne spożycie wynosi 5 mg/kg masy ciała[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 3-94, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).
- ↑ a b c E161d: Rubiksantyna [online], Food-Info [dostęp 2011-01-09].
- ↑ L.R.G. Valadon, Rosemary S. Mummery, Taxonomic Significance of Carotenoids, „Nature”, 217 (5133), 1968, s. 1066, DOI: 10.1038/2171066a0 (ang.).
- ↑ D.B. Rodriguez-Amaya, Latin American food sources of carotenoids, „Archivos Latinoamericanos de Nutrición”, 49 (3 Suppl 1), 1999, 74S–84S, PMID: 10971848 (ang.).
- ↑ Ray K. Hammond, David C. White, Carotenoid formation by Staphylococcus aureus, „Journal of Bacteriology”, 103 (1), 1970, s. 191–198, PMID: 5423369, PMCID: PMC248056 (ang.).