Pala (broń)
Pala – szabla turecka, używana w czasach Imperium Osmańskiego w XVIII wieku. Miała dość szeroką głownię (do 4,5 cm), zakrzywioną pod dużym kątem, zazwyczaj zrobioną ze stali damasceńskiej. Jej rękojeść wykonana była z czarnego dębu lub rogu i osadzona za pomocą nitów. Służyła wyłącznie jako broń piechoty, w szczególności janczarom. W Europie znana jako bułat[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michał Gradowski, Zdzisław Żygulski, Słownik uzbrojenia historycznego, Warszawa: Wyd. PWN, 2010, s. 31, 49, ISBN 978-83-01-16260-3, OCLC 751388493.