Hamad ibn Isa Al Chalifa: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Drobne redakcyjne w przypisie. |
m int. Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
||
Linia 36: | Linia 36: | ||
|wikicytaty = |
|wikicytaty = |
||
}} |
}} |
||
'''Hamad ibn Isa Al Chalifa''' ([[Język arabski|arab.]] 'حمد بن عيسى آل خليفة, ur. [[28 stycznia]] [[1950]] w [[Ar-Rifa|Ar-Rifie]]) – w latach |
'''Hamad ibn Isa Al Chalifa''' ([[Język arabski|arab.]] 'حمد بن عيسى آل خليفة, ur. [[28 stycznia]] [[1950]] w [[Ar-Rifa|Ar-Rifie]]) – w latach 1999–2002 [[emir]], a od 2002 [[Władcy Bahrajnu|król]] [[Bahrajn]]u, syn emira [[Isa ibn Salman Al Chalifa|Isy ibn Salmana Al Chalify]]. |
||
== Zarys biografii == |
== Zarys biografii == |
Wersja z 09:58, 5 wrz 2017
Król Bahrajnu | |
Okres | |
---|---|
Poprzednik | |
Dane biograficzne | |
Dynastia |
Al Chalifa |
Data i miejsce urodzenia | |
Ojciec | |
Żona | |
Dzieci |
12 dzieci, w tym Salman ibn Hamad ibn Isa Al Chalifa |
Odznaczenia | |
Hamad ibn Isa Al Chalifa (arab. 'حمد بن عيسى آل خليفة, ur. 28 stycznia 1950 w Ar-Rifie) – w latach 1999–2002 emir, a od 2002 król Bahrajnu, syn emira Isy ibn Salmana Al Chalify.
Zarys biografii
Od 27 czerwca 1964 następca tronu, ukończył szkołę średnią w Cambridge, a w latach 1967-1968 studiował w brytyjskiej szkole wojskowej w Hampshire. Po powrocie do kraju do 1995 sprawował urząd ministra obrony. W 1974 został zastępcą Rady Rodu Al Chalifa. W 1978 założył Ośrodek Dokumentacji Historycznej Bahrajnu. Jest współtwórcą sił powietrznych Bahrajnu. 6 marca 1999 przejął władzę w kraju po śmierci Isy ibn Salmana Al Chalify. 14 lutego 2002 proklamował Bahrajn monarchią konstytucyjną i przyjął tytuł króla. 9 maja tego samego roku odbyły się pierwsze od 35 lat wybory do władz lokalnych.
Na fali Arabskiej Wiosny, 14 lutego 2011 w kraju wybuchły antyrządowe manifestacje przeciwko korupcji, ograniczaniu swobód obywatelskich i praw demokracji. W zamieszkach zginęło co najmniej 36 osób, ponad 2000 zostało aresztowanych i przeszło 3000 zostało rannych.
- Osobny artykuł:
- ↑ Do 14 lutego 2002 jako emir Bahrajnu.
Bibliografia
- Tadeusz Pasierbiński, Monarchie świata. Poczet rodów królewskich i książęcych, Iskry, str. 395-396, Warszawa 2002, ISBN 83-207-1705-1