Jan Paweł I: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Anulowanie wersji nr 18243787 autora Margoz
m Przywrócono starszą wersję, jej autor to Margoz. Autor wycofanej edycji to Polskiimigrant.
Linia 6: Linia 6:
|Dewiza_pol = Pokora
|Dewiza_pol = Pokora
|Wybór = [[26 sierpnia]] [[1978]]
|Wybór = [[26 sierpnia]] [[1978]]
|Portret = [[P366.jpg]]
|Portret =[[Plik:Statu di Cenedese.jpg|200px]]
|Herb = [[Plik:John paul 1 coa.svg|125px|Herb Jana Pawła I]]
|Herb = [[Plik:John paul 1 coa.svg|125px|Herb Jana Pawła I]]
|Data_urodzenia = [[17 października]] [[1912]]
|Data_urodzenia = [[17 października]] [[1912]]

Wersja z 08:08, 25 sie 2009

Szablon:Papież infobox Jan Paweł I, Albino Luciani (ur. 17 października 1912 w Forno di Canale (obecnie Canale d'Agordo), zm. 28 września 1978 w Watykanie) – Sługa Boży, 263. papież w okresie 26 sierpnia – 28 września 1978.

Przed wyborem na papieża

Dzieciństwo

Urodził się w Canale d'Agordo, prowincja Belluno, w wielodzietnej, biednej rodzinie robotniczej. Ojciec, Giovanni Luciani, był socjalistą i antyklerykałem w przeciwieństwie do matki, głęboko wierzącej katoliczki, Bemoli Luciani. Matka razem z księdzem Filippo Carlim mieli największy wpływ na chłopca. Albino był pierwszym synem, wychowywali też dwie córki z pierwszego małżeństwa ojca.

Kapłaństwo

7 lipca 1935 Albino Luciani otrzymał święcenia kapłańskie w kościele św. Piotra w niedalekim Belluno, po czym został wikarym w rodzinnym Forno di Canale. W 1937 powołano go na stanowisko wicerektora seminarium w Belluno. Pracując tam, rozpoczął studia na Uniwersytecie Gregoriańskim i 23 listopada 1946 uzyskał doktorat z teologii dogmatycznej. Rok później biskup Belluno Girolamo Bortignon powołał go na wikariusza swojej diecezji. W wielu wypowiedziach wspominał, że gdyby nie został księdzem, to prawdopodobnie zostałby dziennikarzem.

Jako biskup

W grudniu 1958 papież Jan XXIII w Bazylice Świętego Piotra w Rzymie konsekrował Albino Lucianiego i powierzył mu stanowisko biskupa w Vittorio Veneto. Był człowiekiem bardzo skromnym. Nie idąc za przykładem poprzedników, którzy mieli skłonności do luksusu, zamieszkał w spartańskich warunkach zamku San Marino. Nosił zwykłą sutannę. Często bez zapowiedzi odwiedzał kalekich i chorych. Jego środkiem lokomocji nadal pozostał rower, którym zawsze lubił jeździć, lub stary samochód. W pracy z duchownymi wprowadził zasadę demokracji, bardzo rzadko spotykaną w Kościele. Jako członek Komisji Doktrynalnej Episkopatu Włoch uczestniczył w Soborze Watykańskim II. W dniu 15 grudnia 1969 Paweł VI mianował go patriarchą Wenecji. W 1972 został wiceprzewodniczącym Konferencji Episkopatu Włoch.

Jako kardynał

Rok później, 5 marca 1973, został wyniesiony do godności kardynalskiej. Zainicjował wiele akcji charytatywnych. Znany był ze swoich zdolności pisarskich. Szczególnie popularny był cykl artykułów jego autorstwa w miesięczniku "Messaggero di Sant'Antonio", pisany w formie listów do sławnych postaci z historii i literatury[1], np. do Pinokia, w których poruszał aktualne problemy współczesności. 6 sierpnia 1978 zmarł Paweł VI. Konklawe zaczęło się 25 sierpnia.

Konklawe i pontyfikat

26 sierpnia 1978 r. obradujący kardynałowie wybrali go na papieża. Przyjął wtedy jako pierwszy w historii papieży podwójne imię Jana Pawła I na cześć swoich dwóch poprzedników – Jana XXIII i Pawła VI. Swój pontyfikat rozpoczął uroczyście 3 września. Jako papież Jan Paweł I za cel postawił sobie zmianę niektórych form sprawowania urzędu papieskiego. Po objęciu urzędu nie życzył sobie, by noszono go w lektyce, ale Jana Pawła I do korzystania z sedia gestatoria namówił Mistrz Papieskich Ceremonii Liturgicznych (uzasadniał, że wtedy go będzie widać i tym go przekonał), nie chciał też nosić tiary, która była symbolem bogactwa i przepychu (Nawet na mszy inauguracyjnej, tak jak jego dwaj poprzednicy Jan XXIII i Paweł VI). Nie czytał też podczas przemówień i konferencji tekstów przygotowanych mu przez kurię.

5 września udzielił audiencji metropolicie Leningradu i Nowogrodu Nikodemowi. Było to pierwsze od 500 lat oficjalne spotkanie wysokiego przedstawiciela rosyjskiej Cerkwi prawosławnej ze zwierzchnikiem Kościoła katolickiego. Wizyta skończyła się tragicznie dla Nikodema, który nagle zasłabł i zmarł na rękach papieża[2]. Jan Paweł I zmarł 28 września 1978 r. w Watykanie, 33 dni po objęciu papieskiego urzędu. Podaną oficjalnie przyczyną śmierci był atak serca. Jan Paweł I został pochowany w Bazylice św. Piotra. Po jego śmierci pojawiły się różne teorie spiskowe, ale żadna z nich (włącznie ze śmiercią spowodowaną przez włoską mafię) nie została udowodniona.

Herb Jana Pawła I

Grób Jana Pawła I w Grotach Watykańskich
 Osobny artykuł: Herb Jana Pawła I.

Herb papieski Jana Pawła I składa się z dwóch części, białej mniejszej na której znajduje się lew oraz z większej niebieskiej która składa się z sześciu gór i trzech złotych gwiazd.

Proces beatyfikacyjny

W listopadzie 2003 papież Jan Paweł II rozpoczął proces beatyfikacyjny Jana Pawła I. Faza diecezjalna procesu beatyfikacyjnego zakończyła się 10 listopada 2006 roku w Belluno. Cała dokumentacja została przekazana do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, która 3 stycznia dokonała jej oficjalnego otwarcia. Do uznania heroiczności cnót Sługi Bożego wymagany jest jeden cud, mający odbyć się za wstawiennictwem zmarłego papieża. Rzymska agencja Zenit donosi, że ów cud jest już znany i badany.

Linki zewnętrzne

Szablon:Władca-Patriarcha Szablon:Władca-Papież

Szablon:Link FA