Leon IX

Święty
Leon
Czczony przez	Kościół katolicki
Wspomnienie	19 kwietnia

Leon IX
Leo Nonus
	Bruno, hrabia Egisheim-Dagsburg
	Papież; Biskup Rzymu
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	21 czerwca 1002 ; Eguisheim
Data i miejsce śmierci	19 kwietnia 1054 ; Rzym
Miejsce pochówku	bazylika św. Piotra
	Papież
Okres sprawowania	1049-1054
Wyznanie	chrześcijaństwo
Kościół	rzymskokatolicki
Pontyfikat	12 lutego 1049
	Multimedia w Wikimedia Commons

Leon IX (łac. Leo IX, właśc. Bruno, hrabia Egisheim-Dagsburg^[1]; ur. 21 czerwca 1002 w Eguisheim, zm. 19 kwietnia 1054 w Rzymie^[2]) – święty Kościoła katolickiego, papież w okresie od 12 lutego 1049 do 19 kwietnia 1054^[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne życie[edytuj | edytuj kod]

Był niemieckim papieżem, pochodzącym z Alzacji, kuzynem Henryka III^[1]. Przed wyborem na papieża, współpracował ze swoim krewnym Konradem II, który 9 września 1027 roku powołał go na biskupa Toul^[2]. Po śmierci Damazego II, lud rzymski chciał elekcji biskupa Lyonu, Halinarda, jednak król Henryk odmówił i w grudniu 1048 roku w Wormacji wyznaczył na Stolicę Piotrową biskupa Brunona^[2]. Ponieważ Leon chciał również zyskać aprobatę ludu rzymskiego, przyjął nominację dopiero w następnym roku^[1].

Pontyfikat[edytuj | edytuj kod]

Rozpoczął reformę odnowy moralnej Kościoła, wzorując się na zasadach klasztoru Cluny^[1]. Zreorganizował kurię papieską wprowadzając do niej wielu obcokrajowców^[3]. Skupił dookoła siebie przedstawicieli kultury i Kościoła, jak Hugo Candidus z klasztoru w Remiremont, Humbert z klasztoru w Moyenmoutier, a także Hildebrand i Fryderyk z Liège^[2]. Współpracował także z opatem Hugonem z Cluny i Piotrem Damianim^[2].

Leon IX zwoływał liczne^[4] synody, które zajmowały się głównie zwalczaniem w Kościele symonii i wprowadzeniem celibatu wśród kleru (papież przywrócił pokuty nałożone przez Klemensa II)^[2]. Potępił Berengara z Tours, który twierdził, że podczas Eucharystii chleb i wino tylko symbolicznie zmieniają się w ciało i krew Chrystusa^[2]. Leon odbył także wiele podróży do Niemiec i Francji w celu odnowy kościelnej^[1].

W maju 1053 roku, papież musiał chronić Państwo Kościelne przed atakami Normanów i w tym celu stanął na czele słabo uzbrojonej armii^[2]. Bez pomocy cesarskiej (liczył wprawdzie na sojusz z katepanatem Italii Argyrosem) poniósł dotkliwą klęskę w bitwie pod Civitate^[2]. Wówczas został wtrącony do więzienia na dziewięć miesięcy i zmuszony do oddania w lenno Robertowi Guiscardowi księstwa Apulii^[5]. Sytuacja ta doprowadziła do konfliktu pomiędzy patriarchą Konstantynopola Michałem Cerulariuszem a Kościołem rzymskim, jednak sytuacja polityczna wymagała uzyskania porozumienia^[2]. W tym celu legaci papiescy (Leon przebywał jeszcze wówczas w więzieniu), na czele z kardynałem Humbertem, udali się na negocjacje w styczniu 1054 do Konstantynopola^[2]. Obie strony pozostały jednak nieprzejednane, wskutek czego 16 lipca 1054 roku kardynał Humbert złożył na ołtarzu w Hagia Sofia bullę ekskomunikującą Cerulariusza^[1]. Patriarcha Konstantynopola odpowiedział ekskomuniką Kościoła łacińskiego 24 lipca tego samego roku^[2].

Śmierć[edytuj | edytuj kod]

Papież został uwolniony z więzienia i 12 marca 1054 roku przewieziony z Benewentu do Rzymu^[2]. Był już wtedy słaby i schorowany, przez co zmarł około miesiąc później – 19 kwietnia^[2]. Tuż po śmierci papieża, doszło do schizmy wschodniej (lipiec 1054) – rozłamu ze Wschodnimi Patriarchatami^[1].

Jego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 19 kwietnia^[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 71-72. ISBN 83-7006-437-X.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 205-207. ISBN 83-06-02633-0.
↑ JanJ. Wierusz-Kowalski JanJ., Poczet papieży, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1985, s. 83 - 84, ISBN 83-03-01013-1 .
↑ Praca zbiorowa: Oxford – Wielka Historia Świata. Średniowiecze. Cesarstwo Niemieckie – Arabowie na półwyspie pirenejskim. T. 17. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2006, s. 55. ISBN 978-83-7425-697-1.
↑ MaciejM. Salamon MaciejM. (red.), Wielka Historia Świata, t. 4. Kształtowanie średniowiecza, Kraków: Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005, s. 351, ISBN 83-85719-85-7 .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Święty Leon IX, papież. Brewiarz. [dostęp 2012-11-24]. (pol.).
Pope St. Leo IX. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-11-24]. (ang.).

[Wollpert-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 71-72. ISBN 83-7006-437-X.

[Kelly-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 205-207. ISBN 83-06-02633-0.

[3] JanJ. Wierusz-Kowalski JanJ., Poczet papieży, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1985, s. 83 - 84, ISBN 83-03-01013-1 .

[Oxford-4] Praca zbiorowa: Oxford – Wielka Historia Świata. Średniowiecze. Cesarstwo Niemieckie – Arabowie na półwyspie pirenejskim. T. 17. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2006, s. 55. ISBN 978-83-7425-697-1.

[Salamon-5] MaciejM. Salamon MaciejM. (red.), Wielka Historia Świata, t. 4. Kształtowanie średniowiecza, Kraków: Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005, s. 351, ISBN 83-85719-85-7 .

[6] Na powyższej liście każdy papież wyniesiony na ołtarze zostaje wpisany według pontyfikatu

[7] Kanonizowany bez zatwierdzenia cudu

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[A]

[B]