Formuła 1 Sezon 1964

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sezon 1964 Mistrzostw Świata Formuły 1
Ilustracja
John Surtees podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii (1964)
Inauguracja

10 maja

Zakończenie

25 października

Liczba wyścigów

10

Mistrzowie
Kierowcy

John Surtees

Konstruktorzy

Ferrari

Poprzedni sezon Następny sezon

Sezon 1964 Formuły 1 – 15. sezon Mistrzostw Świat Formuły 1. Rozpoczął się 10 maja 1964 roku w Monte Carlo, a zakończył 25 października w mieście Meksyk.

Przebieg[edytuj | edytuj kod]

Mistrzem został John Surtees, lecz to kto zdobędzie mistrzostwo rozegrało się dopiero 27 października w Meksyku. Przed wyścigiem szanse na tytuł zachowywało trzech Brytyjczyków, a sytuacja przedstawiała się następująco:

1. Graham Hill 39 pkt
2. John Surtees 34 pkt
3. Jim Clark 30 pkt

Pierwszy z rywalizacji wypadł lider klasyfikacji Graham Hill. Były mistrz świata zaliczył kolizję z kierowcą FerrariWłochem Lorenzo Bandinim, za sprawą tej kolizji Hill spadł na koniec stawki. Na ostatnim okrążeniu awaria silnika dopadła wciąż jeszcze aktualnego mistrza – Jima Clarka, który ostatecznie został sklasyfikowany na 5 miejscu. Sprawca kolizji z Hillem natomiast po raz kolejny dał o sobie znać gdy znajdując się na drugim miejscu w wyścigu dał się wyprzedzić koledze z zespołu, aktualnemu wiceliderowi klasyfikacji – Johnowi Surteesowi, któremu 6 punktów za drugie miejsce dało mistrzostwo świata. Po tym sezonie w wieku 47 lat swoją karierę zakończył Francuz Maurice Trintignant, który w F1 uczestniczył nieprzerwanie przez 15 sezonów. Słaby debiut w gronie F1 zaliczył zespół Hondy, której barwy trzykrotnie reprezentował Ronnie Bucknum, żadnego z trzech wyścigów nie ukończył.

Eliminacje[edytuj | edytuj kod]

Runda Nazwa Tor Data Pole position Najszybsze okr. Zwycięzca Stajnia Opony Wyniki
1 Monako Grand Prix Monako Circuit de Monaco 10 maja Wielka Brytania Jim Clark Wielka Brytania Graham Hill Wielka Brytania Graham Hill Wielka Brytania BRM D wyniki
2 Holandia Grand Prix Holandii Circuit Park Zandvoort 24 maja Stany Zjednoczone Dan Gurney Wielka Brytania Jim Clark Wielka Brytania Jim Clark Wielka Brytania Lotus-Climax D wyniki
3 Belgia Grand Prix Belgii Circuit de Spa-Francorchamps 14 czerwca Stany Zjednoczone Dan Gurney Stany Zjednoczone Dan Gurney Wielka Brytania Jim Clark Wielka Brytania Lotus-Climax D wyniki
4 Grand Prix Francji Rouen-Les-Essarts 28 czerwca Wielka Brytania Jim Clark Australia Jack Brabham Stany Zjednoczone Dan Gurney Wielka Brytania Brabham-Climax D wyniki
5 Wielka Brytania Grand Prix Wielkiej Brytanii Brands Hatch 11 lipca Wielka Brytania Jim Clark Wielka Brytania Jim Clark Wielka Brytania Jim Clark Wielka Brytania Lotus-Climax D wyniki
6 Niemcy Grand Prix Niemiec Nürburgring 2 sierpnia Wielka Brytania John Surtees Wielka Brytania John Surtees Wielka Brytania John Surtees Włochy Ferrari D wyniki
7 Austria Grand Prix Austrii Zeltweg 23 sierpnia Wielka Brytania Graham Hill Stany Zjednoczone Dan Gurney Włochy Lorenzo Bandini Włochy Ferrari D wyniki
8 Włochy Grand Prix Włoch Autodromo Nazionale di Monza 6 września Wielka Brytania John Surtees Wielka Brytania John Surtees Wielka Brytania John Surtees Włochy Ferrari D wyniki
9 Stany Zjednoczone Grand Prix Stanów Zjednoczonych Watkins Glen International 4 października Wielka Brytania Jim Clark Wielka Brytania Jim Clark Wielka Brytania Graham Hill Wielka Brytania BRM D wyniki
10 Meksyk Grand Prix Meksyku Autódromo Hermanos Rodríguez 25 października Wielka Brytania Jim Clark Wielka Brytania Jim Clark Stany Zjednoczone Dan Gurney Wielka Brytania Brabham-Climax D wyniki

Klasyfikacja kierowców[edytuj | edytuj kod]

Punktacja:
Wyścig: 9-6-4-3-2-1 (sześć pierwszych pozycji)
Do klasyfikacji zaliczano 6 najlepszych wyników. W nawiasach podano łączną liczbę punktów.

Poz. Kierowca MCO
Monako
NED
Holandia
BEL
Belgia
FRA
GBR
Wielka Brytania
DEU
Niemcy
AUT
Austria
ITA
Włochy
USA
Stany Zjednoczone
MEX
Meksyk
Pkt.
1 Wielka Brytania John Surtees NU 2 NU NU 3 1 NU 1 2 2 40
2 Wielka Brytania Graham Hill 1 4 (5) 2 2 2 NU NU 1 11 39 (41)
3 Wielka Brytania Jim Clark 4 1 1 NU 1 NU NU NU 7 5 32
4 Włochy Lorenzo Bandini 10 NU NU 9 5 3 1 3 NU 3 23
5 Stany Zjednoczone Richie Ginther 2 11 4 5 8 7 2 4 4 8 23
6 Stany Zjednoczone Dan Gurney NU NU 6 1 13 10 NU 10 NU 1 19
7 Nowa Zelandia Bruce McLaren NU 7 2 6 NU NU NU 2 NU 7 13
8 Australia Jack Brabham NU NU 3 3 4 12 9 14 NU NU 11
= Wielka Brytania Peter Arundell 3 3 9 4 K 11
10 Szwajcaria Jo Siffert 8 13 NU NU 11 4 NU 7 3 NU 7
11 Wielka Brytania Bob Anderson 7 6 NW 12 7 NU 3 11 5
12 Wielka Brytania Mike Spence 9 8 NU 6 7 4 4
= Tony Maggs WD NW NW NU 6 4 WD 4
14 Wielka Brytania Innes Ireland NW 10 NU 10 NP 5 5 NU 12 4
15 Szwecja Jo Bonnier 5 9 NU NU NU 6 12 NU NU 3
16 Nowa Zelandia Chris Amon NZ 5 NU 10 NU 11 NU WD NU NU 2
= Maurice Trintignant NU WD 11 NZ 5 NP NU 2
= Stany Zjednoczone Walt Hansgen 5 2
19 Stany Zjednoczone Phil Hill 9 8 NU 7 6 NU NU NU 9 1
= Wielka Brytania Trevor Taylor NU 7 NU NU NP NU NZ 6 NU 1
= Wielka Brytania Mike Hailwood 6 12 WD 8 NU NU 8 NU 8 NU 1
= Meksyk Pedro Rodríguez 6 1
Włochy Giancarlo Baghetti WD 10 8 12 NU 7 8 0
Gerhard Mitter 9 0
Włochy Ludovico Scarfiotti 9 0
Meksyk Moisés Solana 10 0
Stany Zjednoczone Peter Revson NZ DK NW NU 14 13 0
Stany Zjednoczone Ronnie Bucknum WD 13 NU NU 0
Stany Zjednoczone Hap Sharp NU 13 0
Wielka Brytania John Taylor 14 NP 0
Holandia Carel Godin de Beaufort NU NZ 0
Belgia André Pilette WD NU NZ NP 0
Wielka Brytania Ian Raby NU NZ 0
Australia Frank Gardner NU 0
Edgar Barth NU 0
Austria Jochen Rindt NP NU 0
Portugalia Mário de Araújo Cabral NU 0
Bernard Collomb NZ 0
Rodezja John Love NZ 0
Włochy Giacomo Russo NZ 0
Wielka Brytania Richard Attwood NW WD 0
Szwajcaria Jean-Claude Rudaz NW 0

‡ – Bolid współdzielony.

Klasyfikacja konstruktorów[edytuj | edytuj kod]

Punktacja:
Wyścig: 9-6-4-3-2-1 (sześć pierwszych pozycji)
Do klasyfikacji zaliczano 6 najlepszych wyników
Tylko jeden, najwyżej uplasowany kierowca danego konstruktora, zdobywał dla niego punkty

Poz. Konstruktor MON
Monako
NED
Holandia
BEL
Belgia
FRA
GBR
Wielka Brytania
GER
AUT
Austria
ITA
Włochy
USA
Stany Zjednoczone
MEX
Meksyk
Pkt.
1 Włochy Ferrari 10 2 NU 9 (3) 1 1 1 2 2 45 (49)
2 Wielka Brytania BRM 1 (4) (4) 2 2 2 2 (4) 1 8 42 (51)
3 Wielka Brytania Lotus-Climax 3 1 1 4 1 8 NU (6) (5) 4 37 (40)
4 Wielka Brytania Brabham-Climax 7 6 3 1 4 10 3 10 NU 1 30
5 Wielka Brytania Cooper-Climax 5 7 2 6 6 NU NU 2 NU 7 16
6 Wielka Brytania Brabham-BRM 9 NU 11 4 NU 7 3 13 7
7 Wielka Brytania BRP-BRM NU 7 NU 10 5 5 6 12 5
8 Wielka Brytania Lotus-BRM 6 5 NU 8 NU 11 8 13 8 NU 3
Japonia Honda 13 NU NU 0
Wielka Brytania Scirocco-Climax WD NU NZ 0
Porsche NU NW 0
Wielka Brytania Brabham-Ford NU 0
Wielka Brytania Derrington-Francis-ATS NU 0
Poz. Konstruktor MON
Monako
NED
Holandia
BEL
Belgia
FRA
GBR
Wielka Brytania
GER
AUT
Austria
ITA
Włochy
USA
Stany Zjednoczone
MEX
Meksyk
Pkt.