Zamek w Satanowie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: regeneracja szablonu {{Budynek infobox}}
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Historia: ilustracja
Linia 34: Linia 34:


== Historia ==
== Historia ==
Po śmierci w 1523 r. ostatniego z rodu Stanisława Odrowąża jego córka Zofia poślubiła Jana Krzysztofa Tarnowskiego, wojewodę ruskiego<ref name=Geo>{{cytuj książkę|nazwisko=Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski|tytuł=Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. X|miejsce=Warszawa| data=1880-1902| strony=336-39}}</ref><ref>Stanisław Odrowąż, syn Jana poślubił Annę, księżnę mazowiecką, z którą miał córkę Zofię</ref>. Po bezpotomnym małżeństwie z Tarnowskim, Zofia wyszła za mąż za Jana Kostkę, z którym miała córkę Katarzynę. Poślubiając Adama Hieronima Sieniawskiego, podczaszę koronnego<ref name=Geo/>, wniosła w posagu Satanów, który w rodzinie Sieniawskich był do [[XVIII wiek|XVIII w]]<ref name=Zamek>{{cytuj stronę| url = http://www.ruinyizamki.pl/kresy/satanow.html|tytuł=Satanów|data dostępu=3.9.13| strony=}}</ref>. Zamek na przestrzeni wieków wielokrotnie był nękany przez [[Tatarzy|Tatarów]], w tym parokrotnie niszczony i grabiony na przykład w latach: 1523 i 1651, kiedy został zdobyty i zrujnowany przez [[Kozacy|Kozaków]]<ref name=Ukraina/>. Po tych wydarzeniach miejscową ludność książę zwalniał od płacenia podatków. Pod panowanie Turcji [[Podole]] trafia w 1672 r., ale rok później Satanów jest znów polski. Ten stan rzeczy trwa tylko trzy lata, kiedy sułtan Mohamed IV grabi i niszczy Podole w zemście za śmierć syna. W Satanowie opanowuje zamek i morduje 4 tys. jego obrońców<ref name=Geo/>. Do Sieniawskich zamek wrócił w 1699 r. [[Adam Mikołaj Sieniawski]], kasztelan krakowski i hetman wielki koronny w 1711 r. gościł w Satanowie cara Rosji [[Piotr I Wielki|Piotra Wielkiego]]<ref name=Geo/>. Ze względu na to, że zamek w latach 1700-24<ref name=Ukraina/> był w odbudowie po zniszczenia spowodowanych nawałą turecką car mieszkał w domu, znajdującym się w pobliżu zamku. Na ścianie domu po tym fakcie umieszczono tablicę na pamiątkę tego wydarzenia<ref name=Zamek/>.
Po śmierci w 1545 r. ostatniego z rodu [[Stanisław Odrowąż ze Sprowy (zm. 1545)|Stanisława Odrowąża]] jego córka [[Zofia ze Sprowy Odrowążówna|Zofia]] poślubiła [[Jan Krzysztof Tarnowski|Jana Krzysztofa Tarnowskiego]], wojewodę ruskiego<ref name=Geo>{{cytuj książkę|nazwisko=Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski|tytuł=Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. X|miejsce=Warszawa| data=1880-1902| strony=336-39}}</ref><ref>Stanisław Odrowąż, syn Jana poślubił Annę, księżnę mazowiecką, z którą miał córkę Zofię</ref>. Po bezpotomnym małżeństwie z Tarnowskim, Zofia wyszła za mąż za [[Jan Kostka|Jana Kostkę]], z którym miała córkę [[Katarzyna Sieniawska|Katarzynę]]. Poślubiając [[Adam Hieronim Sieniawski (podczaszy koronny)|Adama Hieronima Sieniawskiego]], podczaszego koronnego<ref name=Geo/>, wniosła w posagu Satanów, który w rodzinie Sieniawskich był do [[XVIII wiek|XVIII w]]<ref name=Zamek>{{cytuj stronę| url = http://www.ruinyizamki.pl/kresy/satanow.html|tytuł=Satanów|data dostępu=3.9.13| strony=}}</ref>. Zamek na przestrzeni wieków wielokrotnie był nękany przez [[Tatarzy|Tatarów]], w tym parokrotnie niszczony i grabiony na przykład w latach: 1523 i 1651, kiedy został zdobyty i zrujnowany przez [[Kozacy|Kozaków]]<ref name=Ukraina/>. Po tych wydarzeniach miejscową ludność książę zwalniał od płacenia podatków. Pod panowanie Turcji [[Podole]] trafia w 1672 r., ale rok później Satanów jest znów polski. Ten stan rzeczy trwa tylko trzy lata, kiedy sułtan Mohamed IV ograbił i zniszczył Podole w zemście za śmierć syna. W Satanowie opanował zamek i zamordował 4 tys. jego obrońców<ref name=Geo/>. Do Sieniawskich zamek wrócił w 1699 roku po zakończeniu wojny z Turcją. [[Adam Mikołaj Sieniawski]], kasztelan krakowski i hetman wielki koronny w 1711 r. gościł w Satanowie cara Rosji [[Piotr I Wielki|Piotra Wielkiego]]<ref name=Geo/>. Ze względu na to, że zamek w latach 1700-24<ref name=Ukraina/> był w odbudowie po zniszczenia spowodowanych nawałą turecką car mieszkał w domu, znajdującym się w pobliżu zamku. Na ścianie domu umieszczono tablicę na pamiątkę tego wydarzenia<ref name=Zamek/>.
== Architektura ==
== Architektura ==
Obronny zamek miał kształt twierdzy<ref name=Geo/>, zbudowanej na planie pięcioboku z murami kurtynowymi<ref name=Ukraina/>. Nieregularne boki składały się: z trzech długich na 105 m, i dwóch długich na 85 m i 65 m. Pięć narożnych baszt, szerokich na 8,5 m, wychodziło przed fasadę murów. Cztery baszty, jak zamek, były pięciokątne a jedna bramna czworokątna. Druga baszta na najkrótszym boku, tym od miasta, też posiadała bramę<ref name=Zamek/>. W południowo-wschodnim narożniku stała, pamiętająca jeszcze Odrowążów baszta ostatniej obrony<ref name=Ukraina/>. Za podwójnym murem, wysokim czasami na ponad 10 m, który spinał ze sobą baszty wykopana była fosa i usypane wały. Pojedynczy mur był tylko od stromego i skalistego brzegu rzeki. Pod koniec XIX w. z pięciu baszt zamku Mikołaja Sieniawskiego stały tylko trzy już zrujnowane<ref name=Geo/>. W 1895 r. na zamku powstała cukrownia<ref name=Ukraina/> i przepompownia wody. Do czasów współczesnych z zamku zachowały się dwie okrągłe baszty<ref name=Ukraina/>, fragmenty budynku i murów<ref name=Zamek/>.
Zamek został zbudowany na planie pięcioboku<ref name=Geo/><ref name=Ukraina/>. Nieregularne boki składały się z trzech murów kurtynowych o długości 105, 85 i 65 metrów. Mury wzmacniało pięć narożnych baszt, szerokich na 8,5 m, które były wysunięte przed fasadę murów. Cztery baszty były pięciokątne a wieża bramna miała kształt czworokąta. Druga baszta na najkrótszym boku, tym od miasta, też posiadała bramę<ref name=Zamek/>. W południowo-wschodnim narożniku stała, pamiętająca jeszcze Odrowążów baszta ostatecznej obrony<ref name=Ukraina/>. Za podwójnym murem, wysokim miejscami na ponad 10 m, który spinał ze sobą baszty, wykopana była fosa i usypane wały. Pojedynczy mur był tylko od stromego i skalistego brzegu rzeki. Pod koniec XIX w. z pięciu baszt zamku Mikołaja Sieniawskiego stały już tylko trzy i były zrujnowane<ref name=Geo/>. W 1895 r. na zamku powstała cukrownia i przepompownia wody<ref name=Ukraina/>, co znacznie zniekształciło jego wygląd i doprowadziło do dewastacji substancji zabytkowej. Do czasów współczesnych z zamku zachowały się dwie okrągłe baszty, fragmenty budynku i murów<ref name=Ukraina/><ref name=Zamek/>.

== Galeria ==
<br /><gallery>
Plik:Satanow Orda.jpg|wg Napoleona Ordy
Plik:Замок в Сатанові.jpg
Plik:Sataniv castle 3.jpg
Plik:Замок (мур.) 14-16 ст.,1724 р. 04.JPG
Plik:Сатанів Замок-1.jpg
Plik:Sataniv Brama.jpg|Brama
Plik:Sataniv castle 10.jpg
</gallery>


== Przypisy ==
== Przypisy ==

Wersja z 14:00, 26 wrz 2019

Zamek w Satanowie
Ilustracja
Zamek w Satanowie
Państwo

 Ukraina

Miejscowość

Satanów

Typ budynku

zamek

Ukończenie budowy

XV w.

Zniszczono

1676-1699

Odbudowano

1700-1722

Pierwszy właściciel

Piotr Odrowąż

Kolejni właściciele

Jan Krzysztof Tarnowski, Adam Hieronim Sieniawski,

Położenie na mapie obwodu chmielnickiego
Mapa konturowa obwodu chmielnickiego, blisko lewej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Zamek w Satanowie”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Zamek w Satanowie”
Ziemia49°15′05″N 26°15′52″E/49,251389 26,264444

Zamek w Satanowie – zamek zbudowany w XV wieku nad brzegiem Zbrucza[1] ufundował Piotr Odrowąż, ówczesny właściciel Satanowa.

Historia

Po śmierci w 1545 r. ostatniego z rodu Stanisława Odrowąża jego córka Zofia poślubiła Jana Krzysztofa Tarnowskiego, wojewodę ruskiego[2][3]. Po bezpotomnym małżeństwie z Tarnowskim, Zofia wyszła za mąż za Jana Kostkę, z którym miała córkę Katarzynę. Poślubiając Adama Hieronima Sieniawskiego, podczaszego koronnego[2], wniosła w posagu Satanów, który w rodzinie Sieniawskich był do XVIII w[4]. Zamek na przestrzeni wieków wielokrotnie był nękany przez Tatarów, w tym parokrotnie niszczony i grabiony na przykład w latach: 1523 i 1651, kiedy został zdobyty i zrujnowany przez Kozaków[1]. Po tych wydarzeniach miejscową ludność książę zwalniał od płacenia podatków. Pod panowanie Turcji Podole trafia w 1672 r., ale rok później Satanów jest znów polski. Ten stan rzeczy trwa tylko trzy lata, kiedy sułtan Mohamed IV ograbił i zniszczył Podole w zemście za śmierć syna. W Satanowie opanował zamek i zamordował 4 tys. jego obrońców[2]. Do Sieniawskich zamek wrócił w 1699 roku po zakończeniu wojny z Turcją. Adam Mikołaj Sieniawski, kasztelan krakowski i hetman wielki koronny w 1711 r. gościł w Satanowie cara Rosji Piotra Wielkiego[2]. Ze względu na to, że zamek w latach 1700-24[1] był w odbudowie po zniszczenia spowodowanych nawałą turecką car mieszkał w domu, znajdującym się w pobliżu zamku. Na ścianie domu umieszczono tablicę na pamiątkę tego wydarzenia[4].

Architektura

Zamek został zbudowany na planie pięcioboku[2][1]. Nieregularne boki składały się z trzech murów kurtynowych o długości 105, 85 i 65 metrów. Mury wzmacniało pięć narożnych baszt, szerokich na 8,5 m, które były wysunięte przed fasadę murów. Cztery baszty były pięciokątne a wieża bramna miała kształt czworokąta. Druga baszta na najkrótszym boku, tym od miasta, też posiadała bramę[4]. W południowo-wschodnim narożniku stała, pamiętająca jeszcze Odrowążów baszta ostatecznej obrony[1]. Za podwójnym murem, wysokim miejscami na ponad 10 m, który spinał ze sobą baszty, wykopana była fosa i usypane wały. Pojedynczy mur był tylko od stromego i skalistego brzegu rzeki. Pod koniec XIX w. z pięciu baszt zamku Mikołaja Sieniawskiego stały już tylko trzy i były zrujnowane[2]. W 1895 r. na zamku powstała cukrownia i przepompownia wody[1], co znacznie zniekształciło jego wygląd i doprowadziło do dewastacji substancji zabytkowej. Do czasów współczesnych z zamku zachowały się dwie okrągłe baszty, fragmenty budynku i murów[1][4].

Galeria


Przypisy

  1. a b c d e f g Aleksander Strojny, Krzysztof Bzowski, Artur Grossman: Ukraina zachodnia: tam szum Prutu, Czeremoszu.... Kraków: Wyd. Bezdroża, 2005, s. 280=81. ISBN 83-921981-6-6.
  2. a b c d e f Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. X. Warszawa: 1880-1902, s. 336-39.
  3. Stanisław Odrowąż, syn Jana poślubił Annę, księżnę mazowiecką, z którą miał córkę Zofię
  4. a b c d Satanów. [dostęp 3.9.13].

Linki zewnętrzne