Bullarium Poloniae

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Bullarium Poloniae – zbiór archiwaliów watykańskich dotyczących Polski od roku 1000 do końca XV, wydany w siedmiu tomach.

Autorami byli pracownicy Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk: Irena Sułkowska-Kurasiowa i Stanisław Kuraś.

Wydawcą dwóch pierwszych tomów „Bullarium Poloniae” jest École française de Rome, kolejne tomy (III-VII) wydała rzymska fundacja papieska (Ośrodek Dokumentacji i Studium Pontyfikatu Jana Pawła II w Rzymie).

Zbiór otrzymał w 2003 główną nagrodę Wydawców Katolickich – Feniks.

Tom I (1000-1342)[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy tom został opracowany przez KUL oraz PAN i w 1982 opublikowany w wydawnictwie École française de Rome. Tom opatrzony jest dwujęzycznym wstępem Bulle papieskie jako źródło do dziejów Polski (s. XVII-XXI). Łącznie, tom liczy 386 stron[1].

Bulle papieży (w kolejności chronologicznej):

Polskie miejscowości

Tom II (1342-1378)[edytuj | edytuj kod]

Drugi tom został opracowany przez KUL oraz PAN i w 1985 opublikowany w wydawnictwie École française de Rome. Tom opatrzony jest wstępem w języku francuskim, autorstwa prof. Jerzego Kłoczowskiego. Łącznie, tom liczy 483 strony.

Bulle papieży (w kolejności chronologicznej):

Tom III (1378-1417)[edytuj | edytuj kod]

Trzeci tom został opracowany przez KUL oraz PAN i w 1988 opublikowany przez Ośrodek Dokumentacji i Pontyfikatu Jana Pawła II w Rzymie. Wstępy: prof. Jerzy Kłoczowski (j. francuski) oraz Irena Sułkowska-Kurasiowa i Stanisław Kuraś (j. polski). Tylko 29% dokumentów tomu III było uprzednio już publikowanych. Łącznie, tom liczy 301 stron.

Bulle papieży (w kolejności chronologicznej):

Tom IV (1417-1431)[edytuj | edytuj kod]

Czwarty tom został opracowany przez PAN i w 1992 opublikowany przez Ośrodek Dokumentacji i Pontyfikatu Jana Pawła II w Rzymie. Zawiera ponad dwa i pół tysiąca pozycji, z czego zaledwie ok. 8% było wcześniej znanych historykom. Łącznie, tom liczy 580 stron.

Bulle papieża:

Tom V (1431-1449)[edytuj | edytuj kod]

Piąty tom został opracowany przez PAN Instytut Historii oraz KUL i w 1995 opublikowany przez Ośrodek Dokumentacji i Pontyfikatu Jana Pawła II w Rzymie. Oprócz przebadania Archiwum Soboru Bazylejskiego, które uległo rozproszeniu i częściowemu zniszczeniu, autorzy monografii wykorzystali bezpośrednio kodeksy z Rzymu, Wiednia, Paryża, Genewy i Lozanny. Przeprawadzono również kwerendę w Bibliotece Narodowej w Wiedniu (Maria Kowalczyk). W kwerendzie watykańskiej brali udział Anna i Hubert Wajsowie. Wstęp i opracowanie Irena Sułkowska-Kurasiowa oraz Stanisław Kuraś. Łącznie, tom liczy 356 stron.

Bulle (w kolejności chronologicznej):

Tom VI (1447-1464)[edytuj | edytuj kod]

Szósty tom został opracowany przez PAN Instytut Historii oraz KUL i w 1998 opublikowany przez Ośrodek Dokumentacji i Pontyfikatu Jana Pawła II w Rzymie. Wstęp i opracowanie Irena Sułkowska-Kurasiowa oraz Stanisław Kuraś. W kwerendzie watykańskiej brali udział także o. dr Paweł Sczaniecki OSB oraz dr Maria Kowalczyk. Zaledwie ok. 11% pozycji uwzględnionych w tomie VI było już uprzednio publikowanych. Łącznie, tom liczy 472 strony.

Bulle papieży (w kolejności chronologicznej):

Tom VII (1464-1471)[edytuj | edytuj kod]

Siódmy tom został opracowany przez PAN Instytut Historii oraz KUL i w 2006 opublikowany przez Ośrodek Dokumentacji i Pontyfikatu Jana Pawła II w Rzymie. Podobnie, jak w tomach poprzednich, t. VII zawiera wiele nieznanych dotychczas informacji o dostojnikach kościelnych, szlachcie, parafiach, klasztorach, katedrach, kolegiach i ich uposażeniu. W zapiskach pojawiają się również osoby świeckie z różnych warstw społecznych. Wstęp i opracowanie Irena Sułkowska-Kurasiowa oraz Stanisław Kuraś. Łącznie, tom liczy 356 stron.

Bulle papieża:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stanisław Kuraś: Bullarium Poloniae t. 1 1000-1342. Romae: Żcole Francais de Rome, PAN. Inst. Hist.; Katol. Uniw. Lubelski, 1982.