Jan Karol Czartoryski
Jan Karol Czartoryski (ur. ok. 1626 roku–zm. w 1680 roku) – podkomorzy krakowski.
Był trzecim synem Mikołaja wojewody wołyńskiego i księżniczki Izabelli Koreckiej. Był właścicielem wielu starostw: śniatyńskiego, lanckorońskiego (1676-1694), markowskiego, puńskiego, bochneńskiego i wielickiego. W roku 1656 został starostą żywieckim i wtedy czynnie brał udział w powstaniu przeciwko Szwedom. Już wtedy był żonaty z Anną Zebrzydowską, starszą córką Michała miecznika koronnego. 24 stycznia 1668 został obrany marszałkiem sejmu, chociaż król był za łużyckim podkomorzym drohickim, i był nim do 7 marca 1668.
W 1669 roku był elektorem Michała Korybuta Wiśniowieckiego z województwa krakowskiego[1]. Elektor Jana III Sobieskiego z województwa krakowskiego w 1674 roku[2].
W 3 marca 1668 umarła mu żona. W maju ożenił się po raz drugi z wdową po hetmanie Gosiewskim, Magdaleną Konopacką, kasztelanką elbląską. Z pierwszą żoną miał córkę Teklę wydana za Jerzego Krasickiego stolnika przemyskiego oraz trzech synów Kazimierza Mikołaja, Samuela Jana i Michała. Z drugą miał Helenę Konstancję Deodatę i synów Antoniego Dominika starostę lanckorońskiego i Józefa
- Czartoryscy herbu Pogoń Litewska
- Członkowie stanu rycerskiego I Rzeczypospolitej
- Elektorzy Jana III Sobieskiego
- Elektorzy Michała Korybuta Wiśniowieckiego
- Elektorzy władców Polski (województwo krakowskie)
- Marszałkowie Sejmu I Rzeczypospolitej
- Starostowie bocheńscy
- Starostowie lanckorońscy
- Starostowie puńscy
- Starostowie śniatyńscy
- Starostowie wieliccy
- Podkomorzowie krakowscy
- Urodzeni w XVII wieku
- Urzędnicy ziemscy I Rzeczypospolitej
- Zmarli w 1680