Andrzej Franciszek Kotowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Andrzej Franciszek Kotowicz
Herb
Korczak
Rodzina Kotowiczowie herbu Korczak
Data i miejsce urodzenia ok. 1618
Odelsk (zapewne)
Data śmierci 1682
Żona

Barbara Cecylia (zm. ok. 1699)

Dzieci

Jan Franciszek Kotowicz, starosta grodzieński

Andrzej Franciszek Kotowicz herbu Korczak (ur. ok. 1618 roku w Odelsku lub okolicy, zm. w 1682 roku) – polityk i dyplomata, marszałek sejmu zwyczajnego w Warszawie w 1667 roku[1], wielokrotny poseł sejmowy, kasztelan wileński.

Sprawowane urzędy[edytuj | edytuj kod]

Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Obojga Narodów[edytuj | edytuj kod]

  • 1652 (I) - z Powiatu Grodzieńskiego
  • 1652 (II) - z Powiatu Grodzieńskiego
  • 1658 - z Powiatu Grodzieńskiego
  • 1661 - z Powiatu Grodzieńskiego
  • 1662 - z Powiatu Grodzieńskiego
  • 1665 - z Powiatu Grodzieńskiego
  • 1666 (sejm wiosenny i jesienny[3]) - z Powiatu Grodzieńskiego[4]
  • 1667 - z Powiatu Grodzieńskiego, marszałek
  • 1668 (II) - z Powiatu Grodzieńskiego[5]
  • 1669 (I) - z Powiatu Grodzieńskiego[6]

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny średniej szlachty grodzieńskiej. Towarzyszył królewiczowi Janowi Kazimierzowi w jego podróży po Europie, podjętej 27 stycznia 1638. Został wspólnie z nim uwięziony na rozkaz kardynała Richelieu 10 maja 1638 i umieszczony w zamku Salon w Prowansji, w którym przebywał do początku sierpnia 1638.

Po powrocie do kraju podjął służbę na dworze, w 1648 podpisał wraz z powiatem Kowieńskim elekcję Jana Kazimierza. Otrzymał od niego w 1652 starostwo grodzieńskie, w 1652 posłował z Grodzieńskiego na sejm. Dnia 3 czerwca 1657 mianowany został kuchmistrzem Wielkiego Księstwa Litewskiego; był także w latach 1657 – 1665 horodniczym i derewniczym wileńskim. W marcu 1658 został pisarzem wielkim Wielkiego Księstwa Litewskiego i zajmował się odtąd sprawami stosunków z Rosją.

Wiosną 1658 przebywał w Chludowie na Litwie, zabiegał u hetmana Pawła Sapiehy, w porozumieniu z Bogusławem Radziwiłłem, o zaopatrzenie Słucka i fortec pogranicznych w załogi i zapasy. Latem tegoż roku był posłem na sejm nadzwyczajny. W maju 1660 prowadził rokowania z przedstawicielami cara. W latach 1661 – 1662 był posłem grodzieńskim na sejmy zwyczajne i nadzwyczajny, obradujące w Warszawie. W 1662 został członkiem deputacji sejmowej nadzorującej prace komisji powołanej do rokowań z Moskwą. W maju i czerwcu 1665 jako jeden z przedstawicieli Rady Senatu, prowadził rokowania z diakiem carskim Bogdanowem. 31 maja 1665 podpisał instrukcję na rokowania z Moskwą. Współpracował z Bogusławem Radziwiłłem, z którym porozumiewał się stale za pośrednictwem Szczęsnego Morsztyna.

W 1666 został po raz kolejny posłem grodzieńskim na sejm. Na sejmie tym wszedł w skład komisji, której zadaniem był podział sum pieniężnych otrzymanych mocą traktatu andruszowskiego od cara Aleksieja Michajowicza dla szlachty polskiej, której Rosja zajęła ziemie. W 1669 podpisał elekcję Michała Korybuta.

W 1671 z polecenia króla zajmował się odbudową zamku wileńskiego i regulacją koryta rzeki Wilejki. W styczniu 1672 r. otrzymał kasztelanię wileńską. Był deputatem z Senatu do Rady Wojennej przy królu w 1673 roku[7]. W czasie elekcji 1674 roku został sędzią generalnego sądu kapturowego[8]. Elektor Jana III Sobieskiego z województwa wileńskiego w 1674 roku[9]. W 1676 został członkiem Trybunału Skarbowego i komisarzem do spraw zamku i miasta Grodna.

Według Kaspra Niesieckiego zmarł podczas jednej z misji dyplomatycznych do Moskwy[10]

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Nie znamy jego rodziców. Niesiecki twierdzi, że jego braćmi rodzonymi był Jan Kazimierz, stolnik orszański oraz Eustachy, biskup smoleński[11]. Jego żoną była Barbara Cecylia nieznanego nazwiska, którą miał syna Jana Franciszka, starostę grodzieńskiego,

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Polski Słownik Biograficzny T. XIV, Wrocław – Warszawa – Kraków 1968.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Władysław Konopczyński, Chronologia sejmów polskich 1493–1793, Kraków 1948, s. 154-155.
  2. ↑ Urzędnicy Centralni i dostojnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego, pod red. A. Gąsiorowskiego, Kórnik 1994, s. 64, 130, 217; Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego, T. I, Województwo Wileńskie XIV-XVIII wiek, pod red. A. Rachuby, W. 2004, s. 84, 100, 104, 112, 206, 676; Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego, T. II, Województwo Trockie XIV-XVIII wiek, pod red. A. Rachuby, W. 2009, s. 269,338, 606
  3. ↑ Paweł Krakowiak, Dwa Sejmy w 1666 roku, Toruń 2010, s. 490.
  4. ↑ Paweł Krakowiak, Dwa Sejmy w 1666 roku, Toruń 2010, s. 483.
  5. ↑ Diariusz z Sejmu 1668 (abdykacyjnego), w Rękopisie nr 247, k.6-v., Biblioteka Ossolińskich we Wrocławiu
  6. ↑ J.Dunin-Borkowski, M. Dunin-Wąsowicz, Elektorowie królów Władysława IV, Michała Korybuta, Stanisława Leszczyńskiego i spis stronników Augusta III, [w:] Roczniku Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie, T.1., Lwów 1908, s. 102
  7. ↑ Volumina Legum, t. V, Petersburg 1860, s. 64.
  8. ↑ Porządek Na Seymie Walnym Elekcyey Między Warszawą a Wolą, przez opisane Artykuły do samego tylko Aktu Elekcyey należące, uchwalony y postanowiony, Roku Pańskiego Tysiąc Szesc Set Siedmdziesiat Czwartego, dnia Dwudziestego Miesiaca Kwietnia, s. 7.
  9. ↑ Volumina Legum, t. V, Petersburg 1860, s. 149.
  10. ↑ Herbarz Polski Kacpra Niesieckiego S.J., powiększony dodatkami z późniejszych autorów, rekopismów, dowodów urzędowych i wydany przez Jana Nepomucena Bobrowicza, Lipsk 1840, T.V, s.229
  11. ↑ Herbarz Polski Kacpra Niesieckiego S.J., powiększony dodatkami z późniejszych autorów, rekopismów, dowodów urzędowych i wydany przez Jana Nepomucena Bobrowicza, Lipsk 1840, T.V, s.229-230
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrzej_Franciszek_Kotowicz&oldid=56677722”