Jowian
|
||||
|
||||
 |
||||
| Cesarz rzymski | ||||
| Okres panowania | od 27 czerwca 363 do 17 lutego 364 |
|||
| Dane biograficzne | ||||
| Dynastia | konstantyjska | |||
| Data urodzenia | ok. 331 | |||
| Data i miejsce śmierci | 17 lutego 364 Dadastana |
|||
| Moneta | ||||
 |
||||
Jowian, właściwie Flavius Iovianus (ur. ok. 331 – zm. 17 lutego 364), cesarz rzymski (27 czerwca 363 do 17 lutego 364). Panował jako Imperator Caesar Flavius Iovianus Augustus.
Życiorys[edytuj]
Jowian przyszedł na świat ok. 331 roku w Sinigidunum (w rzymskiej prowincji Moesia) jako syn Warroniana, dowódcy straży przybocznej (domestici et protectores) Konstantyna II. Jowian również dołączył do gwardii i w 363 roku został jej dowódcą.
Po śmierci Juliana Apostaty, rada wojskowa zebrała się, by wybrać nowego cesarza. Ich pierwszym wyborem był Salutius Secundus, prefekt pretorianów, jednak ten odrzucił proponowany urząd[1]. Kolejnym wyborem rady był Jowian.
Po wyborze na cesarza Jowian dowodził wycofującymi się z Persji wojskami rzymskimi. Nowy cesarz zawarł z Persami pokój na 30 lat, oddając im ziemie za Tygrysem, Nisibis i Singarę. Cofnął też niekorzystne dla chrześcijan decyzje swojego poprzednika i otwarcie popierał tę religię, choć dozwolił również poganom na wyznawanie swojej wiary[1].
1 stycznia cesarz wraz ze swym maleńkim synem Warronianem objął konsulat. Cesarz w drodze do Europy zatrzymał się w Dadastanie, gdzie spał w świeżo wybielonym pokoju, w którym dobrze napalono węglem drzewnym. Cesarz zmarł najprawdopodobniej w wyniku zaczadzenia. Jowian został pochowany w Konstantynopolu w Kościele Świętych Apostołów.
Rodzina[edytuj]
Jowian był żonaty z Charyto, córką Lucyliana, naczelnika jazdy w Ilirii za panowania Konstancjusza II. Przypuszcza się, że małżeństwo zawarto ok. 361 roku[2]. Z tego małżeństwa pochodziło dwóch synów.
Przypisy
- ↑ a b Timothy E. Gregory: A history of Byzantium. Malden [etc.]: Wiley-Blacwell, 2010, s. 82. ISBN 978-1-4051-8471-7.
- ↑ Aleksander Krawczuk, Poczet cesarzowych Rzymu, s. 226.
