Jowian

Jowian
Flavius Iovianus
	; Jowian w zbiorze Romanorum imperatorum effigies
	Cesarz rzymski
Okres	od 27 czerwca 363; do 17 lutego 364
Poprzednik	Julian Apostata
Następca	Walentynian I
	Dane biograficzne
Dynastia	konstantyńska
Data i miejsce urodzenia	ok. 331 ; Singidunum
Data i miejsce śmierci	17 lutego 364 ; Dadastana
Przyczyna śmierci	zaczadzenie (?)
Miejsce spoczynku	Kościół śś. Apostołów, Konstantynopol
Ojciec	Warronian
Żona	Charyto
	Moneta
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jowian (ur. ok. 331, zm. 17 lutego 364) – cesarz rzymski od 27 czerwca 363 do 17 lutego 364 roku, panujący jako Imperator Caesar Flavius Iovianus Augustus.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jowian urodził się ok. 331 roku w Sinigidunum (w rzymskiej prowincji Mezja) jako syn Warroniana, dowódcy straży przybocznej (domestici et protectores) Konstantyna II. Jowian również dołączył do gwardii i w 363 roku został jej dowódcą.

Po śmierci Juliana Apostaty, rada wojskowa zebrała się, by wybrać nowego cesarza. Ich pierwszym wyborem był Salutius Secundus, prefekt pretorianów, jednak ten odrzucił propozycję^[1]. Kolejnym wyborem rady był Jowian.

Po wyborze na cesarza Jowian dowodził wycofującymi się z Persji wojskami rzymskimi. Nowy cesarz zawarł z Persami pokój na 30 lat, oddając im ziemie za Tygrysem, Nisibis i Singarę. Cofnął też niekorzystne dla chrześcijan decyzje swojego poprzednika i otwarcie popierał tę religię, choć dozwolił również poganom na wyznawanie swojej wiary^[1].

1 stycznia cesarz wraz ze swym maleńkim synem Warronianem objął konsulat. Cesarz w drodze do Europy zatrzymał się w Dadastanie, gdzie nocował w świeżo wybielonym pokoju, w którym dobrze napalono węglem drzewnym. Cesarz zmarł najprawdopodobniej w wyniku zaczadzenia. Jowian został pochowany w Konstantynopolu w Kościele Świętych Apostołów.

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Jowian był żonaty z Charyto, córką Lucyliana, naczelnika jazdy w Ilirii za panowania Konstancjusza II. Przypuszcza się, że małżeństwo zawarto ok. 361 roku^[2]. Z tego małżeństwa pochodziło dwóch synów.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Timothy E. Gregory: A history of Byzantium. Malden [etc.]: Wiley-Blacwell, 2010, s. 82. ISBN 978-1-4051-8471-7.
↑ Aleksander Krawczuk, Poczet cesarzowych Rzymu, s. 226.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Thomas Banchich, "Jovian", De Imperatoribus Romanis.

[gregory-1] Timothy E. Gregory: A history of Byzantium. Malden [etc.]: Wiley-Blacwell, 2010, s. 82. ISBN 978-1-4051-8471-7.

[2] Aleksander Krawczuk, Poczet cesarzowych Rzymu, s. 226.

[1]

[2]

Dynastia julijsko-klaudyjska	Oktawian August (27 p.n.e. – 14 n.e.) Tyberiusz (14–37) Kaligula (37–41) Klaudiusz (41–54) Neron (54–68)
Rok czterech cesarzy	Galba (68–69) Oton (69) Witeliusz (69)
Flawiusze	Wespazjan (69–79) Tytus (79–81) Domicjan (81–96)
Dynastia Antoninów	Nerwa (96–98) Trajan (98–117) Hadrian (117–138) Antoninus Pius (138–161) Marek Aureliusz (161–180) Lucjusz Werus (161–169) Kommodus (180–192)
Bez dynastii	Pertynaks (193) Didiusz Julianus (193)
Sewerowie	Septymiusz Sewer (193–211) Geta (211–212) Karakalla (211–217) Makrynus (217–218) Diadumenian (218) Heliogabal (218–222) Aleksander Sewer (222–235)
Kryzys wieku III	Maksymin Trak (235–238) Gordian I i Gordian II (238) Pupien i Balbin (238) Gordian III (238–244) Filip I Arab (244–249) Filip II (247–249) Decjusz (249–251), Herenniusz i Hostylian (251) Trebonian Gallus i Woluzjan (251–253) Emilian (253) Walerian I (253–260) Galien (253–268) Klaudiusz II Gocki (268–270) Kwintyllus (270) Aurelian (270–275) Tacyt (275–276) Florian (276) Probus (276–282) Karus (282–283) Numerian (283–284) i Karinus (283–285)
Tetrarchia i Dynastia konstantyńska	Dioklecjan (284–305) Maksymian (286–305) Konstancjusz I Chlorus (293–306) Galeriusz (293–311), Sewer II (305–307), Maksymin Daja (305–313) Maksencjusz (306–312) Konstantyn I Wielki (306–337), Licyniusz (308–324) i Licyniusz II (317–324) Konstantyn II (337–340) Konstans I (337–350) i Konstancjusz II (337–361) Julian Apostata (361–363) Jowian (363–364)
Dynastia walentyniańska	Walentynian I (364–375), Walens (364–378), Gracjan (367–383), Walentynian II (375–392) i Eugenius (392–394)
Dynastia teodozjańska	Teodozjusz I Wielki (392–395)
Cesarstwo zachodniorzymskie	Honoriusz (395–423) Konstancjusz III (421) Jan (423–425) Walentynian III (425–455) Petroniusz Maksymus (455) Awitus (455–456) Majorian (457–461) Libiusz Sewer (461–465) Antemiusz (467–472) Olibriusz (472) Gliceriusz (473–474) Juliusz Nepos (474–475) Romulus Augustulus (475–476)