Gelazjusz I: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Robot skopiował szablon {{Kontrola autorytatywna}} z en:Pope Gelasius I, de:Gelasius I.. |
|||
Linia 102: | Linia 102: | ||
{{Władca-Papież|poprzednik=[[Feliks III]]|następca=[[Anastazy II]]|lata=492 – 496}} |
{{Władca-Papież|poprzednik=[[Feliks III]]|następca=[[Anastazy II]]|lata=492 – 496}} |
||
{{Papieże}} |
{{Papieże}} |
||
{{Kontrola autorytatywna|VIAF=79147864|LCCN=n/82/133707|GND=118538292|TYP=p}} |
|||
{{DEFAULTSORT:Gelazjusz 1}} |
{{DEFAULTSORT:Gelazjusz 1}} |
Wersja z 01:51, 9 kwi 2013
Święty Kościoła katolickiego Papież | |
Data urodzenia |
ok. 410 |
---|---|
Data śmierci | |
Miejsce pochówku | |
Wyznanie | |
Kościół | |
Pontyfikat |
{{{tytuły}}} | |
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{podpis grafiki}}}]] {{{podpis grafiki}}} | |
Data i miejsce urodzenia |
{{{data urodzenia}}} |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
{{{data śmierci}}} |
Czczony przez |
{{{kościół}}} |
Beatyfikacja |
{{{data beatyfikacji}}} |
Kanonizacja |
{{{data kanonizacji}}} |
Wspomnienie |
{{{wspomnienie}}} |
Atrybuty |
{{{atrybuty}}} |
Patron |
{{{patron}}} |
Szczególne miejsca kultu |
{{{miejsce kultu}}} |
[[Plik:{{{faksymile}}}|130x100px|alt=Faksymile|{{{opis faksymile}}}]] {{{opis faksymile}}} |
Gelazjusz I, (także Gelazy I; zm. 19 listopada 496) – święty Kościoła katolickiego, papież w okresie od 1 marca 492 do 21 listopada 496 roku[1].
Biografia
Pochodzący z Afryki sekretarz papieży Symplicjusza i Feliksa III urodził się w Rzymie[2]. W obliczu trwającej schizmy akacjańskiej, a także narastających konfliktów ze Wschodem i szerzących się poglądów pelagiańskich podjął wiele działań mających na celu pokonanie piętrzących się przed Kościołem trudności. Bronił wypracowanych przez Leona I na Soborze chalcedońskim formuł chrystologicznych[2]. Łączyły go znakomite relacje z Teodorykiem Wielkim, następcą Odoakera, do którego zwracał się m.in. z prośbą o pomoc dla ubogich[2].
Sformułował dogmat o grzechu pierworodnym i jako pierwszy tezę rozdziału władzy cesarskiej i papieskiej, która w późniejszych latach znalazła swoje rozwinięcie w ideach z okresu walki z cesarstwem. Wiele zarządzeń dyscyplinarnych Gelazjusza weszło na stałe do prawodawstwa kościelnego.
Okres pontyfikatu św. Gelazego nazywany jest okresem gelazjańskiego renesansu.
W 494 w liście do cesarza Bizancjum sformułował doktrynę dwuwładzy[1]. W tym samym roku, na synodzie ogłosił zasady kształcenia duchownych i podziału funduszy kościelnych[2]. Podczas swojego pontyfikatu zwalczał tendencje heterodoksyjne, a w szczególności arianizm, monofizytyzm. Wydał w tym celu też traktat De duobus naturis in Christo. Zwalczał także manicheizm, pelagianizm[3].
Błędnie[1] przypisuje mu się autorstwo Decretum Gelasianum – anonimowej kompilacji z początku VI w. zawierającej pięć części:
- O Duchu Świętym i o imionach Chrystusa
- O kanonie Pisma Świętego
- O prymacie rzymskim i o siedzibach patriarszych
- O uznawanych soborach powszechnych
- O dziełach, które należy przyjąć
Dekret znany jest także pod nazwą Epistula decretalis de libris recipiendis et non recipiendis (Dekret o księgach, które należy przyjąć oraz odrzucić)[4][3].
Gelazjusz nie jest także autorem tzw. Sakramentariusza Gelazego[1].
Jego wspomnienie wymienione jest w Martyrologium Rzymskim 21 listopada[2].
Zobacz też
- kult świętych
- modlitwa za wstawiennictwem świętego
- święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
- dogmat o nieomylności papieża
- Gelazy (imię)
- ↑ a b c d Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 31. ISBN 83-7006-437-X.
- ↑ a b c d e John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 72-74. ISBN 83-06-02633-0.
- ↑ a b Por. V. Grossi OSA. L'auctoritas di Agostino sul «Peccatum originis» da Cartagine (418) a Trento (1546). „Augustinianum”. 31 (1991), s. 340-341. Rzym: Instytut Patrystyczny «Augustinianum».
- ↑ Wydanie krytyczne: "Texte und Untersuchungen" 38/4, wydał Dobschütz, Lipsk 1912.
Bibliografia
- Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 2: D-G. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 445/446. ISBN 83-7097-374-4.
- Praca zbiorowa,Historia powszechna Tom 7 Od upadku cesarstwa rzymskiego do ekspansji islamu. Karol Wielki, Mediaset Group SA, 2007, ss. 50, ISBN 978-84-9819-814-0.
- Pope St. Gelasius I. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-09-26]. (ang.).
- ISNI: 0000000354601867
- VIAF: 50579250
- ULAN: 500355701
- LCCN: n82133707
- GND: 118538292
- LIBRIS: 53hkkmnp0hzkhrw
- BnF: 13484679t
- SUDOC: 027525643
- SBN: SBLV275569
- NKC: skuk0002619
- BNE: XX1312123
- NTA: 071434291
- BIBSYS: 90793225
- CiNii: DA04334347
- PLWABN: 9810671690405606
- NUKAT: n00050122
- J9U: 987007273164905171
- CANTIC: a10477093
- CONOR: 205421411
- ΕΒΕ: 89872
- WorldCat: lccn-n82133707