Numerian

Numerian
Marcus Aurelius Numerius Numerianus
	; Fikcyjna podobizna Numeriana w XVI-wiecznym Romanorum imperatorum effigies
	Cesarz rzymski
Okres	od 283; do 284
Poprzednik	Karus
Następca	Dioklecjan
	Dane biograficzne
Dynastia	cesarze iliryjscy
Data urodzenia	ok. 260
Data i miejsce śmierci	jesienią 284 ; okolice Nikomedii
Ojciec	Karus
Rodzeństwo	Karynus
	Moneta
	; Antoninian Numeriana z wyobrażeniem Pax (bogini Pokoju)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Numerian, Marcus Aurelius Numerius Numerianus (ur. ok. 260, zm. jesienią 284) – cesarz rzymski w latach 283–284, młodszy syn cesarza Karusa (282–283). Ze swym bratem Karynusem współrządził około 14 miesięcy.

Latem 282 n.e. został mianowany przez ojca cezarem razem ze starszym bratem Karynusem. Był związany małżeństwem z córką prefekta pretorianów Arriusza Apra. Podczas kampanii perskiej, po śmierci ojca latem 283 pod Ktezyfonem przybrał tytuł augusta. Zakończył wojnę z Persami i wyruszył z armią w drogę powrotną. Zmarł w tym czasie i w obozie pod Nikomedią odnaleziono go martwego. Przypuszcza się, iż zginął w wyniku spisku zorganizowanego przez Apra^[1]^[2]. Po jego zgonie wojsko ogłosiło cesarzem Dioklecjana, członka jego straży przybocznej, który w 285 pokonał Karynusa w bitwie nad rzeką Margus (obecnie Morawa)^[3]^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Krawczuk 1991 ↓, s. 141–142.
↑ ^a ^b Cary i Scullard 1992 ↓, s. 366.
↑ Krawczuk 1991 ↓, s. 145.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Max Cary, Howard Hayes Scullard: Dzieje Rzymu: Od najdawniejszych czasów do Konstantyna. Tłum. Jerzy Schwakopf. T. 2. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1992. ISBN 83-06-01859-1.
Aleksander Krawczuk: Poczet cesarzy rzymskich. Dominat. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo "Iskry", 1991, s. 141–146. ISBN 83-207-1099-5.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Zbiór monet Numeriana na stronie wildwinds.com. [dostęp 2016-06-09]. (ang.).

[CITEREFKrawczuk1991141–142-1] Krawczuk 1991 ↓, s. 141–142.

[CITEREFCaryScullard1992366-2] Cary i Scullard 1992 ↓, s. 366.

[CITEREFKrawczuk1991145-3] Krawczuk 1991 ↓, s. 145.

[1]

[2]

[3]

Dynastia julijsko-klaudyjska	Oktawian August (27 p.n.e. – 14 n.e.) Tyberiusz (14–37) Kaligula (37–41) Klaudiusz (41–54) Neron (54–68)
Rok czterech cesarzy	Galba (68–69) Oton (69) Witeliusz (69)
Flawiusze	Wespazjan (69–79) Tytus (79–81) Domicjan (81–96)
Dynastia Antoninów	Nerwa (96–98) Trajan (98–117) Hadrian (117–138) Antoninus Pius (138–161) Marek Aureliusz (161–180) Lucjusz Werus (161–169) Kommodus (180–192)
Bez dynastii	Pertynaks (193) Didiusz Julianus (193)
Sewerowie	Septymiusz Sewer (193–211) Geta (211–212) Karakalla (211–217) Makrynus (217–218) Diadumenian (218) Heliogabal (218–222) Aleksander Sewer (222–235)
Kryzys wieku III	Maksymin Trak (235–238) Gordian I i Gordian II (238) Pupien i Balbin (238) Gordian III (238–244) Filip I Arab (244–249) Filip II (247–249) Decjusz (249–251), Herenniusz i Hostylian (251) Trebonian Gallus i Woluzjan (251–253) Emilian (253) Walerian I (253–260) Galien (253–268) Klaudiusz II Gocki (268–270) Kwintyllus (270) Aurelian (270–275) Tacyt (275–276) Florian (276) Probus (276–282) Karus (282–283) Numerian (283–284) i Karinus (283–285)
Tetrarchia i Dynastia konstantyńska	Dioklecjan (284–305) Maksymian (286–305) Konstancjusz I Chlorus (293–306) Galeriusz (293–311), Sewer II (305–307), Maksymin Daja (305–313) Maksencjusz (306–312) Konstantyn I Wielki (306–337), Licyniusz (308–324) i Licyniusz II (317–324) Konstantyn II (337–340) Konstans I (337–350) i Konstancjusz II (337–361) Julian Apostata (361–363) Jowian (363–364)
Dynastia walentyniańska	Walentynian I (364–375), Walens (364–378), Gracjan (367–383), Walentynian II (375–392) i Eugenius (392–394)
Dynastia teodozjańska	Teodozjusz I Wielki (392–395)
Cesarstwo zachodniorzymskie	Honoriusz (395–423) Konstancjusz III (421) Jan (423–425) Walentynian III (425–455) Petroniusz Maksymus (455) Awitus (455–456) Majorian (457–461) Libiusz Sewer (461–465) Antemiusz (467–472) Olibriusz (472) Gliceriusz (473–474) Juliusz Nepos (474–475) Romulus Augustulus (475–476)